Als het nu nog begaanbaar is, zou ik het zelf waarschijnlijk de eerste winter even aanzien. Het is immers al half november, en over iets meer dan een maand hebben we de kortste dag al gehad en gaan we richting voorjaar (zo moet ik altijd denken om met een goed humeur de herfst en winter door te komen ). Als het erg tegenvalt kun je altijd volgend jaar alsnog de rest van het stuk onder handen nemen. Ik had het eerste jaar geen verharding, maar het was al snel duidelijk dat dat geen doen was . Na die eerste winter wist ik wel precies wat de favoriete hangplekken van mijn pony's waren, dus kon je daar rekening mee houden met het plannen van de te verharden stukken.

Waren jullie van plan om te bestraten zonder fundering? Mijn verharding ligt op paden van 4 en 5 m breed, langs de buitenrand van m'n wei. Daar rijden ze gewoon zonder problemen overheen voor het onderhoud van de sloten (vorige maand nog tegelijk met 1 trekker voor het baggeren en 1 trekker + aanhanger voor het afvoeren van de bagger). Wilden jullie bestraten zonder fundering?

In een doorgang van pad naar wei heb ik trouwens dichte rubbermatten gebruikt. Die liggen op een laagje zand dat direct (dus zonder puin of gronddoek eronder) op de klei is gegooid. Afgelopen zomer is daar tig keer een zware trekker met een aanhanger vol puin overheen gereden, en daarna waren de matten maar iets verschoven. Ze moesten toen alleen weer even netjes worden gelegd.
Die matten zijn niet goedkoop (volgens mij rond de EUR 25 per m2 voor de zwaarste kwaliteit, die ik heb), maar wel ideaal als niet-permanente oplossing. Ik heb ze (met pijn en moeite, maar toch) al meerdere keren hergebruikt op andere plaatsen. Het zijn de 'Allround Massief'-matten onder aan deze pagina: http://www.pac-horseware.nl/ridcon-stalmatten/

Ik wil voor mijn haflinger met cushing en mijn shet een paddock paradise aanleggen. Wehebben nu meerdere met elkaar verbonden weides.
Nu is het probleem dat wij op vette kleigrond wonen aan de dijk met de Maas. Het is hier dus al gauw een blubberboel van modder die bijna niet wegtrekt.
Hoe kan ik de paden goed houden als ze kaal gelopen zijn zonder dat het een modderzooi wordt? Is er een soort van bodembedekking dat modder tegenhoudt?
Dan kunnen de paardjes tenminste weer gewoon 24/7 buiten zijn. Er zijn geen stukken waar het minder erg is dus daar kan ik geen gebruik van maken.
Advies!!!!

Nane schreef op zondag 16 november 2014, 9:00:
Sinds wij de schuilstal hebben verhard, gebruiken mijn ruinen hem niet meer als plasplaats. Voorheen raakte de grond verzadigd van de urine. Niet prettig voor de paarden (denk aan ammoniak die blijft hangen + je krijgt evengoed blubber).
Hier wordt nu dáár geplast waar de verharding ophoudt, tenzij bij aanhoudende regen. Dan willen ze hun benen nog wel eens natspetteren.

Tijd!

Geduld!

Pas een volgende stap nemen als hij er aan toe is. Echt aan toe! Je bent nu eigenlijk al te ver gegaan, door er iemand op te zetten, terwijl hij het halster nog als spannend-want-we-gaan-iets-doen ziet.

Je kunt niet géén haast hebben en toch een volgende stap willen zetten. Dat gaat niet samen. Jou paard bepaald wanneer de volgende stap komt. En de grap is, hoe geduldiger je nu bent, hoe sneller het straks zal gaan. Want als het vertrouwen eenmaal komt, dan zijn alle stappen die nu zo groot lijken straks een makkie.

Je zult bij dit paard ook opnieuw moeten beginnen met afspraken maken. Als aan de teugels trekken voor hem rennen betekend, zul je hem al die basis dingen opnieuw moeten leren. Vanaf de grond. Ik vind het lange teugelwerk daar heel mooi voor, ala Piet Bakker.

Maar ga eerst eens gewoon bij je paard zijn. Doe de dingen met hem die hij wel ziet zitten, die geen angst oproepen.

Voor wat betreft dat aarden. Dat is iets waar ik niet echt iets mee kan. Ik begrijp ook niet wat je er mee bedoeld. Wat ik wel begrijp, is dat dit paard met veel angst zit en dat de dingen die jij uiteindelijk van hem wilt, hem daarmee confronteren. En daarom zul je hem eerst aan het verstand moeten krijgen dat jij te vertrouwen bent. En daarvoor zul je echt geduld moeten hebben.

Lees eens de reacties van Wieteke in het onderwerp 'plek voor de winter inrichten' .

joop schreef op zondag 16 november 2014, 11:40:


Ja, maar niet ten opzichte van wat. Ik mis een referentiekader.
Als je test met boerenproductie als referentiekader (en dat zal toch haast wel vrijwel altijd zijn wat gevraagd wordt?) is dat totaal anders dan wanneer je een uitkomst zou vergelijken met iets waar die van nature ongeveer mee overeen zou komen (en uitgaande daarvan gaat bepalen wat wellicht een geschikt successieplan is).


