Els Kleverlaan schreef op donderdag 10 juli 2014, 9:55:


Hallo Els,
Jij ook bedankt voor het meedenken. Verleden week dachten we dat het wel goed ging en hebben we ruin C, even bij de nieuweling gezet. En dat ging prima!! Van ruin C wordt altijd gezegd dat het een lieverd is en dat leek ook zo, we waren ook stomverbaasd dat hij zo vreselijk in de aanval ging .
Het gekke is dat we van merrie A verwacht hadden dat die zou proberen om hem weg te jagen, maar die houdt eea alleen maar in de gaten van grote afstand.

Maar ook hier zijn we waarschijnlijk te snel geweest met het erbij zetten van ruin C. Dit hebben we na een dag of 3 gedaan. En toen was er werkelijk niets aan de hand. Ze liepen lekker samen door het land te wandelen, af en toe aan elkaar ruiken en verder gewoon grazen.

In mijn ogen leek het erop dat ruin C eigenlijk pas flipte op het moment dat merrie B zo vreselijk aan de nieuweling ging plakken.

Merrie A reageerde na 2 dagen kijken, alleen maar door heel hard heen en weer te gaan rennen, bokken, steigeren, tussen het samenklittende groepje paarden in en hard in het rond te gaan slaan en bijten. Ze leek ontzettend gefrustreerd op dat moment. Vooral de nieuwe ruin moest het ontgelden (paar kale plekken op zijn kont), maar nadat zowel merrie A als nieuwe ruin onderuit zijn gegaan was voor mij de maat vol. Nieuwe ruin gleed onder het draad door, maar wist er op wonderlijke wijze aan de juiste kant weer onder vandaan te komen en merrie A ging door het harde rennen en idioot doen 2 x op haar zij. Het had ook hard geregend en het voorste deel van het land is pas verhoogd met grond, dus dat was nogal glad.

Ik zou ook de andere paarden één voor één bij de nieuwe zetten,laat ze eerst één op één kennismaken, en als dat goed gaat, dan pas allemaal bij elkaar.
En voor de veiligheid (en de gezondheid) zo snel mogelijk de ijzers eraf.

Ik heb nu de hoef waar ze de fixatie aan heeft iets korter gemaakt zodat deze niet snel meer op slot schiet.
De andere achter hoef heb ik "normaal" bekapt.

Er staat dat als er goed beslagen word, er nooit een probleem ontstaat. Hoe komen ze daarbij? Hoeveel paarden met versleten knieën hebben ze in behandeling? Nooit aan gedacht dat dat vaak veroorzaakt word door het lopen op ijzers? Of leggen ze die link gewoon niet?

Ik denk dat ze de link niet leggen. Ze zien hoefijzers a priori als een geneesmiddel, niet als ziekmaker.

Korter, waar? Voor, achter, binnen, buiten? Heeft het paard nu twee verschillende hoeven?

Christel Provaas schreef op donderdag 10 juli 2014, 17:17:


Ik zie er ook niet direct kwade wil in: (citaat) "Nu is het net aan wie je deze vraag stelt" en vervolgens komt er uiteraard een wat oppervlakkig smids-antwoord dat impliciet het moderne bekappen afbreuk doet. Inhoudelijk wordt nergens op in gegaan, dat een moderne bekapping primair gericht is op het welzijn van het paard i.p.v. de opportune bruikbaarheid als bezield vervoermiddel c.q. sportattribuut, dat een moderne bekapping technisch wezenlijk verschilt van een bekapping met als doel de hoef geschikt te maken om er een hoefijzer aan vast te spijkeren, wordt volkomen aan voorbijgegaan. Dhr. Hans van Maurik, hoefsmid bij Dierenkliniek Emmeloord kent, naar eigen beweren, blijkbaar slechts 1 "correcte" wijze van bekappen... zou bijscholing helpen?

Wat, denk ik, ook met de hardnekkige traditie(s) in paardenhoudersland te maken heeft, waar dit er 1 van is, is dat niemand het "grote plaatje" onderzoekt. Beslaan hangt als cultureel verschijnsel nauw samen met de historisch gegroeide vormen van (stal)houderij en (vooral militair) -gebruik. Daar zijn, sinds het antieke China waar je voor 1 merrie een hele harem vol willige slavinnen kon kopen (paarden zijn haast altijd en overal duur geweest!) nogal wat eeuwen overheen gegaan.

