Ik zou heel graag willen weten wat jullie de minimale kuddegrootte en de beste kuddesamenstelling vinden, en waarom (eigen ervaring, onderzoeken/literatuur etc.).
De reden voor mijn vraag:
Ik heb nu enkele jaren een perceel van bijna 1,5 ha, waarop ik twee pony's heb staan. Het perceel is ingericht als paddock paradise en er is een looppad van ongeveer 300 m verhard met puin. Er is aan drie zijden beschutting in de vorm van bomen, maar er mag geen schuilstal worden gebouwd. Mijn pony's zijn moeder (15 jaar) en zoon (bijna 8). Ze lijken zich prima te vermaken met z'n tweetjes, maar toch vraag ik me al enkele jaren af of ik ze niet tekortdoe door ze niet het echte kuddegevoel te geven.
Het punt is eigenlijk dat ik voor mezelf voornamelijk nadelen zie aan het hebben van een of meer extra pony's: extra kosten, extra werk/tijd (waardoor de verzorging ook lastiger is uit te besteden als ik incidenteel eens langer dan een dag weg ben), extra belasting van de paden en wei (kleigrond) en extra zorgen omdat de kans op een ziek paard/voorvallen en de daarmee samenhangende kosten nu eenmaal per paard toeneemt. Ook hoef ik in de huidige situatie nooit bang te zijn dat een van de pony's de andere opjaagt - omdat ze moeder en zoon zijn, zijn ze namelijk heel verdraagzaam t.o.v. elkaar. Hierdoor heb ik eigenlijk nooit problemen met kapotte draden enz. (wat erg belangrijk is, aangezien de pony's vlak bij een weg en niet aan huis staan).
De enige reden waarom het toch jaar na jaar door mijn hoofd blijft spoken, is dat het me zo leuk lijkt voor mijn pony's om met meerdere paarden sociaal contact te hebben. Mijn merrie is altijd redelijk op zichzelf geweest, ook toen ze in het verleden in een merriegroep stond. Soms stond ze even met een andere merrie te groomen, maar verder leek ze een redelijke 'loner' te zijn. Mijn ruintje vond het vroeger wel heel leuk om met andere ruinen te spelen, en heeft op dat gebied natuurlijk niet zo veel aan zijn flegmatieke moeder. Als er ooit een of meer andere pony's bij zouden komen, denk ik daarom dat er in elk geval 1 ruin bij zou moeten zitten. Voor mijn gevoel zou vooral mijn ruintje emotioneel gezien profiteren van een grotere 'kudde'.
Hoewel een pensionpaard een mooie manier zou zijn om het tegenargument m.b.t. de extra kosten en het extra werk weg te werken, neig ik toch meer naar een eigen pony. Ik vind het erg belangrijk dat de groep stabiel blijft, dus wil dan graag de zekerheid dat de dieren in principe voor de rest van hun leven bij elkaar kunnen blijven.
Nu even wat concrete vragen voor jullie:
- Wat vinden jullie de minimale groepsgrootte en is een oneven aantal pony's af te raden?
- Hoe groot is de kans dat een andere pony erg close gaat worden met mijn 2 huidige pony's? Deze zijn nu namelijk enorm aan elkaar gehecht: ze staan nu al meerdere jaren maar met z'n tweetjes, en het feit dat ze moeder en kind zijn, maakt ze waarschijnlijk extra close. Zou het om die reden verstandiger zijn om gelijk 2 andere pony's toe te voegen die zelf al een soort 'pair bond' hebben?
- Wat vinden jullie de beste groepssamenstelling qua geslacht: even aantallen van elk geslacht of is bijv. 1 merrie met 2 ruinen ook prima?
- Zou een shetlander ook geschikt zijn voor bij mijn 2 highlandpony's van 1.40-1.50 m hoog, of kun je t.b.v. het spelen en groomen beter kiezen voor een meer vergelijkbare schoftmaat?
- En als laatste: wat zouden jullie doen in een vergelijkbare situatie?
Alvast bedankt voor jullie input! Ik beloof overigens niet dat ik er gelijk naar zal handelen
. De ervaring leert namelijk dat ik in de (normaal gesproken) droge zomerperiode het belang van mijn pony's zwaarder laat wegen, terwijl tijdens de natte wintermaanden mijn tegenargumenten elk voordeel de blubber in duwen...
Maar ik zal alles zeker meenemen in evt. verdere overwegingen.
Warboel
