ElkeW schreef :
>
> Dat klinkt alvast veel beter als wat ik hier af en toe te zien
> krijg. Dat zullen dan wel de 'johnny's en anita's' (marina's
> voor de belgen) zijn.
> Bedankt voor de hele uitleg,
Weet je, Elke, en ook Ineke, het is jammer dat het Westernrijden toch vaak weer in een kwaad daglicht wordt gezet. Het is een zeer mooie sport die, mits correct beoefend, een lust voor het oog is om naar te kijken.
Wat je echter (te)veel ziet zijn de voorbijscheurende "jiiiihaaaaaaaa" Johnny's en Marina's met van die leren jasjes met franjels, de vossenstaarten aan de flaphoeden met touwtje onder de kin, met line-dance puntlaarzen op goedkope texmex opsmukzadels met veeeeeel stiksels en nog veel meer zilverbeslag.
Als je goed kijkt zie je ook nog een lasso en een pistoolhouder aan dat zadel.
Het zwaar bewerkte zilverplated Heras hekwerkbit met lange shanks (scharen) maakt het plaatje compleet.
Eh.... dat is niet het echte werk he....
Dat zijn de salooncowboys, de wannabees.
Nee, het echte werk is net iets anders:
Ik kan echter enorm genieten van een correct uitgevoerd reiningpattern wat je kunt vergelijken met Engelse dressuur.
Een slidingstop, rollbacks (180 graden wending om de achterhand) een vliegende galopwissel, een spin, tempowisselingen....
Een adembenemende combinatie van perfectie en gecontroleerde snelheid.
Het is machtig een Quarter met cowsense te zien werken, dansen bijna, met een rund, waarbij hij te paard één koe uit de kudde moet selecteren en deze een bepaalde tijd van de kudde afgezonderd dient te houden, en ik krijg een enorme adrenalinekick wanneer ik Barrel Race of Pole Bending te zien krijg (dat blijft toch altijd mijn favoriete discipline).
Pleasure (dat onderdeel met die hoofden zo laag) vind ik personlijk teveel gekunsteld met teveel zilveropsmuk. Die paarden lopen allang niet meer natuurlijk, naar mijn mening is het een soort huppeltje geworden, maar goed, da's mijn smaak.
Trail, waarbij je het dagelijks leven van de cowboy nabootst en in een behendigheidsproef allerlei obstakels in de arena moet zien te overbruggen, zoals de brug, water (plastic) , het te paard openen van een hek, achterwaarts door een L of een U vorm, zijgangen, is een heel goede manier van je paard vertrouwd te maken met allerlei 'gekke' dingen.
Er zijn meerdere onderdelen, ik heb er slechts een aantal opgesomd.
Het probleem is dat er achter de schermen, daar waar niemand het ziet, vaak te ruig met de paarden omgegaan wordt ("effe bijtrainen") in het kader van de tijdsdruk en de centen (zie mijn vorig bericht).
Dat zul je altijd wel blijven houden, het komt evengoed voor in de Engelse dressuur en in de springwereld. ik kan je weinig voorbeelden geven, ik ben niet thuis in die wereld maar wat te denken van het omlaagbinden met bijzetteugels, en dan liefst ook nog zo uit de stal aan de longe in galop, het eeuwige gebonk met de benen tegen de zijkant van het paard (anders blijft ie niet actief genoeg lopen) het gepor met de sporen (de westernsporen hebben tenminste nog meerollende wieltjes), het -voor een paard uit het niets- aansporen zonder met je stem of zit aan te geven dat je voorwaarts wilt gaan, het paard omlaag trekken en voorwaarts stampen (dat heet geloof ik verzameling )

Nee, dan liever een relaxt voorbijslenterende Westernrijder met zijn paard quasi nonchalant aan de lange teugel, ook al zit ie dan een beetje teveel onderuit gezakt in een typische Marlboro look..
Een goede cowboy (het werkvolk) begint eerst eens met een maand grondwerken met zijn paard. Daarbij laat hij het paard overal aan wennen : Los staan,aangebonden staan, enge dingen, trailers vlaggen, plastic (overheen lopen), afspuiten met water, etc.
Afhankelijk van de leeftijd van het paard (de meeste helaas wel te jong) went hij zijn paard aan de pad en het zadel, en als het paard het aangeeft dat het kan gaat ie erop, nog steeds met een halster en halstertouw.
Het aanvankelijke rijden beperkt zich tot walk (stap), jog (draf) en lope (galop), kunen stoppen en sturen, nog steeds aan dat touw waarbij het touw over het hoofd van het paard 'geslingerd' wordt om rechts of links te sturen.
Dit zijn meestal programma's van een maand of 3 .
Het is de allereerste basis.
De jonge paarden worden daarna de rest van het seizoen op de wei gezet om uit te rijpen, om het geleerde te laten bezinken en als je ze dan in het najaar van de wei haalt gaat het echte programma beginnen, afhankelijk van de capaciteiten van het paard. (En niet van wat de eigenaar graag wenst). Er zullen veel korte trainingssessies zijn, waarbij men kijkt en luistert naar het paard, om het paard niet te overbelasten, zowel geestelijk als lichamelijk. Soms wordt er maar 5 minuten gewerkt en als het doel bereikt is, hoe miniem ook, krijgt het paard weer rust (beloning).
Zo zou het moeten zijn, zo was het ooit, en zo heb ik het geleerd.
Dat is vervolgens besloten heb het nóg anders te doen is weer een heel ander verhaal.
Kun je hier iets mee?
Groet, Pien