Jet van Gulik schreef op woensdag 12 juni 2013, 22:45:


Nee, gekkigheid geachte examinator, of is het: "de meeuw scheert, en dus, schoor over de golven"? "De meeuw heeft over de golven geschoren" klinkt heel verkeerd en ik ben aardig zeker dat ik vergelijkbaar van bekwame auteurs anders gelezen heb... moet ik dat op gaan zoeken?
Ik ga in beroep!... en zo kom je aan goeie cijferlijsten

e m kraak schreef op woensdag 12 juni 2013, 23:01:


Zoek op, graag! Ik ben nu druk een witte kip naar buiten aan het klikkeren, want die gaat eg nie vannacht binnen blijven. Denk ik nu nog. Jij opzoeken over kammen scheren, Myr tevreden zijn met mijn totaal goed bedoelde compliment en ik zie Annabel naar buiten te krijgen... tot straks. Piehiet... hoe pak ik dit aan? Ze lijkt dol op cashews...

Cedric Coucke schreef op woensdag 12 juni 2013, 6:33:


Ik houd mij aanbevolen. Ik kan het zelfs testen op één of twee benen en dan de evt. verschillen laten zien.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Jet van Gulik schreef op woensdag 12 juni 2013, 23:08:

Volgens mijn woordenboek kan het zijn:
I - scheren, scheerde, h., i. gescheerd
II - scheren, schoor, h. geschoren
III - scheren, schoor, scheerde, h. gescheerd, geschoren
Dan is er ook nog:
V - de gek - met iem., hem voor de gek houden

e m kraak schreef op woensdag 12 juni 2013, 23:45:


Moet dit niet in de kroeg Egon? Nee toch, valt onder ook training?
Bel is inmiddels buiten (met wijken voor druk . Ik moet eerst fatsoenlijk leren kipklikken), iedereen nu ook wakker door die herrieschopper.

Ik vond op taaltelefoon.vlaanderen.be :
Afhankelijk van de betekenis wordt het werkwoord scheren onregelmatig (schoor, geschoren) of regelmatig (scheerde, gescheerd) vervoegd. Als scheren de al dan niet figuurlijke betekenis 'afknippen, afsnijden, bijsnijden' heeft, is de vervoeging onregelmatig: Hij heeft zich niet geschoren; Vroeger schoren monniken hun kruin; Mijn buurman heeft de haag geschoren; Jongeren worden vaak over dezelfde kam geschoren.

Wat deed die meeuw van jou dan met golven?

Terug naar topic:
Mijn ervaring met bitloos leren rijden is dat ik inmiddels toe ben aan les om Sig beter te laten doen wat goed is voor haar lijf, maar dat zijzelf nooit bitloos les nodig heeft gehad... Halster om (in het begin, nu voor haar een kaptoom), teugels eraan, twee keer omkijken met open mond of ik alsnog met een bit aan kwam zetten en gaan...

muriel schreef op woensdag 12 juni 2013, 22:27:


Eens.
Mijn ervaring is dat het ook aan de situatie kan liggen.
Gelukkig niet vaak genoeg dit soort ellende meegemaakt om er onderbouwd zinniger dingen over te kunnen zeggen.

@Piet, ik denk dat er kans is dat het gedrag na verplaatsen (niet naar wei ernaast maar echt andere locatie) op wonderlijke wijze over is en koek en ei hersteld zijn. Samen verplaatsen, dus niet de een bij de ander in de wei zetten. Zo heb ik het eens opgelost.

Myriam schreef op woensdag 12 juni 2013, 20:12:


Nou bedenk ik net dat het misschien juist wel geinig is instructeurs (m/v) een bit in te doen...
Een van die grootmeesters uit de ouwe doos, De Pluvinel of Guérinière c.s., kan ook wel een sadistische spanjaard uit die tijd zijn geweest, deed dat! Zo wisten de leerling-instructeurs meteen uit ervaring wat zo'n ding doet en dat ze er erg voorzichtig mee moesten zijn.
(Kan dit ook wel weer opzoeken maar dan moet ik al mijn antieke rijmethoden langs en even geen zin in).

Jet ik zie het als een compliment ..dat is toch altijd goed bedoeld :)
Myriam
ik ga al mijn haren over één kam scheren..............

Peter Donck schreef op woensdag 12 juni 2013, 20:04:


Waar heb jij jouw hengst dan bij staan?

