Jeetje Els, veel sterkte voor jou en je man!!
Mijn verzorgpaard, 14 jarige 3/4 Andalusiër x 1/4 fries, had een paar jaar geleden een peesblessure opgelopen. Doordat er aan het begin niet juist gehandeld is, heeft het paard zich meerdere keren geblesseerd, voordat ze ervoor behandeld werd (1 jaar na de glijpartij die de blessure heeft veroorzaakt).
Toen had ze inmiddels zoveel littekenweefsel, dat de pees aanvoelde als een hele dikke, harde kabel. Paard heeft in een stand gestaan, maar ook dat loste niets op.
Paard was stokkreupel en veearts zei dat hij het niet meer wist en haar afschreef. Verkoop maar als fokmerrie zei hij. Behandeling (stalrust en stapschema's) waren toen al een jaar bezig, 2 jaar na oplopen van blessure.
Eigenaresse heeft haar in het land gezet en met rust gelaten, met het idee dat als ze op een gegeven moment zoveel pijn zou hebben, dat ze haar dan zou laten inslapen.
Maar ze knapte op en liep steeds beter, tot we haar zelfs in het land zagen galopperen met de andere paarden. Toen zijn we weer begonnen met het stap schema, dagelijks stappen op de weg en langzaam opbouwen. Ging steeds goed, dus zijn we steeds verder gegaan. Zelfs weer in de bak rijden. Voltes geprobeerd, ging goed. Veearts had gezegd dat dit paard nooit meer een volte zou kunnen lopen.
Ik heb les genomen, zodat ik verder kon met opbouwen, maar dan met iemand erbij die verstand heeft van hoe het paard loopt. Zodat die kan zien of het goed gaat en het ging perfect! Nu doen we alles weer met haar en rijden alsof ze nooit wat heeft gehad.
Op de stal is een meisje die de opleiding fysiotherapie voor paarden doet en zij wilde graag eens de pees voelen. Maar ze voelde niets!! Ik moest aanwijzen waar het precies zat en toen voelde heel in de verte een hele lichte verdikking. Ik ook voelen, want ik geloofde haar niet en inderdaad, de hele verdikking en verharding is weg!!
Veearts zei dat dat ONMOGELIJK was, dat dat littekenweefsel weg zou gaan, want een lichaam kan dat niet opruimen.
Nou mogen jullie mij vertellen hoe dit zit, als (dieren)artsen zeggen dat het onmogelijk is en het gebeurt toch?!? Dan was het dus wel mogelijk, maar geloofde de arts er gewoon niet in.
Daarom kun je mij 100x vertellen dat artrose niet te genezen in, ik geloof dat alles te genezen is, als de omstandigheden maar juist zijn.
Ik heb heel wat mensen en dieren de wetenschap op zijn kop zien zetten, dus ik laat mij niet zomaar wat wijsmaken.
Het jammere is dat dezelfde dierenarts een ander paard, met dezelfde blessure ook afgeschreven heeft en dat paard is afgemaakt. Voor hetzelfde geld had dat paard ook beter kunnen worden, maar ja, sommige mensen vertrouwen blind op hun dierenarts. Als die zegt maak maar af, dan doen ze dat.
Gelukkig is de eigenaresse van mijn verzorgpaard nogal eigenwijs en ik ook, wij nemen dat niet blind aan, ook al is die veearts hoog aangeschreven, heeft hij alle diploma's en grof geschat meer dan 20 jaar ervaring.
Zinnen als "het kan niet" of "dat is onmogelijk", gaan er bij mij gewoon niet in. Eerst zien dan geloven!
Zoals je ziet Karin, ik neem niet zomaar blind iets aan. Mijn acupuncturiste zegt vaak dingen die ik wel al weet, alleen zij kan dan ook uitleggen waarom het zo is. Dus ik heb al een deel van de informatie die zij geeft, ze vult het alleen aan. Daarom neem ik het makkelijk aan van haar, omdat ze op dezelfde lijn zit als ik en mij details geeft van mij reeds bekende informatie
Warboel
