Coralie schreef op woensdag 23 juli 2014, 8:08:
>
> Oké..
> Ik kan me wel vinden in wat je zegt.
> Maar die 'hersenloosheid' lijkt wel HET kenmerk in onze maatschappij. Bij
> mens, en dus ook dier dat veel met mensen om moet gaan.
> En dat heeft zijn prettige (lees: makkelijke) kanten, daarom kiest men
> hier ook voor.. Toch?
Ja. Men fokt erop en men traint erop. Brrrr.
>
> Ik schreef al: ik ben geen voorstander van deze vorm van dressuur.
> Maar het feit dat Totilas zijn staart zo ontspannen houdt, in
> tegenstelling tot de meeste paarden die je in de ring ziet, betekent wel
> dat hij ontspannen is. En zijn hersenloze truukje dus met redelijk plezier
> (ontspanning) brengt.
Over de ontspannen staart denk ik het volgende:
Het kenmerk van rolkur is dat het paard in de losrijfase langdurig en extreem opgerold en opgerekt gereden wordt. Hierdoor worden de rugspieren een soort overspannen, overstrekt. (zie ook Gerd Heuschmann in "Dressuur onder vuur"). Op het moment dat de proef gestart wordt, wordt die diepe positie opgegeven en mag het paard bovenin lopen, aangezien de jury immers oprichting wil zien. En oprichting is natuurkundig gezien het resultaat van verzameling, dus het is niet zo gek dat dat verlangd wordt. Rolkur traint echter niet verzameling, maar belast juist de gehele voorhand, verkeerd accent dus, maar enfin. Elk paard dat driekwartier met zijn knar naar beneden is gesjord, zal blij en opgelucht ademhalen dat hij eindelijk bovenin mag en zal die iets minder penibele houding als loslaten, als ontspanning ervaren. De eeuwige 'trek' wordt even van de rugspieren af gehaald, dus de staart komt los. Er is dus wel degelijk ontspanning te zien, maar die is er als reactie op het releasen van de overspanning. Er is feitelijk geen echte verzameling te zien, want er was geen zorgvuldig opgebouwde aanloop daarnaartoe. Toch schijnen jury's dat geen punt te vinden. En Totilas is ook nog eens zo goed gebouwd en voorzien van een lichaamsbeheersing en power dat hij in de piaffe achter verder doorveert in de gewrichten, wat de illusie geeft van verzameling. De passage met het stug hakkende hoofd verraadt echter: daar is geen soepele rug aan het werk!
Het idiote is nu juist dat het eigenlijk andersom hoort, maar dat schijnen weinigen nog toe te passen. In de losrijderij moet vanuit ontspanning verzameling gevraagd worden, zodat het paard als ultieme kers op de taart in de 10 minuten van de proef kan pieken en maximale aanspanning tonen. In relatieve ontspanning, dat wel, want we willen geen boerenfluitjesgezwalk zien. Maar de proef is een snelle aaneenschakeling van stukjes van oefening, de culminatie van het voorafgaande getrain.
> Dat ze hem de laatste dag niet hebben laten meedoen, was omdat het paard
> zelf aangaf dat het hem te veel werd.
Dat is de (commercieel verantwoorde) lezing van het verhaal. Ik ben argwanend. T is natuurlijk met veel tamtam na 2 jaar kwakkelen en "misdragingen" opnieuw ten tonele gevoerd, boekt enorme successen in zijn comeback; een tweede terugval zal door de pers, de concurrentie en het publiek niet geaccepteerd worden! Rath zal daarop in de media afgemaakt worden. Dus gaan ze voor het charme-offensief.
> Dus dat kan hij nog, dat aangeven!
> En daar hebben ze naar geluisterd!
> Dat is op zich toch al bijzonder..
Misschien staat hij wel spierbevangen in zijn hok. Dan geeft-ie ook aan dat het hem teveel is geworden.
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •
Warboel
