Marianne schreef op maandag, 15 maart 2004, 23:11:


Laten we inderdaad maar efkes prive gaan daarvoor.
Spannend, en ook leuk!

Donderdag vertrekken we weer naar Frankrijk; we hebben daar een klein berghuisje waar (mijn man elke maand) vaak zitten. Dusse dan beantwoord ik efkes geen mail )

Groetjes Ellen

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 21:41:09:

Hoi Ellen,
Ik herken wel wat in dit verhaal hoor.
Ik had ongeveer hetzelfde. Als kind (van een jaar of 11-12) kon je mij van alles voorzetten (wat paard betreft) en ik stapte erop. Ik zag wat wel hij of zij deed en hoever ik kwam.

Maar na een fikse val werd ik onzeker, maar ging wel door. Echter merkte ik dat die onzekerheid er voor zorgde dat ik niet snel op een "nieuw fris" paard durfde te stappen.
Na mijn huwelijk werd het nog erger. Ik durfde gewoon niet meer op een paard. Ben toen ook lang op een haflinger en een fjord gaan rijden. Geweldig.

Echter dat ging niet meer op den duur (paardje werd te oud, ik te zwaar) en ben toen ook tijdelijk zelfs gestopt en met mijn shet aan het mennen gegaan.

Inmiddels weer aan het rijden, op een KWPN-er en het gaat eigenlijk goed. Maar als ik weer op een nieuwe moet dan wordt ik nog altijd nerveus. Raar, want ik rij al meer dan 20 jaar; maar ik doe er niet veel tegen. Als de rit op zo'n nieuw paard goed gaat en ik wel extra blij hoor. Alleen dat begin ... O ja, en dan de eerste galop.

En ik heb ook geen idee hoe ik dit op kan lossen. Waarschijnlijk toch zo veel mogelijk blijven rijden op diverse paarden. Of een keer een cursus gaan doen; maar ja zo diep zit de angst ook weer niet (of toch?).

Groeten,
Ingrid

Hoi Marianne,

De oefeningen werken echt goed. Is de bedoeling dat je nergens op steunt met
je handen als je met je benen zwaait?

www.rafanteunis.be

groet yvon

Hoi,
Mijn merrie heeft duidelijke ringen op haar hoeven maar alleen op de
voorhoeven. Weet iemand waarom dat is? Als hoefgroei met de doorbloeding van
de benen te maken heeft dan zou je de ringen op de achterhoeven ook kunnen
zien? De ringen van een boom zijn ook rondom gelijk toch?
Het is ook duidelijk te zien wanneer het paard uit Spanje hiernaartoe is
gekomen en wanneer haar voeding veranderd is : een dikke ring en daarna best
wel gladde hoorngroei. De witte lijn is wel strak en verder zien de hoeven
best goed eruit. Volgens de vorige eigenaren heeft ze nooit hoefproblemen of
ziektes gehad . Nadat ik de ijzers liet verwijderen brokkelden de hoeven een
beetje, maar ook niet heel erg.

alles voorzetten (wat paard betreft) en ik stapte erop. Ik zag wat wel hij
of zij deed en hoever ik kwam.
ik dat die onzekerheid er voor zorgde dat ik niet snel op een "nieuw fris"
paard durfde te stappen.
paard. Ben toen ook lang op een haflinger en een fjord gaan rijden.
Geweldig.
en ben toen ook tijdelijk zelfs gestopt en met mijn shet aan het mennen
gegaan.
Maar als ik weer op een nieuwe moet dan wordt ik nog altijd nerveus. Raar,
want ik rij al meer dan 20 jaar; maar ik doe er niet veel tegen. Als de rit
op zo'n nieuw paard goed gaat en ik wel extra blij hoor. Alleen dat begin
... O ja, en dan de eerste galop.
veel mogelijk blijven rijden op diverse paarden. Of een keer een cursus gaan
doen; maar ja zo diep zit de angst ook weer niet (of toch?).

Hoi, Ingrid,
Het verschil is dat jij met paarden bent blijven omgaan, en rijden..... Je
bent "eigen" gebleven met paarden. Tot voor Daan kwam was ik best wat
vervreemd. En je bent toch doorgegaan met proberen. Ik gaf op. Stom.
Ik vind het trouwens heel verfrissend te lezen als zo'n paardenmens als jij
ook zo z'n angstige momenten heeft.

O, ja, (en nu niet gaan lachen of boe roepen hoor ); ik ging een jaar of
8 geleden met Juliiette en 2 vriendinnen naar ponypark Slagharen (ik
weet....niet erg paardvriendelijk). We kregen diverse ponnies mee waaronder
een heeeeel lieve gevlekte; ongeveer stokmaat 140. Daar durfde ik dus veel
mee (ook erop zonder zadel dus) . Juliiette en ikhebben zelfs vorig jaar nog
nagevraagd of ie er nog was enn te koop was. Niet dus.

Wat ik hoopvol vind is dat ik nu best lekker biij hem kan staan (na 10
maanden). Zijinn halster aan en af doe, zijn manen borstel en zijn buiik
poets.

Door de jaren heen is het paard een groot monster geworden waar ik niet meer
aan gewend was.
Een cursus heb ik overwogen... maar ik ben nu eenmaal een tiep dat dingen op
eigen tempo moet doen.

