Martina schreef op dinsdag 30 september 2014, 9:29:
> Deirdre (Emma) reageert met: "Het is juist om te zeggen dat de hoefwand
> kracht ondervindt waar hij de grond raakt, maar er is wel degelijk een
> verschil in slijtage, dat heeft te maken met de richting van de kracht. De

> efficiënter zijn."
>
> En daarmee zijn weg gekomen tot de daadwerkelijke inhoud van de discussie:
> natuurkunde

Het verslijten van banden en het verslijten van hoeven of voetzolen zijn totaal niet vergelijkbaar, als je dat vanuit natuurkundige actie en wrijving wilt doen. Om dat uit te leggen vind ik niet eenvoudig. Je moet daarvoor terug naar de aard en bron van wat de beweging veroorzaakt.
Beweging = krachtvector = energie en perpetuum mobile kan niet dus we weten 2 zaken van te voren met zekerheid: de energie moet ergens weg komen én moet ergens naartoe; ze kan daarbij van aard en vorm veranderen.
Laten we beginnen met de simpelste kant van het verhaal: de banden. De band omsluit een wiel, het wiel is hetgeen wat aangedreven wordt (door x kracht vanuit het centrum, de "as"). Daarbij, heel belangrijk, verandert het zwaartepunt van het wiel niet zodat zwaartekracht niet met de beweging van dat wiel meewerkt (en die deels ook veroorzaakt) maar juist tegenwerkt ("remt", vanwege de wrijving die het "gewicht" veroorzaakt).
Als krachtvectoren krijg je dan: de zwaartekracht als constante (=het gewicht van het totaal as/wiel/band hetgeen evt. voortbewogen wordt) + achterwaartse kracht in wrijving +
voortwaartse kracht in kinetische vorm als "voortbeweging" tegengesteld aan de achterwaartse kracht in wrijving.
Waar het om gaat is dat deze wijze van voortbeweging een krachtvector in de vorm van wrijving veroorzaakt die als tegengesteld aan de kinetische voortbewegingsenergie constant is.
De essentie van de voortbeweging van beesten zoals paarden en mensen daarentegen is een wisselwerking met evenwicht en zwaartekracht. Wat er eigenlijk gebeurt is dat je je vorm verandert, waardoor je "evenwicht" (wat niet meer dan een naam is voor het in balans zijn van je zwaartepunt in relatie tot Aardse zwaartekracht) verschuift. Bevind je je op je paard, dan geldt de uitkomst van beide zwaartepunten als combinatie.
De hoef of voetzool dient in hoofdzaak alleen maar als steunpunt, maar geleidt geen voortbewegings(kinetische)energie en ondergaat wegens dat "gebrek" ook geen logisch tegengestelde wrijvingsenergie.
DUS, kort:
Waar het om gaat is dat het voortbewegen van een wiel een krachtvector in de vorm van wrijving veroorzaakt die evenredig tegengesteld aan de kinetische voortbewegingsenergie constant is. De hoef of voetzool daarentegen dient in hoofdzaak alleen maar als steunpunt, maar geleidt geen voortbewegings(kinetische)energie en ondergaat wegens dat "gebrek" ook geen logisch tegengestelde wrijvingsenergie.
Kolere seg, snappie ut 1 beetje nou!?
Experiment 1: kijk naar een wiel en bedenk waarom het niet uit zichzelf begint te bewegen of om te vallen.
Experiment 2: ga staan waar je voldoende ruimte hebt om te vallen, houd op met je spieren (door middel van subtiele drukveranderingen, gevoed door lichaamselektrische energie - daar arbeiden die spieren immers op, energie komt ALTIJD ergens vandaan EN gaat ergens heen, in wat voor vorm ook) je "evenwicht" te doen regelen en je valt om als een plank, door niets meer dan zwaartekracht.
Experiment 3: ga naar je paard kijken en bedenk waarom je paard veel minder makkelijk omvalt dan jij zelf (spoiler: het evenwichtspunt wordt een evenwichtsvlak).
Zoek in een goed natuurkundeboek vervolgens "samengestelde brugconstructies met minstens 4 pijlers" op, ook dat gaat het begrip ietsie helpen
Nmm goede vraag daarbij is: "waarom loopt een paard altijd en per definitie zijn/haar hoofd achterna?".
*Experiment 4*: doe een stap en probeer te bedenken wat er nou eigenlijk precies gebeurt. Ik zal het voorkauwen anders wordt dit een eindeloos gedoe en daar heb ik geen geduld voor, dus:
- op het moment dat je een voet optilt, wat gebeurt er dan allemaal energetisch? Schrijf maar op, punt voor punt.
- op het moment dat je je vorm verandert (een arm of been uitsteekt bijv.) verandert daarmee je evenwichtspunt. Verdisconteer dat met voorgaande.
- op het moment dat je die voet weer neer zet, wat gebeurt er dan allemaal energetisch? Schrijf maar op, punt voor punt.
Ik verwacht niet dat iemand ergens komt met minder dan minstens 5000x herhalen van dit experiment dus da's al een hele wandeling. Neem je pony mee en probeer het je pony uit te leggen, misschien helpt dat
We zijn dus nog steeds niks nada aan het "uitvinden", geen perpetuum mobile whatsoever, alleen maar iets beter bewust aan het worden wat er zoal gebeurt.
Nog een vraag komt op, misschien verhelderen: Waarom slijt een band om een aangedreven wiel veel sneller dan die om een getrokken (niet aangedreven) wiel?
Uitleggen is maar moeilijk. Hier zitten allerlei slordigheden in. Genoemde wrijving is uiteraard niet constant maar tegengesteld evenredig met kinetische voortbewegingsenergie.