If the horse had a correct trim for nearly a year, she should not be
foundering from the ingestion of one serving of fresh grass. This is
enough time for at least a whole growth of a new hoof capsule during
which the laminae would have the opportunity to grow in healthy and
suspend the coffin bone firmly (if the trim allows for it). Grass is a
trigger, but the cause of the problem is incorrect hoof form,
specifically a coffin bone that is not ground parallel, and a toe angle
greater than 105 degrees. When you have a too open toe angle, it
prevents the toe wall from growing in parallel to the coffin bone, it
allows the laminae to stretch and prevents the coffin bone from being
firmly suspended to the hoof wall. This allows it to founder in response
to any small trigger such as grass, excess grain, etc. because there is
space for the coffin bone to rotate down into. She will be better
served by improving her hoof form.

In dit artikel wordt grofweg gesteld dat een paard met goede hoeven niet bevangen kan raken van het eten van een keer vers gras. of teveel graan.
Het gaat er vnl om dat wanneer de hoefvorm niet in orde is gras en granen vaak net dat extra zetje kunnen geven om ervoor te zorgen dat je paard bevangen raakt.
Wat is jullie mening hierover?
Iemand wel eens een bevangen paard met vlak daarvoor perfecte hoeven gezien?
Piet

Esther schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:36:


hoe herkenbaar allemaal :)

dat trekkers laten aanraken bij de loonwerker heb ik ook al geprobeerd en ook de keukentrap, Morries grote vijand.... levensbedreigend ding (vindt hij dan hè), als ik die trap uitklap komt ie er meteen aan, ik kan met de trap onder m'n arm rondlopen, dan loopt ie er achteraan en helpt zelfs mee dragen.... maar.... o wee..... als iemand anders die trap uitklapt op een onverwacht moment, dan is ie weg.... hetzelfde met trekkers, ik kan hem draaiende trekkers met een schudder/maaier erachter laten aanraken, wikkelaar idem, maar als we ze onderweg tegenkomen, liggen we in de sloot......... en die schrik zit er goed in: overbuurpaardje van de week door brandweer uit de sloot getakeld, ook achteruit erin gelopen, meisje in het ziekenhuis met 2 verbrijzelde knieën..... dus..... ik blijf voorlopig even met Morrie in een veilige omgeving....

Piet schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:40:


Hoi Piet, dit is zoals ik het ook altijd geleerd heb van Raf, onze voormalige Strasser hoofcare specialist : "Een paard waarbij het hoefbeen parallel aan de bodem is kan niet bevangen raken".

Maar zoals je ziet moet de hoef dan wel al de goede uitgegroeide vorm hebben, dus inderdaad minimaal een jaar op de natuurlijke manier bekapt zijn.

Ik heb inderdaad nog geen hoefbevangen paard gezien dat reeds goede hoeven had van te voren. Altijd wel was er iets en meestal had dat te maken met nog een slechte witte lijn of te hoge hielen.

Ik maak me bij mijn paarden eigenlijk nooit druk over een eventuele bevangenheid, wel bij paarden die nog niet door het eerste jaar heen zijn en plots pijn aangeven....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Morrie schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:46:
**************
Ja, het blijft lastig. Vooral dingen die bewegen en lawaai maken vind je niet?
Trekkers zijn ook wel erg groot en maken veel herrie.

Wij hadden net gisteren helaas ook pech met zoiets.
Torop is dus normaal niet bang meer voor vrachtwagens (wel voor tractors), maar gisteren kwam er eentje de hoek omscheuren, niet normaal. Als weldenkend mens weet ik natuurlijk, die draait wel bij en als paardje blijft staan gaat het goed. Maar Torop ziet alleen dat ding dat met veel kabaal recht op hem af komt. Tsja, dan is hij ook gek als hij niet gaat protesteren natuurlijk. Dus dat werd stijgeren en ik was net niet handig genoeg, dus het lukte hem om om te draaien en begon met grote bokkesprongen half zijwaarts achteruit te springen. Gelukkig stopt vrachtwagen (had ons inmiddels gezien) en zet motor uit (dank u). Na een paar sprongen had ik Torop wel weer onder controle, maar ik kreeg ´m er dus al niet meer langs, helaas. Gelukkig wel toen ik afstapte.

