Piet schreef op dinsdag 2 september 2014, 11:59:


Ik kan mij wel vinden in onderstaande conclusie.

2.5 CONCLUSIE
Met behulp van thermografie kunnen de contralaterale verschillen in huidtemperatuur duidelijk vastgelegd worden op beeld. Zo kan een thermografische opname een verdachte zone zichtbaar maken die een hogere of lagere temperatuur weergeeft dan een “normaal” thermografisch patroon. Dit gebied en de onderliggende structuren kunnen daarna verder onderzocht worden met andere beeldvormende technieken zoals echografie of radiografie. Op basis van thermografie alleen kan er dus geen definitieve diagnose gesteld worden omdat er enkel een meting van de oppervlaktetemperatuur gebeurt en er geen informatie bekend is over de onderliggende structuren. Het kan wel nuttig zijn voor het vroegtijdig opsporen van probleemzones die ontstaan tijdens intensieve trainingen. Bij het waarnemen van een “hot spot” kan de training van het paard aangepast worden om verdere overbelasting te voorkomen. Tijdens de revalidatie kan door middel van thermografische evaluatie de probleemzone nauwkeurig opgevolgd worden. Verder moet er nog rekening gehouden worden met tal van omgevingsinvloeden die een verschil in huidtemperatuur kunnen veroorzaken. Aan een correcte thermografische evaluatie gaat bijgevolg veel voorbereiding vooraf. De laatste jaren wordt thermografie meer en meer gebruikt in het kader van wetenschappelijk onderzoek. Een voorbeeld is het onderzoek over detectie van drukwonden bij het gebruik van een gips met behulp van thermografie of het opsporen van injectieplaatsen van anesthetica. Anderzijds is er nog te weinig onderzoek gedaan over het gebruik van thermografie voor het onderzoeken van de specifieke anatomische onderdelen van het lichaam. In de meeste diergeneeskundige praktijken wordt thermografie bijgevolg niet frequent gebruikt omdat op basis van deze techniek alleen geen diagnose kan gesteld worden.

http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/789/039/RUG01-001789039_2012_0001_AC.pdf