Tsja, die CaO zal wel snel Ca(OH)2 worden dan, met gebraden grond als exotherm resultaat...

Doe je dat echt?


Tuurlijk, dat kan.
Maar ik zit de hele tijd al met Limburg in mijn hoofd, de locatie van Myriam. Limburg heeft lössgronden en lössgronden zijn zover ik weet structureel redelijk tot zeer kalkrijk vanwege de miljoenen fossiele schelpdiertjes die erin zitten, hangt een tikkie af van of je in een dal zit vanwege erosie door landbouwmisbruik door de eeuwen heen, en uiteraard van de exacte locatie van Myriam.


Ik weet niet of ze dat VAAK doen. Eigenlijk heb ik dit helemaal niet uit de paardenwereld maar van de volkstuinderij en volgens mij is het om niet alles apart te hoeven gaan lopen strooien, makkelijker dus.


dat beweer ik nergens


dat weet ik


Daar krijg ik toch steeds het beeld bij dat je dat op verzuringsgevoelige gronden bedoelt zoals de typisch NL laagveengebieden. Met een paar decennia zure regen eroverheen en eenzijdig verkeerde kunstmesten die verdringen en uitspoelen lukt dat wel.


Ik heb niet zo veel ponies meer te verzorgen, weet je toch? Alleen nog Elska, uiteraard, en mijn hengst Dyggur met zijn favoriete merrie Týra.

Karin schreef op zondag 16 november 2014, 14:35:


Ik kreeg er meteen een beeld bij van "typisch ijslands rijden" zoals waar ik indertijd die ponymishandelings-wedstrijd-website over had waar het NSIJP zich zo druk om maakte.
Zo krijg je ieder paard stapelgek.
En de sukkel waar zo'n mislukt project terecht komt moet dan helemaal opnieuw, mét handicap, gaan herbeleren

Dat moet dus beginnen, nmm, met te zorgen dat paard weer enthousiast naar je toekomt in de wei. Pas dan kan je verder.

Ook merries (tenminste de mijne ) houden er niet van op de verharding te plassen en doen dat dus buiten.... Alleen als het buiten echt langdurig nat is en ik binnen wat stro geef om op te liggen, gaan ze binnen plassen
Groetjes Marlies

Klein gedeelte van het materiaal wat ik niet gebruikt heb in "Grip op Hoeven. Toch wel jammer om niet te laten zien. http://www.youtube.com/watch?v=iBNT7gjSf88

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ik heb een soortgelijk product geprobeerd bij een paard met epsm (spierprobleem, neiging tot spierbevangenheid en kramperigheid) waarvoor de energie uit koolhydraten in het dieet vervangen moeten worden door vetten.
De samenstelling zag er veelbelovend uit, maar na enkele dagen kon hij niet meer vooruit van de kramp, dus toen weer terug op dieet van hooi/gras, luzerne, bietenpulp, olie en vit E gezet. Hij heeft daarop nog bijna 10 jaar vrolijk rondgelopen.
Het klinkt altijd leuk die producetn maar met een beetje puzzelen kun je zelf veel beter het dieet samenstellen en ben je ook veel goedkoper uit.
De E + sel van PN is goed, maar als je meer E moet voeren mag je de dosis zeker niet opvoeren maar zul je losse vit E moeten aanschaffen.

Ja dat gevoel krijg ik ook wel. Maar dan vraag ik me ook af waar het beestje weg komt, want de grotere en bekendere verkopers weten inmiddels toch wel beter en doen ook wel beter. In die zin, dat verkooppaarden toch normaal ingereden worden met fatsoenlijk stuur en rem.

Hartelijk dank voor je reactie, helaas is ook dit geen optie, want de mensen op stal vinden dat zielig zucht
Vandaar mijn vraag ook; wat is een goede ruwvoer vervanger.

Ik vrees dat je zo'n beetje uitgekakt bent als je niet méér kunt bewegen, en een graaskorf zielig vindt. Grof hooi, of stro is het armste dat je kunt geven in combinatie met veel beweging. Van het gras afhalen en overdag in de paddock met een maatje scheelt ook nog. Maar bovenal: meer bewegen, niet alleen duurtraining maar ook piekinspanning.
Insulineresistentie ligt op de loer! Daar kun je weer retedure supplementen voor geven, maar het vóór zijn is practischer.

tja daar moet je gewoon .... aan hebben weet je wat zielig is een hoefbevangen pony of een veel te vroeg versleten paard door overbelasting door overgewicht etc etc, het is toch jouw paard en jij beslist daar toch over? wellicht als ze eenmaal zien dat het paard helemaal niet doodongelukkig in de wei staat maar gewoon rustiger eet en er ook nog van af valt?
hier ook tegenstanders gehad, waaronder de staleigenaar, die ziet nu ook in dat de ponys gewend zijn (steken zelf hun neus in de korf) en dat ze er beter uit zien en niet meer hoefbevangen zijn geworden sindsdien. ook het hooi wat ze nu overdag op de weide bijgevoerd krijgen gaat er gewoon doorheen.

groomen en drinken doen ze er ook gewoon mee. verder zit er een veiligheiodssluiting op dus het argument dat het gevaarlijk is kan je daarmee ook van tafel vegen.

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"