Niet dat er altijd en overal beslagen werd!
De onoverwinnelijke bereden horden van de aziatische steppe (waar de Chinezen die muur voor in elkaar flansden, om het zooitje barbaren tegen te houden!), de Keltoi, de Khans... allemaal onbeslagen, desalniettemin hoogfunctionerend! Ligt aan de leefstijl en daaraan verbonden manier van houden. De Griekse meneer Xenophon beschreef al overduidelijk hoe je je onbeslagen strijdpaard zo goed mogelijk de hoeven laat verzorgen (stel een slaaf aan om dagelijks met je paard over de hobbelkeitjes te lopen, betere hoeftraining is er niet), het was bijna altijd letterlijk van levensbelang!

Het beslaan is eigenlijk nog niet zo heel oude uitvinding, en daarbij geografisch/cultureel geplaatst als West-Europees. Functioneel geplaatst ook, vooral in het militaire. Er kwam kwantitatief pas echt schot in met de industriële revolutie, die samen ging met vooral aangespannen werk, meer verhardde wegen, de bereden militair werd i.p.v. solitair adelijk officier tot remonte. Cavalerie. Ondertussen bleven de boeren- en burgerpaarden meest "gewoon" onbeslagen, want er waren al zat manieren waarop ze onbruikbaar konden worden, daar werden wel degelijk reeds bekende extra beslagrisico's niet bij op prijs gesteld.
Nmm is er in het huidige recreatief gebruik (daar valt voor mij ook "sport" onder!) geen enkele zwaarwegende reden tot beslaan.

Ik schrijf dit uiteraard als enthousiast voor het "moderne bekappen" maar het is niet strijdig met alles wat ik aan historische boekenkennis weet, van Xenophon via Markham toen de "farrier" paardenarts, openlijk expert-zwendelaar en smid tegelijk was, een soort middeleeuws barbier tot "Hoefkunde en hoefbeslag" van Kroon (in mijn geval 5e druk, 1953), het laatste standaardwerk wat nog tot "uit de paardentijd" gerekend kan worden.
Wat echter altijd en overal bleef beklijven is dat beslaan een soms noodzakelijk maar beter te vermijden kwaad is, in hoeverre noodzakelijk hangt totaal van de beleving van mensen af.

e m kraak schreef op donderdag 10 juli 2014, 18:32:


Ga ik vandaag en alle dagen samenballen tot : het gaat om het welzijn van het paard i.p.v. om een geschikt vervoermiddel. Moet kort blijven voor de criticasters die ik vandaag ga tegenkomen!
Ik kan ook zwijgen wat mss nóg beter is!

Myriam

Ik moest effe reageren op dit onzinnige artikel, m'n commentaar wacht op moderatie...

---

De auteur van dit artikel verwijst naar de studie van Brian Hampson uit 2011: “Effects of environment on the Feral Horse Hoof”. Er wordt vaak naar dit onderzoek verwezen door mensen die het niet hebben gelezen. Het is te koop voor $50 op http://www.wildhorseresearch.com/ Een interessant detail wellicht is dat Hampsons paarden niet beslagen zijn en natuurlijk worden bekapt.

Een artikel over het onderzoek van Brian Hampson vind je hier: http://www.horsetalk.co.nz/news/2011/06/062.shtml#axzz374sxiEUm

Een interessante reactie op deze studie is het artikel van Bruce Nook:
http://www.liberatedhorsemanship.com/Bruces_Books_files/Worth%20Fighting%20For.pdf

....

Hampsons studie wordt vaak volledig uit z'n verband gerukt door hoefsmeden (die de studie waarschijnlijk nooit gelezen hebben). Zelfs Hampson heeft spijt van zijn studie om deze reden en is een enthousiaste barefoot zelf trimmer. De Australische brumbie leeft in zo'n harde leefomgeving (woestijn) dat de enige manier van overleven betekent soms 50 km per dag over de keien te lopen op zoek naar water.

Geen moeilijk raadsel: Welk dier zal meer letsel oplopen in de voeten: Een die 50 km per dag loopt over hard of 20 km over zacht? Dit letsel werd opgemerkt na het onderzoeken van de binnenkant van de hoef, maar er werd geen kreupelheid geconstateerd...
Wat dus wel een moeilijk raadsel is waarom de dieren met opgelopen lestel in de voeten nog steeds prima 50 km per dag over hard lopen zonder kreupelheid ondanks het opgelopen letsel? Het antwoord zit in de perfecte capsule die al die kms zonder overmatige slijtage aankon.

Beter is om ze allebei kort te doen. Je zult misschien verbaasd staan over hoe kort dat is als je gewend ben aan het beeld van lange tenen. De hele hoef lijkt meer opgericht te zijn, Hoe natuurlijk ook de hielhoogte in de gaten, alles moet in balans blijven.

Foto's....? Zou helpen om te zien waar we het over hebben, dan kan er gerichter advies gegeven worden