Ik wil even ingaan op die ingevallen flanken.
Te weinig ruwvoer, was ook altijd mijn mening.
Maar zouden paarden dan op den duur niet ook moet afvallen (bij ts gebeurt dat dan ook)'

Ik zie hier echter ook vooral bij de twee grote paarden wat ingevallen flanken, hoewel ze 24/7 grof voer ter beschikking hebben met slowfeeders, op de wei ook nog wel eea staat en ze zeker niet afvallen in gewicht. (ze mogen er nog aardig zijn, m.i.)

Hoe moet je dat dan vertalen?

Ik heb overigens ook een winter zonder slowfeeders gewerkt, paar jaar geleden, maar toen werden ze dus veel te dik en moesten ze met teveel spek de zomer in.

Sandra van Bommel schreef :

Ingevallen flanken vertellen veel over ruwvoer. Maar bij oudere paarden of paarden die ongetraind zijn zie je ook nogal eens 'platte zijkanten', als gevolg van weinig spieren.

Groetjes, Pien

Heel jammer dat dit de ervaring is van je buurvrouw met paardenfluisteren.
Ik denk dat angst bij een paard idd vaak een probleem is van de eigenaar.
Het natuurlijke spiegelen wat paarden doen. Als de begeleider de persoon waar je op moet vertrouwen het touw al strakker pakt en in de houding gaat staan...tja wat verwacht je dan nog van het paard/pony?

En ik heb nog nooit gehoord dat je een paard niet voor de singel mag aanraken.
Heel raar verhaal.

Ik ben benieuwd of dit verkeerd begrepen, of verkeerd verteld is.

Groetjes

Mirel mijn buurvrouw legde het uit dat je een paard pas in de "no go zone" (van de centrale as naar voren, dus schoft, schouder, hals en hoofd) mag aanraken, wanneer hij daar toestemming voor geeft (door naar je toe te buigen) en wanneer je zonder toestemming het paard daar aanraakt, dat het paard stress geeft en het voor het paard nogal respectloos over komt. En dat paarden elkaar ook niet zomaar aanraken in die "no go zone". Dat is wat ze uitgelegd heeft, misschien heeft zij of ik ergens iets verkeerd overgenomen, dat zou kunnen.

-zucht- natuur is eigenlijk helemaal niet leuk!!

mirel schreef :

Naja, ze bedoelde niet ongevraagd aanraken.
Toch nu ik erover nadenk en bij mijn eigen paarden ben gaan uitproberen kan ik me er vaaglijk wel iets bij voorstellen omdat je dan heel direct in de persoonlijke ruimte van het paard komt. Dat een paard er stress van krijgt vind ik erg overdreven en al helemaal als het je eigen paard is metwie je een band hebt. Maar wat sommige paarden wél weer doen is zichzelf dusdanig manouvreren dat je hand vanzelf naar die achterhand gaat.
Sommigen vinden dat prettiger. Rubio daarentegen wil heel graag een nek massage. Die komt daar echt om vragen. Die heeft weer wat minder met de achterhand.

Groet, Pien

Talitha schreef op maandag 18 november 2013, 9:57:


de natuur is toch een stuk leuker dan mensen. Niks zo prachtig als ongerepte natuur, voor zover dat nog bestaat. Meestens doen we het met wat daar voor door gaat. Alles heeft een begin en een eind, dat alles uiteindelijk sterft geeft niks. Helaas heeft de mens het evenwicht zoek gemaakt, en blijft er van de natuur niet veel over. Tot de mens uitsterft, dan begint er weer iets nieuws.
Ik heb het geluk midden in de natuur te wonen. Ben ik soms in NL, begrijp ik niet hoe mensen dat leven in de drukte volhouden. In plaats van meer vrije tijd te krijgen door de grote welvaart werkt iedereen zich het schompes en heeft nergens tijd voor.

Spirithorses schreef op maandag 18 november 2013, 9:21:


Ah ok pien.... ik wist idd dat ingevallen flanken normaal gesproken op te weinig ruwvoer duidde, maar kon het hier niet plaatsen. Nu wel... gezien de twee grote allebei dus alweer bijna twee jaar gepensioneerd zijn en dus ongetraind (en 18 en 19)

Sandra van Bommel schreef :

Sommigen hebben wel een hangbuik (hangbrug meer) en wat kapstokachtige heupen met een naar verhouding smalle kont (vooral die zijkanten), soms ook wel bovenop het kruis. Het lijf is uit evenwicht. Maar ach, als je verder niks ermee doet, het paard is gezond en gelukkig dan is dat toch ook niet erg?

Groet, Pien

Locanda schreef op zondag 17 november 2013, 14:44:


hoofd laag is toch heel makkelijk aan te clickeren, ook bij grote paarden.


als je bedoelt dat je gewoon iets geeft in de hoop dat het probleem in de oren vanzelf oplost, nee, dat is niet de oplossing. De situatie zoals die nu is geeft al aan dat het belangrijk is dat je een paard overal kan aanraken, liefs aan te leren zolang er geen problemen zijn. Nu zijn de oren van je paard extra gevoelig omdat er iets mee aan de hand is. Om dat 'iets' te verhelpen moet je de oren toch van dichtbij kunnen bekijken. Vaak helpt eens schoonmaken al heel veel. Probeer eens hoe ver je kan krabbelen en wat hij nog lekker vindt.

e m kraak schreef op zondag 17 november 2013, 15:12:


Jazeker snap ik dat. In de meeste gevallen is de angst van mens ook het probleem. Tis niet voor niks dat wij zeggen dat het vaak meer energie kost om de mens te trainen ipv het paard.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 18 november 2013, 11:24:


Je omschrijft silja Goed, die kapstokheupen vallen misschien wel mee, maar echt een hangbuik, smalle kont en ja... uit evenwicht, want haar voorkant is best wel stevig.
Maar ik vind haar nog steeds heel mooi hoor. :)

Locanda schreef op zondag 17 november 2013, 8:42:


Lijkt op een 'breuk'. Gat in het buikvlies waar een stuk darm doorheen komt.


Even afwachten wat daar uit komt, lijkt me...

Talitha schreef op maandag 18 november 2013, 9:45:


Als je uitgaat van paarden die elkaar helemaal niet kennen, dan kan ik me daar wel wat bij voorstellen.
Bij de eerste ontmoeting dan.
En bij paard-mens zal dat ook wel zo kunnen zijn!

Maar zodra de paarden enigszins aan elkaar gewend zijn, gaan er heel andere regels gelden!
En dat zal bij paard-mens ook zo zijn lijkt me.

e m kraak schreef op zondag 17 november 2013, 15:33:


Leuk verhaal Egon.
Maar 1 ding vergeet je:
Paarden zijn van nature trekkers.
Zodra ze honger krijgen, trekken ze naar een ander gebied, waarvan ze weten dat er nog wat voedsel te krijgen is. Of kan zijn..
En de slimsten zullen het handigst zijn in het overleven..

Maar dat kan dus niet op de OVP. Daar hangen ze machteloos tegen de hekken aan.. (vertelde iemand mij, die daar in het vroege voorjaar is gaan kijken en besloot: hier kom ik nooit meer.. ).