Bij mij is het meer dan een jaar goed gegaan, zonder problemen.
Hengst, merrie's en ruin bij elkaar. Tot het misliep. Oorzaak ken ik niet, ik was niet aan de weide wanneer het gebeurde. Resultaat was wel een ruin in shock, en op verschillende plaatsen verwondingen. Nu staan ze dus apart.

jan.

e m kraak schreef op donderdag 13 juni 2013, 0:09:


Een kennis van mij die vakanties te paard organiseerde deed dat bij personen die hardnekkig aan de teugels bleven hangen waardoor hun paarden opengeschuurde mondhoeken hadden. Hielp prima in de meeste gevallen. De hardnekkigen moesten de rest van de tijd met het beginnerssetje rijden: een normaal stalhalster. En dat was een afgang.

Dit is jaren geleden, meer dan 20 jaar. Wat een onzin eigenlijk, wij reden allemaal met bit, met de teugels helemaal los, de paarden werden op been gereden. Waarom dan niet allemaal met een simpel stalhalster?

Marlies Sanders schreef op woensdag 12 juni 2013, 19:08:


Ja op dikke 2 jaar tijd is hij natuurlijk een pak verbeterd maar ik wil natuurlijk meer
En ik weet niet of hij nog beter zal worden dan hij nu is op zijn "goede" dagen...
ik heb die glazen bol niet hé?!
Bandolero en Almo zijn verhuisd maar binnenin dezelfde plek (de gemeente is een mega werk aan het uitvoeren : de loopstal is voor beide nu wel ruimer dus das positief.
Mijn huisje krijg ik niet verkocht want crisis is hier nog steeds (na 5 jaar) heftig!
Mijn droomfinca heb ik ondertussen wel gevonden maar de $ ontbreken dus om die te kopen, mijn zus wil me wel helpen maar haar situatie is ook nog niet duidelijk dus afwachten geblazen.
Het is nu een jaar geleden na mijn operatie en Bandolero kan ik zelf bekappen ook al heb ik nadien enkele dagen last want mijn onderrug is versleten.
Almo zijn hoeven reinigen en hoefschoenen aandoen is al een heel gedoe ook al heeft hij steeds meer vertrouwen in me maar hem zelf bepakken is voor mezelf echt ni té doen.
Mijn nieuwe smid is een beer van de vent en zweet zich te pletter als hij Almo bekapt want Almo ook al is hij hoefbevangen en lijkt soms zwakjes, hij zwiert de smid soms toch in het rond en iedere keer ben ik toch verbaasd wat een kracht hij toch heeft
Almo heeft wschl immens veel meegemaakt in zijn leven en 100-en hebben aan zijn hoeven en benen zitten futselen (want ieder elk wist de oplossing en ging hem genezen ...) dat hij totaal niet wil dat er weer iemand komt en hij zijn been moet/wil geven
Nee van opgeven geen sprake, zo´n prachtige, lieve ondeugende knapperd geef ik zo snel niet op hoor! .-)

Gr. Ilse

Ai bah!
Mijn lieve schimmel liep de laatste tijd nogal gevoelig, maar vandaag zag ik wat er aan de hand was.
In 3 van de 4 voeten zaten er bloeduitstortingen in de hoefballen.
(Alleen rechtsvoor niet, daar zijn de hielen iets hoger vanwege 'graasvoetje'.)

En dat terwijl ik de laatste tijd de tenen extra kort gemaakt heb...

Ga de tenen nu nòg korter maken, en doe haar de hoefschoenen aan als ik de weg op wil gaan.
Maar in wei en schuilstal is alles nu keihard (Limburgse klei wordt cement bij dit droge weer), dus het blijft pijnlijk lopen voor haar .

Ik vraag geen advies, maar wil dit gewoon even delen...

Piet schreef op dinsdag 11 juni 2013, 19:51:


wat ik niet begrijp in het verhaal is waarom niemand heeft ingegrepen toen de hengst de ruin zo toe takelde.


waarom begint zo'n gevecht, misschien heeft de ruin in 1e instantie in de ogen van de hengst zich als concurent gedragen toen het ontsnapte paard kwam opdagen?(hormonen zullen wel een rol spelen) Ik heb wel vaker gehoord dat ruinen bevriend zijn met hengsten en dat er een moment komt waarop de vriendschap voorbij is omdat de hengst de ruin als concurent gaat zien. Op jonge leeftijd gaat alles goed maar als de hengst volwassener wordt wil hij de baas zijn. Mijn goede oude Unami had de naam hengsten de baas te blijven tot ze 4-5 jaar oud waren.
Waarom gaat zo'n hengst zo ver als een ander paard zich duidelijk overgeeft? omdat het terrein te klein is om ver genoeg te kunnen vluchten om de agressie van de aanvaller te laten zakken.

He balen Coralie, fijn voor hem dan dat het nu weer regent?
Hopen en duimen dat het snel weer over gaat!
Groetjes Marlies