Galop heb ik sinds mijn kinderejaren niet meer gedaan )) Da's eenwat
langere termijn doel Als ik met penioen ga!? Haha,,,,, tssssss

Groetjes
Ellen

Hoi Ellen en Ingrid,

Ingrid zei:
merkte
fris"

Ik merkte ook dat dat ging gebeuren. Meteen na m'n val was er niets aan
de hand, een week later was ik redelijk gespannen. Op Shammy de
Haflinger kon ik de eerste keer na de val nog draven en zelfs met zonder
beugels, alleen niet galopperen. De tweede les durfde ik ineens niet
meer te draven.
TOEN heb ik geaccepteerd dat ik (zwak hoor) bang ben. En nu gaat het al
beter, draven gaat weer prima als ik m'n paard maar bezig hou... (Achjes
draven bv.). Haflingers zijn ECHT perfect he ?!?

Ellen zei:
rijden..... Je
als

Helemaal niet stom ! Ik heb nu veel mensen gesproken die wel door zijn
gaan rijden en die juist banger zijn geworden, maar het gewoon WEIGEREN
toe te geven. Ik vraag me dan steeds af: "waar is de hobby en het
plezier dan gebleven ?" Ze zitten op hun paard met de constante angst
dat hij weer een "bui" heeft en dat ze hem niet aan zullen kunnen.
Misschien heb je een beetje overdreven (beetje lang), maar even afstand
nemen en je angst accepteren lijkt me alleen een heel goeie zaak ! Mij
heeft het in elk geval nu al geholpen.

Ellen zei ook:
buiik
niet

Daan moet wel een ENORME KANJER zijn, dat je die enorme angst hebt
willen confronteren en nu zelfs al zo ver bent ! Ik vind het fantastisch
van je dat je ondanks je angst zoveel van hem houdt...

Groetjes en heel veel sterkte in je ontwikkelingsproces !

En GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG !!!

Angelique

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 20:36:37:


---Hahaha, je zult zien, nu het begin er eenmaal is gaat het 'grensgebeuren' heel vlug. Het vertrouwen duurt meestal nog wel wat langer. Maar het is leuk als je het echt ziet groeien bij je paard


---Ja, het gaat echt heel goed. Natuurlijk zijn er wel mindere dagen, maar ik ben al lang blij dat ze dan toch weet wat ik bedoel, dat er geen boosheid en frustraties meer zijn (zoals ik vroeger met mijn vorige paardje had) e.d. Hahaha, wel grappig dat Daan in het gaat rollen tijdens een wandeling. Tamara rolt bijna nooit (weet niet eens of ze wel weet hoe het moet hahaha), en zeker niet buiten. Hoewel ze laatst wel aanstalten maakte om te gaan rollen ineens. Misschien dat ze me nu buiten ook meer vertrouwt...wie weet zakt ze nog weleens door de beentjes en gaat lekker uitgebreid rollen langs de rijksweg hahaha (zo is ze wel)


---Ik sta ongeveer een meter of 3 van haar af, maar 2 meter is toegestaan hihihi
Ik heb haar ook nu op commando leren steigeren (uiteraard alleen doen als het verder allemaal goed zit) en dan houd ze nog meer afstand omdat ze zich dan 'voorbereid' op het steigeren. Hahaha, wel grappig, dan moet ze ineens na gaan denken: "Uh, hoe ging dat steigeren ook alweer?"...ze heeft dan ook meer moeite om haar gewicht op de achterhand te verplaatsen, maar tis wel een goede oefening (ik vraag het overigens niet te vaak hoor, een keer in de twee weken of zo)...ze leert dan echt nadenken over haar gewichtverplaatsing. En daar heeft ze altijd best veel moeite mee (behalve als ze zelf in een los in de wei in een speelse bui is hihihi, dan gaat het vanzelf)

Groetjes,
Linda

Ellen Helmigh schreef op Tue, 16 Mar 2004 08:17:32:


---Heeee, dat heb ik ook gehad bij Ponypark Slagharen (of eigenlijk was het Collendoorn)!!! Een hele mooie bonte, rond de 1.40m. Die was zo ontzettend lief! Heb ook gevraagd of die nog te koop was, maar helaas...dat beestje was zo lief (had ook al gelijk een band ermee). Ik heb nog een foto van dat beestje waar hij ligt en ik ernaast lig en hem wat te eten geef. Hij bleef gewoon lekker liggen, hoofd op mijn schoot en dan ken je hem nog maar net een dag! Echt geweldig, wie weet, misschien was het wel dezelfde bonte???

Groetjes,
Linda

Jos Verhoeven schreef op Mon, 15 Mar 2004 21:33:08:


Hoi Jos.

Marianne heeft gelijk.
Tussen feb. en sep. elke drie weken.
Kan tussen de drie en zeven dagen duren, per paard een beetje verschillend.

Je vraagt om boeken.
Geen èèn boek gaat alleen over bronzigheid/hengstigheid.
Misschien moet je een keer de bieb in duiken en kijken welke boeken je aanstaan.
Ik heb een boek in de stal , die ik telkens leuk vind om door te lezen.
Maar vergat de titel op te schrijven.
Ik zal proberen vandaag aan je te denken.
Kijk anders ook een keer in een goeie boekenwinkel, want er komen telkens nieuwe boeken uit.

Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 07:46:54:


Hoi Böske,

je bedoelt denk ik oefening 4? Nee, gewoon je handen in je zij planten en rustig je been naar buiten uit zwaaien. Het doel van deze oefening is niet alleen om je 'ruiterspier' ( de lange spier aan de binnenkant van je been) wat op te rekken en je hepgewricht wat los te maken, maar ook om je evenwicht (balans) te oefenen. De opzet is om je bovenlijf zo recht-op mogelijk te houden ( dus niet mééhangen naar de tegenovergestelde kant van het been dat je naar opzij uitzwaait). Je zult zien dat hoe hoger je je been uitzwaait, hoe lastiger het is om je evenwicht te bewaren.
Voor alle oefening geldt: LANGZAAM uitvoeren, dan werken je spieren harder en verklein je toch het risico op blessures!

Groet, Marianne