Talitha schreef op maandag 23 december 2013, 18:47:


Nou, zweverig of niet doet er niet zo toe... maar eerlijk gezegd denk ik dan toch dat het paard (of hond) zich niet op de ziekelijke manier heeft afgesloten, waar ik op doel.

Ik heb zelf jaren met getraumatiseerde dieren gewerkt in asiel en opvang, maar dit had ik nooit eerder meegemaakt. Het dier in kwestie is op dat moment niet in staat te reageren door een neurologische kortsluiting, die voortkomt uit learned helplesness.
Het is echt niet leuk, interessant of wat dan ook om dat mee te maken; maar gruwelijk.
Hetzelfde paard had in het verleden mensen aangevallen bij het eruit halen en dat is een typisch kenmerk van die toestand; worden ze eruit gehaald voordat ze er vanzelf uitkomen,dan is agressie een veel voorkomend probleem.

Ik ben altijd gewoon bij haar gebleven, al dan niet met zacht contact, totdat ze eruit kwam en zo is het op den duur verminderd totdat het niet meer terugkwam. Maar zoals ik al zei... dit paard was zo naar de knoppen dat het nooit meer echt goed kwam. Ze heeft hier nog een jaartje rondgelopen en was dankzij clickertraining goed te hanteren (door mij iig, andere mensen hadden het niet zo op haar begrepen) en zelfs vriendelijk, maar de lichamelijke klachten haalden haar in.

Maar ik hoop nooit meer een dergelijk schrijnend geval tegen te komen, want dit paard had eenvoudigweg teveel meegemaakt. En dan draaien ook mensen door.
Ben er ook van overtuigd dat bij echt getraumatiseerde dieren het gewoon niet altijd goed komt, net zo min als met zwaar getraumatiseerde mensen.

Talitha schreef op maandag 23 december 2013, 18:31:


nou, in molly's dagboek,, paarden en passie, waarvan de opbrengst naar Brooke Hospital ging en gaat, komt veel Paardnatuurlijk en clickertraining voor

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 19:55:


Is dat geschikt voor een meisje van 7? Het lijkt mij iets voor wat oudere kinderen.

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 19:55:


jawel maar in detail gaat het toch meer in op hoe mensen verliefd worden

Dat ben ik niet met je eens Sandra. Mensen hebben tegen mij vaak gezegd van een dier dat het beestje té zwaar getraumatiseerd was en dat het nooit meer goed zou komen. Ik heb al vaak het tegendeel bewezen. Weliswaar duurde het soms jaren voor het echt goed kwam, maar altijd geloofde ik erin dat ook dit dier hier overheen kon komen.
Dat is gewoon waar ik goed in ben, contact maken met een dier (of mens), die door ernstige trauma's het vertrouwen kwijt was en door uiterste psychische nood, zich diep in zichzelf afsloot.
Inderdaad, deze dieren vertoonden bij andere mensen vaak agressie, wanneer mensen ze uit die toestand haalden, maar bij mij niet.
Ik ben ervan overtuigd dat elk dier, hoe verknipt geraakt ook, altijd weer om te turnen is naar "redelijk normaal".
Ik kom vaak tegen dat mensen me zeggen dat het onmogelijk is om zo'n dier weer op de rit te krijgen, en ondertussen heb ik veel dieren waarmee ik dat al gedaan heb. En als mensen dan zien wat een leuk beestje het is geworden, dan geloven ze niet hoe het beestje eraan toe was toen hij bij mij kwam. Mijn hondentrainster heeft het hele traject meegemaakt met 2 herplaatsers en zegt zelf ook dat deze hondjes bij een ander nooit zo waren geworden, dat was zelfs haar niet gelukt.
Er is een chinees gezegde wat zegt: " Wil de persoon die zegt dat het niet kan, de persoon die het doet niet storen?"
Mensen zeggen vaak dat dingen niet kunnen, alleen maar omdat ze er zelf niet in geloven. Ik geloof er wel in en dat breng ik over op het dier, dat voelen ze en dát geeft ze heel veel vertrouwen.
Ik zou graag langs komen bij zo'n paard, waarvan mensen zeggen dat het nooit meer goed komt en laten zien dat dat wel degelijk goed kan komen. Alleen kost dat veel tijd, dat doe je niet even in een uurtje. Een band opbouwen met zo'n paard kost tijd.

Dit 7 jarig meisje is meer geïnteresseerd in verliefd worden op haar pony lol