Dat wordt weer maanden werk voor dat weer goed gaat. Als die schrik er eenmaal weer goed in zit ...

Huertecilla schreef op donderdag, 9 juni 2005, 1:03:


Hoi.

Beide veulentjes zijn wat aan de kleine kant maar wel even groot (of klein).
De zorg is hier geen probleem. De eigenaars zijn zeer ruim bemiddeld zal ik maar zeggen en hebben er dag en nacht iemand bij zitten. De moeder zorgt goed voor ze en ze krijgen flesvoeding erbij.

De kleintjes laten het goed weten wanner ze honger hebben en vinden al die aandacht wel lekker krijg ik de indruk. Als ik stop met kroelen achter de oortjes komen gelijk de koppies omhoog van Hey ga 's door!

Ik zal wat foto's op mijn site zetten vandaag..geef wel even een seintje als ze erop staan.

Groetjes
Cindy

Hoi via een kennis van een kennis (je kent het wel) kan ik een mooi paard krijgen, maar dan op een soort leenbasis. het gaat alsvolgt.
Het paard een merrie komt bij mij te staan in het land,
ik mag er op rijden, en doen wat ik wil, maar paard blijft ten alle tijden van de eigenaar, ik mag haar niet verkopen, en hij mag haar niet zonder gegronde reden weer weghalen. Alles wordt schriftelijk bevestigd en er komen 3 handtekeningen op, 1 van hem, 1 van mij, en 1 van advokaat/notaris. Op zich zijn de voorstellingen die er op staan, wel mooi enzo, maar gebeurd dit wel vaker?
Het betreft hier een merrie van 11 jaar, die gebruikt is voor dressuur, maar er nu een beetje te (sloom) voor wordt, maar ze houden haar wel, omdat het de enige dochter is van hun hengst, en ze er met de tijd nog een veulen van willen hebben. Wat vinden jullie , moet ik er op in gaan of niet?

Mijn ouders vinden het wel een beetje vreemd, maar onze shet heb ik destijds ook gratis gehad, en dat is nu al weer 10 jaar terug, en die is nog nooit opgeeist, en vertoeft hier een lui lekker leven...

groetjes Karianne

Karianne schreef op donderdag, 9 juni 2005, 10:04:


Hoi

Soms kom je op vreemde manieren aan een paard. Ik heb nu bijna een jaar een Welsh A pony. Via kennisen van kennissen uit Belgie gekregen. Hij stond daar stijf van de zomereczeem. Niets hielp volgens hun en bij mij aan de kust zou het beter met hem moeten gaan. Ik heb hem een tijd bij mijn veulen gehad voor gezelschap. Zijn eczeem verdween als sneeuw voor de zon.

Nu is mijn veulen (nu jaarling) al een poosje naar Gelderland om groot te groeien en heb ik de pony nog steeds. De eigenaar heeft een paar maanden gevraagd hoe het met hem ging maar ik heb al heeeeeeeeeeel lang niets meer vernomen uit Belgie.

Wat nu te doen met de pony? Hij is nu net 4 geworden, mooie verschijning, zit super in zijn vacht. Heeft supergangen maar best wel moeilijk karakter.
Snel van slag. Je moet alles heel kalm 10 keer uitleggen en na maanden heeft hij door dat wat je van hem vraagt geen bedreiging voor hem is.

Het gaat goed en ik vind hem leuk. Ben hem nu dus voor de sulky aan het beleren. In mijn achterhoofd weet ik natuurlijk dat ik de eigenaar niet ben en dat ze hem zo kunnen meenemen natuurlijk. Maar ergens heb ik het vermoeden dat die mensen t wel best vinden..ze hebben nog een kudde van die Weshjes staan.

Nu weet ik alleen niet wat ik met hem ga doen als mijn paard groot is en ik met hem aan de slag ga.. maar daar heb ik nog een paar jaar om over na te denken.

Groetjes
C