Spirit schreef op donderdag, 16 juni 2005, 13:59:
> Hoi Karen, Raf Anteunis heeft 2 jaar de hoeven van onze paarden
> bekapt, een zeer kundig en aimabel persoon.We hebben heel veel
> van Raf geleerd.
> Toch zijn we eind vorig jaar overgestapt op de wat minder
> drastische Natuurlijk Bekappenmethode en wel vanwege het
> volgende:
<knip>
Dag Pien,
Hartelijk dank voor je uitgebreide toelichting!
> Kort gezegd : Ik had moeite met :
>
> Het uithollen van de zool, waardoor de zolen onnodig dun werden,
> ook al snap ik de reden ervan volledig, maar waarom kon dat niet
> wat meer in fases? Niet zelden was er bloed te zien.
Bloed is altijd vervelend. Echter, vaak zie je pas in tweede instantie bloed. D.w.z., je snijdt ergens, ziet geen bloed, zet de hoef neer. Pak je vervolgens de hoef weer op, blijkt zich een speldeprikje bloed naar buiten te wurmen. In dat geval ben je precies tot de grens gegaan. Er staat verschrikkelijk veel druk op het binnenste van de hoef. Als je dan ergens het hoorn verdunt tot 2 cellaagjes, dan wordt het bloed er doorheen geduwd. Dat is wat anders dan wanneer je echt in het leven snijdt (het is me helaas al een paar keer overkomen). Da's gewoon een fout, een uitschieter.
Als je te maken hebt met bloed betekent het wel in alle gevallen dat je ergens iets heel erg dun hebt gemaakt. En daar kon het paard vervolgens wel eens gevoelig van gaan lopen. Bij een eerste trim komt dat voor omdat je de hoef nog niet kent. Bij gecontraheerde hoeven (= bijna alle hoeven) ligt de lederhuid niet zelden in "kreukels" onder de zool. Daardoor heb je op sommige plaatsen meer dan genoeg zool terwijl het vlak daarnaast al gauw te dun blijkt te zijn. Daar kom je alleen door ervaring achter.
Om deze reden kun je dus niet altijd bij een eerste trim de zool dik genoeg houden om gevoeligheid te voorkomen. Want er bevindt zich lederhuid op onvoorspelbare plaatsen. Maar naarmate je een hoef vaker hebt bekapt zou je moeten weten waar zich de probleemgebieden bevinden. En dan kun je proberen om daar voorzichtigheid te betrachten.
Het probleem is echter, en dat is vandaag al eerder hier geschreven, dat de trimfrequentie vaak onvoldoende hoog is. Dat heeft te maken met het prijskaartje. Als je slchts eens in de 2 weken of nog minder vaak trimt, dan onstaat het jo-jo-effect. En dan krijg je dus een paard wat elke keer na de trim opnieuw gevoelig is. Want in de tussenliggende tijd heeft de hoef kunnen groeien en is het hoefmechanisme toch weer wat belemmert geraakt.
> Het geeft toch veel meer risico op hoefzweren?
> Of redeneert Strasser dat die hoefzweer (en dus oude troep) in
> aanleg er toch al zou hebben gezeten en het alleen maar goed is
> dattie naar buiten komt?
> Dat snap ik wel ja.
Dat laatste: hoefzweren komen in veruit de meeste gevallen van binnen, niet doordat er op een steentje wordt getrapt.
> Het in één keer laag zetten van de hielen, en dan allemaal 3,5
> cm
> Weer hetzelfde, maar het was zo 'eenheid'.
3,5 cm is een vuistregel. Ik heb paarden die ik lager zet en weinig paarden die ik hoger laat. Dat laatste eigenlijk alleen als de hoef dusdanig gecontraheerd is dat de hielen de lederhuid meenemen en je dus in het leven snijdt als je ze lager zet.
Maar het is op zich niet de 3,5 cm die zo belangrijk is. Dat is een vuistregel om je te helpen naar een 30 graden kroonrand.
Dat is inderdaad iets waarvan binnen de Strasser Methode niet wordt afgeweken. En beweging en dagelijks met de voeten in water.
> De openingscuts, het gaf ook in één keer een optimaal
> hoefmechanisme, maar waarom kon je het de hoef niet zelf
> geleidelijk laten bewerkstelligen?
Om verandering te bewerkstelligen heb je
meer dan normaal hoefmechanisme nodig.
> En het dieper wegsnijden van de steunsels dan de zool.
> Ik houd ze nu ook kort, maar gelijk met de zool, niet dieper.
Steunsels snijd je niet per definitie lager dan de zool. Die situatie kan zich voordoen in ongezonde hoeven. De "diepte" van de steunsels bepaal je a.d.h.v. de diepte van de laterale straalgroeven. Hoe dieper die laatsten, hoe dieper je ook de steunsels uitsnijdt. Anders houden de steunsels de zool als een soort muren omhoog wanneer het paard (sneller) loopt. Dat prikt dan van binnen tegen het
hko.htm">hoefkatrolgebied, etc.
> Ik begrijp het wel en het is een manier te zeggen dat je
> hoefmechanisme en doorbloeding beter kunt forceren, er doorheen
> moet het paard toch, maar het heeft hier in mijn omgeving niet
> altijd blije gezichten gegeven dat paarden nu maandenlang
> onbruikbaar waren.
Tsja, maar dat is nou juist het fundamentele verschil tussen de Strasser Methode en de conventionele (dier)geneeskunde. Binnen de Strasser Methode vinden we dat je de oorzaak van de ziekte of het ongemak moet wegnemen en het dier in staat moet stellen om zichzelf weer gezond te maken. In de conventionele (dier)geneeskunde lijkt men steeds verder af te geraken van het zoeken naar oorzaken. Als men de symptomen kan bestrijden is het goed. Bij paarden betekent dat dat ze zo snel mogelijk weer
bruikbaar moeten zijn. Bruikbaarheid is echter helaas niet hetzelfde als gezondheid.
> Dat is de reden dat veel mensen zijn overgestapt op de veel
> minder drastische Natuurlijk Bekappenmethode.
> Uiteindelijk is het resultaat precies hetzelfde gebleken, maar
> de weg ernaartoe een geleidelijkere.
Ik hoop dat het resultaat inderdaad hetzelfde is.
> Ik bedoel het niet aanvallend, enkel constaterend.
> En ik ben zeer benieuwd naar jouw antwoord.
No problem, ik voel me niet aangevallen. Ik hoop ook dat ik nu niemand in de verdediging dwing, da's niet mijn bedoeling.
Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP