Peter Donck schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 10:50:


Aardige insteek.
Het meeste wat er met paarden gedaan wordt kun je echter gerust onder "traditie/folklore" thuisbrengen, van cowboy-folklore tot stierenmartelaarsfolklore en van edelman tot bedelman. Zo goed als ongehinderd door enige drang naar kennis ook hobbelen zowel pennymeisjes als "Topsportreiter" voort... voorzien van maffe outfit en middeleeuwse tortuurattributen.
En folklore blijkt telkens weer heilig, net als religie.
Toch sneu dat de vlag van beide gebruikt wordt voor zoveel onwetendheid, en vervolgens moedwilligheid en daardoor misdadige wreedheid, én onnodig dierenleed!

Groeten, Egon

Volledig herbewerkte versie van de natuurkunde-uitleg op:
bitloostouwhoofdstel/html/nl/werking_nl.html#nat" target=_blank>http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/bitloostouwhoofdstel/html/nl/werking_nl.html#nat
Er staat ongeveer hetzelfde maar ik hoop dat het nu duidelijker en bondiger is.
Sta open voor verdere op- en aanmerkingen.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 14:53:


Oeps, vanwege een Frans-scriptje op "bitloos" werkt de link niet... dus moeten jullie maar knippen en plakken of gewoon op de Libra-site op Uitleg en vervolgens Werking klikken.

Nogmaals groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 12:25:


niet gehinderd door enige psychologische kennis terzake antwoord ik graag vanuit eigen observatie en ondervinding.
In tegenstelling tot Egon die een aanzichzelf inherente aversie heeft
voor mannelijke paarden beroofd van hun testiculae,
ben ik steeds meer geneigd een voorliefde te koesteren voor dit derde geslacht, gewoon omdat ze in de praktijk veel handelbaarder blijken
dan de ongeschonden heren en daarom binnen ons "paardgebruik"
makkelijker in te schakelen zijn en op een veiliger manier inzetbaar.
Maar dit geheel terzijde.

Mét Egon vraag ik me eensgezind af wat er eigenlijk mis is met deze situatie, gezien ruimte géén beperkende faktor is. Wel vind ik de samenstelling 2merries-2hengsten en daartussen een handvol eunuchen merkwaardig temeer de toch ruimtelijke beperking van 1 weide. In de meeste vrije-natuur-situaties zijn de dames in de meerderheid en zijn de heren eerder op oveschot of afschot naargelang, maar ja, gewoon is ook in de natuur allang achterhaald.
Eveneens maak ik de bedenking met Egon, dat de status van een geintroduceerde zogenaamde 'alpha'-merrie gewoon vervalt op het moment van die introductie en moet je het wel of niet samengaan, als een kompleet nieuwe situatie zien, tenzij natuurlijk deze merrie al een aantal paarden uit deze groep toch vooraf al kende. Maar we gaan ervan uit van niet.

Een grote kudde zou ik 10 paarden ook niet noemen, de verschuiving van 6 naar 10 is volgens mij totaal insignificant. Tien, zelfs zes, is echter meer dan genoeg om een splitsing te krijgen. Bij mijn paarden zie ik dat er op een gegeven moment toch een soort "koppeling" ontstaat, dat wil zeggen dat paarden een maatje zoeken en de andere paarden daarbij in min of meerdere mate uit de buurt houden, dit kan zowel brutaal als zachtaardig gebeuren. Ook hengstige merries die teveel interesse tonen voor hengst of (jaja Egon) ruin worden vaak van deze uitstap "gecoupeerd" door hun maatje(s) die er louter fysiek tussen glijden, als scheepjes op een meertje, gewoon langszij en flank tegen flank ertussen schuiven.

Doorgaans verlopen introdukties van nieuwe paarden makkelijker als je de paarden aan elkaar kan doen wennen door bv de nieuwe voorlopig zichtbaar, ruikbaar en voelbaar afscheidt door een omheiningkje waardoor geweld quasi onmogelijk wordt. Druppelsgewijs de buren erbij laten is een tweede stap, de liefste eerst, de kwaaiste laatst.

Sommige paarden hebben schijnbaar een aangeboren talent om in de smaak te vallen. Toen Taraf (ruin) bij mij arriveerde viel ie direkt in de smaak bij de dames en mocht ze zelfs pro deo dekken, penetratie inbegrepen. Ondertussen laat ie allang dit ritueel achterwege, maar nieuwe paarden en vooral merries vallen met hele kuddes tegelijk voor zn diskrete charmes, wat voor ons niet meer is dan een heel direkt, met gekromd halsje "neuzen", even diep ademen en samen gaan grazen, op bepaalde opdringerige dames na die maar al te graag slagzij maken met scheefgehouden staart en knipoogend van verlangen.

Mescal kwam als jonge hengst bij de kudde, in het voorjaar werd ie apart gezet met twee ruinen en een enkel stroomdraadje tussen de merries. Op zn 4° had ie één van de ladys toch in de winter weten te bezwangeren en het daaropvolgende voorjaar werd zn hormonen-tonus zo hoog dat ik besloot hem voor de veiligheid van mezelf, mn vrouw en dochters én de andere paarden van zn kostbaarste bezit te beroven. Ook de ruinen zn eerdere maatjes, waren toen al voor hem niet meer veilig en 'poetsten plaat' doorheen om het even wat in de weg stond. Zn hormonenpeil zakte week na week tot een voor ons allen aanvaardbaar niveau, alleen shona, één van mn merries rent nog steeds panisch weg van 'm, krijsend en spuitend van angst, en full-speed zo nodig door alles heen. Daarom hou ik ze sindsdien gescheiden. Mescal samen met Chilqat (zn zoon én kleinzoon van Shona), 2 oude merries en Taraf. Shona samen met haar dochter, zus, halfzus en nichtje. Maar wat blijkt nu : als Shona hengstig wordt dan neemt ze zelf het initiatief om Mescal in paradepas en druipend van verlangen te benaderen, maar alleen als ze weet dat hij veilig opgeborgen staat, dwz in zn stal of met een draad ertussen...... (Mescal is nu 6, dit speelt zich dus af over een periode van 2 jaar en is nog niet afgepunt)
Laat je ze samen dan kan er misschien toch een vlot samenleven voortspruiten maar uit vrees voor een clash-met-schade hou ik ze apart.
Wat wel een oplossing volgens mij is om beide nijdigerds alléén samen te zetten ,dwz weg van alle andere paarden, of zelfs samen met andere paarden die ze niet kennen, dan ben ik voor 95% zeker dat ze binnen de kortste keren als een tweeling samenklitten ....

groejes, Peter

Het paard waar ik elke week het bos mee in ga (Victor 26jr) liep vandaag
erg slecht tegen kreupel aan met name links voor en rechts achter
ging het niet lekker. Na we terug en hij even in de bak stond ging hij deze
benen ook ontlasten.
Na eerst zijn rechterhoef gecontroleerd te hebben wilde ik
zijn linkerhoef controleren maar hier mocht ik niet aankomen hij begon
te bokken en te lopen en trok bijna zijn halster stuk.
Nu loopt hij weer (niet kreupel) in de wei alsof er niets aan de hand is.

Deze week was de Boer aan het grasmaaien waar hij in de wei loopt
en heeft hij veel overgebleven gras gekregen. Ook is de wei erg groot
waardoor hij er niet tegen kan eten.
Is dit de oorzaak of is er meer aan de hand? Meerdere mensen zeggen
dat het wel eens hoefbevang kan zijn..,

e m kraak schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 14:22:


en dat alles in SCHOLEN gegoten !
peter

Het paard waar ik elke week het bos mee in ga (Victor 26jr) liep vandaag
erg slecht tegen kreupel aan met name links voor en rechts achter
ging het niet lekker. Na we terug en hij even in de bak stond ging hij deze
benen ook ontlasten.
Na eerst zijn rechterhoef gecontroleerd te hebben wilde ik
zijn linkerhoef controleren maar hier mocht ik niet aankomen hij begon
te bokken en te lopen en trok bijna zijn halster stuk.
Nu loopt hij weer (niet kreupel) in de wei alsof er niets aan de hand is.

Deze week was de Boer aan het grasmaaien waar hij in de wei loopt
en heeft hij veel overgebleven gras gekregen. Ook is de wei erg groot
waardoor hij er niet tegen kan eten.
Is dit de oorzaak of is er meer aan de hand? Meerdere mensen zeggen
dat het wel eens hoefbevang kan zijn..,

Pascal de Boer schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 15:47:


als je paard hoefbevangen zou zijn, zou je dit snel kunnen zien aan de manier waarop ie staat, dwz met de voorbenen voor zich geplaats.
Hoefbevangenheid doet zich normaal voor op beide voorhoeven.
Als je de linkerhoef niet mag kontroleren dan staat ie misschien wel eerder kreupel op zn rechtervoet.
Je paard is niet echt jong meer, je rijdt er mee, er kan gerust een andere oorzaak zijn. Als je twijfelt laat je toch een DA kijken ...
peter

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 12:46:


Hoi Ilona, ik heb eens ooit een kwpn er gehad, die nadat hij overgeplaatst was van weide, ook bultjes kreeg, die ontzettend jeukten. Ook wij legden toen meteen de relatie: (vet) gras = bulten. Ik hoop voor je dat Bala er snel weer vanaf komt.
Succes, Trea

trea hoex schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 20:04:


Hier andersom tot nu toe. Onze oude dame, die nog steeds eczeemplekken heeft van vorig jaar, nog geen eczeem!!! Maar idd wel overgeplaatst van een ander gebied naar hier, waar het toch stikt van de muggen. Ik durf natuurlijk pas echt aan het einde van het seizoen te zeggen of ze eczeemvrij blijft, maar wel veelbelovend dus. Wel is het zo dat ze op onbemest natuurgebied staat en helemaal niets meer bijgevoerd krijgt op mineralenblok na. De muggen zijn er in overvloed hier. Ze had van de week een klein plekje op haar staartwortel, we twijfelden waar het van kwam, wat betadine er op gedaan. De volgende dag was het plekje weg. Iedere dag kijken we haar helemaal na. Wat ik wel gek vind is dat ze hele banen bindweefsel heeft parallel aan haar buiknaad, dat had ze wel al toen ze kwam. Ik vraag me af of dat door vroeger schuren is gekomen. In ieder geval groeien de tumoren ( had ze al toen ze kwam) niet, die hebben we gemeten, en af en toe meten we ze na. Het is en blijft een zorgenkindje die we heel goed in de gaten moeten blijven houden. Gelukkig doet ze dat ook voor ons, haar taak om op de kleintjes te passen is een gouden greep.

Groeten Esther

Peet schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 11:30:

Hoi peet,heb hier wel een paar keer mee te maken gehad,in al die jaren.
Een keer ,dacht ik echt,t lukt voor geen meter,maar toch (heeft best wel een tyd geduurd,was t op een dag gewoon goed..
Volgens mij was dat wel iets van 6 of 7 weken..
Een keer hadden ze een ijslander,die uit een project kwam ,in onze kudde(geloof toen ,dat er iet van 14 paarden waren,en t was ook niet zo,n groot land)
Dit was een puinhoop..
Hij was zeer agressief ,en heeft behoorlijk wat dieren ernstig beschadigd..
De eigenaresse kan hem nu nog niet bij andere ruinen zetten,dus staat hij met alleen maar merrieen..
Nou ja ,dit was een extreem geval..
T kan dus best een tyd duren,maar als ze elkaar niet zodanig aftuigen,zou ik t de tyd geven..
Groeten Trudy

Hallo allemaal, voor de mensen die nog niet zo lang met Natuurlijk Bekappen bezig zijn wil ik even een verslagje maken van hoe het ervoor staat met de hoeven van onze paarden.

Wij zijn nu een paar jaar bezig met natuurlijk bekappen, aanvankelijk met Strasseren maar vorig jaar hebben we de overstap gemaakt naar de Natuurlijk Bekappenmethode en dat bevalt ons zeer goed.

Zoals jullie wellicht weten is er bij ons geen enkele onverharde ondergrond.
Wij maken bijna dagelijks buitenritten, sommige ritten van 3 a 4 uur, over echt stenige ondergrond : Kiezel, puin, vuursteen, beton en scherp grind, waarbij we regelmatig behoorlijk pittig rijden : Veel draf en galop.

De ervaring bij onze 7 paarden heeft ons geleerd dat het bij bijna alle paarden een aantal maanden tot een jaar duurde vooraleer ze door het hardings (genezings)proces van de hoeven heen waren (ca 1 cm per maand).
Sommigen -de paarden die we nog niet zo heel lang hebben- zitten nog volop in dat proces en daar moeten we nog rekening mee houden.
Dat doen we dan ook.

We wennen ze door ze eerst onbelast mee te nemen op wandeltochten, en vervolgens in stap belast en het wordt opgebouwd naar draf en zelfs galop. Ieder paard 'neemt' daarbij de gewenningstijd die hij/zij nodig heeft.

Ik kan in ons geval niet beweren dat de paarden die langer op ijzers hebben gestaan meer last hebben, zo heeft er een 15 jaar ijzers gehad en die loopt nu, na 8 maanden als een kievit over alle soorten ondergrond.
Aan het eind van lange ritten gaat hij soms nog wat voorzichtig lopen, en dat is voor ons reden om hem daarna een dag of 2 a 3 dagen rust te geven en dan is het probleem altijd opgelost.
Het is ook niet altijd zo dat een paard dat nooit of kort ijzers had geen last heeft. De kans is wel kleiner dattie last heeft maar het blijft toch per paard verschillend, dat merken we hier.

Nu is het wel zo dat de ondergrond bij ons zeer hoge eisen stelt aan de hoeven.

We merken nu dat de hoeven steeds minder onderhoud nodig hebben.
Het veelvuldig lopen over het harde houdt de hielen bij alle paarden laag, en we hoeven zelfs steeds minder te snijden aan de steunsels, want het is echt zo dat die op stenige ondergrond afslijten tot op zoolnivo.
Het enige wat we eigenlijk nog moeten doen is her en der wat bijvijlen, scheve randen recht vijlen en mustangrolls bijhouden.

In de doorgangen van de paddocks hebben we puin en oude dakpannen gestort, daar moeten de paarden overheen om naar de bak en naar het drinkwater te gaan en het helpt echt.
Er is echter ook een nadeel aan al dat puin verbonden:
In de nog niet zo sterke witte lijn van de nieuwere paarden gaan veel steentjes zitten, dus een hoop gepeuter.

Wel is het zo dat het minimale onderhoud alleen geldt voor de paarden die mee op de buitenritten gaan.
Holly gaat nu niet mee omdat ze hoogdrachtig is (nee, nog steeds geen veulen) en Bay is nog in de onbelaste wandelfase, in de (zand)bak loopt ze als een kievit.
Bij hun moeten we wel regelmatig aan de steunsels (en bij Bay de hielen) snijden.

Zo zie je maar weer dat de leefomstandighden van het paard aan de hoeven af te lezen is.

Groet, Pien

Spirit schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 21:21:


Hoi Pien

Wat een leuk verslagje zeg!

Je hebt het echt leuk voor elkaar zeg met allerlei ondergronden en goede leefomstandigheden!

Die van mij is dit jaar ook van zijn ijzers ontdaan. Hij zit helaas nog in een overgangsfase. Stenige paadjes en mulzand zijn geen succes.
Gelukkig loopt hij 24 op 24 in het land en hij loopt daar als een kieviet!
En lang leve de hoefschoenen!

Groetjes

Pascal de Boer schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 15:20:


Hoi

Het is moeilijk in te schatten wat het zou kunnen wezen, maar 1 ding weet ik wel vers gemaaid gras is niet goed voor paarden!!
Kort gemaaid gras is trouwens ook niet goed voor paarden.

Ik zou er een veearts bij halen of een bekapper, want het zou van alles kunnen wezen. Dat hij iets heeft dat is wel duidelijk, want dat heeft hij je verteld door te bokken en kreupel te lopen.

Succes ermee! En laat je ons nog weten hoe het afloopt?

Peet schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 11:30:

Onrust en rangorde herbepaling is helemaal geen probleem.
Hoort erbij.
Het komt altijd goed.
Kan 3 dagen, 1 week duren, kan 1 maand duren.
Ligt helemaal aan de paarden, hoe ze zich schikken in de nieuwe verhoudingen.

Een heel enkele keer (wij hebben het 1x meegemaakt) komt er een paard in de kudde dat de regels niet kent (in ons geval een paard dat als veulen helemaal alleen door mensen was opgevoed). Zo'n paard kan blijven vechten, of voor de anderen gevaarlijk gedrag vertonen. Maar als dat het geval was had je dat al lang gemerkt.

Maar heb je met "normale" paarden te maken, komt het altijd goed. Laat ze maar lekker rennen, gillen, trappen, dreigen etc.
Bemoei je er zo min mogelijk mee, geef ze even de tijd en ruimte.

Tenmiste... das mijn ervaring
Marjolijn