Marlies Sanders schreef op woensdag 18 december 2013, 12:18:


Mja, weet je... wandelen is bij mij ontspanning... lekker erop uit met zijn tweetjes en doen waar we zin in hebben itt tot werk.
En ja dan loopt ze aan de lange lijn en mag best graspolletjes plukken,. Die zijn nu eenmaal lekkerder dan in de wei.

Natuurlijk hebben we ook dan regels. Zo mag ze niet voor mijn voeten gaan lopen, trekken, gekke dingen doen... weet ik het. Ik wandel gewoon en zij loopt mee aan de lange lijn en jat ondertussen graspollen. Beetje intervaltraining: gras happen, bijhollen totdat ze voor mij uitloopt, gras happen en weer hollen.
Ze houdt zich daarbij keurig aan de regels die we hebben 'afgesproken' , rent niet voor mijn voeten langs, trekt niet, doet geen gekke dingen.

Ik denk op dat moment niet echt in termen van leiding: we zijn gewoon samen lekker op stap en het moet gewoon leuk en gezellig zijn, ook voor haar.
En eigenlijk is dat gewoon heel leuk en gezellig om te doen. Vind ze ook prachtig.

Niet helemaal volgens de regels van paardenvolk denk ik, maar of dat dan verkeerd is...

Logischerwijs vind ze dat wel leuk.

Maar werken is natuurlijk een ander verhaal. Ze weet heel erg goed het verschil. Dat is het punt niet. Ze duikt niet de berm in of doet andere rare dingen. Ze heeft er alleen niet zoveel zin in. Het ontbreekt een beetje aan werklust, zeg maar ...

Sandra van Bommel schreef op woensdag 18 december 2013, 12:55:


Als je op die manier met mijn Shetlander op stap zou gaan, zou het lachen je rap vergaan. Mijn Kim is erg zelfbewust, een keer toegestaan is altijd toegestaan en we pakken er nog wat bij. Halster om betekent daarom werk en niet eten, de sloot induiken en andere dingen doen waardoor het touw strak gaat staan. Vanzelfsprekend niet voor de voeten lopen, knijpen, jolig aansteigeren, even een mep tegen je scheenbeen uitdelen. Kim is erg speels en kan volledig doordraaien. Geef Kim een vinger en je bent je arm kwijt.



Natuurlijk vind ze dat leuk. Kim zou dat ook leuk vinden.


Kim zou niet met die twee mogelijkheden naast elkaar om kunnen gaan. Heb ik de keus tussen spruitjes of een lekker ijsje, dan neem ik het ijsje.....

jessica96 schreef op woensdag 18 december 2013, 11:01:


Goh tja wát is het probleem dan?
Je vindt het niet heel erg.. en tóch wil je er wat aan doen. Het niet heel erg vinden is al een goeie instelling..
Ik denk zelf wél dat ze op één of andere manier dat vertrouwen in jou niet helemaal heeft , wél op bekend terrein met voor haar bekende dingen.. jij bent dan één van die dingen van dat vertrouwde terrein.
Met een échte leider ga je mee , ook als je de omgeving (nog) niet vertrouwt, je kunt je aan de leider overgeven en dát doet ze niet.
Het wegrennen in de wei kan een soort ingetrainde actie zijn...... dus effe inderdaad op die stoel :)
Buitenritten zijn een uitdaging voor jullie allebei!? :) is leuk hoor! én spannend!! pff! ik vond het wél spannend maar de uitdaging is ook aantrekkelijk en het succesgevoel helemáál fantastisch.. maar dit geldt voor mij hé!
Myriam