Esther schreef op maandag, 9 mei 2005, 21:43:
Haai Esther,

wat een toeval weer! Moet zeggen dat de omgeving mij ook erg aantrekt, maar zal nog ff bij de grote steden in de buurt moeten blijven...ben net afgestudeerd en ga dat diploma gebruiken om de boel goed op te starten (qua financien, hard sparen voor eigen paard en goede omgeving daarvoor) , moet er wel werkgelegenheid zijn he!

Ben vrijdag bij die meneer van de link, kijk er erg naar uit, zeer benieuwd.

Je "kijk op mensen" door paarden was wel om te lachen, maar denk dat dat juist is wat ons als mens van andere dieren onderscheid: dat wij wel de mogelijkheid hebben andere dieren te begrijpen (tot op beperkte hoogte) Dat we onszelf daarin beperken met rare opvatting is een heel andere, psychologische discussie.

bye bye!
Marlies

Huertecilla schreef op maandag, 9 mei 2005, 20:34:


Dit is na nmm. het ontwijken van aanhoudende/oplopende druk.
Het steeds been blijven geven bijvoorbeeld als het paard toch al voorwaarts is.....iets dat heel veel gebeurd in de rijwereld.
Of zoals beschreven op pagina 15 onderin van haar boek...
Ze omschrijft dat daar ook als gevaar van het geven van druk, veel druk in dit geval waardoor het paard reageerd op de herinnering aan dat vele druk....zelfs waneer je maar een klein signaal geeft, in het achterhoofd wetend dat er immers altijd wat opvolgde als niet aan die minimale signaal een reactie kwam.
Dit ontwijkende gedrag is niet wat ik zoek in een hoofdstel en zeker ook niet de intensie van het Libra hoofdstel.

Inderdaad is druk verkeer

Lijkt me niet de bedoeling nee....maar ik zie hierin geen verband met het Libra hoofdstel daar de druk daar nooit hoog kan of mag zijn.
Wordt het signaal niet begrepen dan moet je de fout bij jezelf zoeken en de vraag op een andere/gecombineerde manier aanbieden.


Tja, ook hier weer...tis maar net hoe je het je paard leert.
Een van de dingen die ik moest doen in mijn begin jaren om een goede zit te krijgen was het rondje in maar ook zonder het zadel, iets wat ik overigens nog steeds regelmatig doe.Mijn paard gaat daar toch echt niet door rondjes draaien in de richting waarheen mijn navel wijst.
Het lijkt mij dat er dan , indien dit wel zou gebeuren , bij je besturing te veel ruis aanwezig is geweest waardoor het paard niet weet wat te doen.
Je hebt dan blijkbaar ook signalen afgegeven waaruit het paard haalt zich om te moeten keren.


En dit is nu precies waarvan ik vind dat het Libra hoofdstel dit uitstekend doet.
Eenduidig en vooral ook helder, maar dan ook nog met zeer minimale teugelhulp.
Het is daarbij een beweging voor het paard die veel makkelijker te begrijpen is dan de normale manier van besturen.
Het trekken aan een zijde om hem die kant op te laten gaan zou eerder weerstand op roepen dan het duwen in die richting, de manier van dit hoofdstel dus. Zeker als het paard wijken voor minimale druk geleerd heeft, en das nou weer te leren zonder grote druk te hoeven gebruiken, simpel door een duidelijke uitleg te geven van wat je wil, waarmee we dan weer bij het clickeren terecht komen...niet alleen bedoeld om kunstjes te leren of grondwerk te doen...maar wel degelijk ook in het rijden te gebruiken.


Dat stevig zitten hebben we al gehad , das niet het beginprobleem.
Wat nmm. wel een probleem is is het gewicht van het zwaardere hoofdstel.
Ook dit geeft onodige (en niet gewenste )signalen af met daarbij nmm. het gevolg dat je eigen signalen al weer veel groter moeten zijn dan werkelijk nodig om te laten merken wat je vraagt.


Hier kom ik nog een keer op terug, want ik weet eigenlijk wel zeker dat mennen met dit hoofdstel ook uitstekend gaat.....maar ik wil dan wel zekerheid voor ik dit bevestig.
Hetgeen ik tot nu toe geprobeerd heb laat zien dat met een singel met ringen zoals ook voor longeren gebruikt wordt de ruis van de teugels al weghaalt en het paard gewoon reageert als dat men er opzat.
Het paard zal uiteraard wel stemhulpen moeten begrijpen.
Deze al dan niet bevesteging hou je dus van me tegoed.
Misschien zijn er al andere die hier ervaring mee hebben opgedaan?


hier verlies je me weer in je denkwijze.
Geen druk en geen wijken is wel een muur?
Het is overigens niet zo dat ik niks doe natuurlijk....
Ik kan nog steeds niet toveren en zal ook mijn paard moeten laten weten wat ik graag zou willen, net als ieder ander....alleen niet op de manier van ieder ander misschien maar daar kom je dan weer bij het punt....tis maar net hoe je het ze aanleert.
Bij mijn paard is een touwtje tegen de nek voldoende om mee te sturen samen met mijn zit en mijn stem.
Daarmee bepaal ik snelheid en richting zonder enige aanleuning op een hoofdstel,of aanleuning tegen een been, maar das haar dan ook zo door mijn aangeleerd.
Voorheen, en dan praat ik over tot 2 jaar terug, liep ze gewoon net als elk ander paard op een hoofdstel met bit waaraan hevig getrokken is om haar van richting te veranderen of in te houden omdat ze weer eens veel sneller wilde dan de ruiter aandurfde.
Ook het trekken en been geven om haar mooi in de krul te laten lopen is haar dus niet vreemd.Maar das iets wat ze voor mij niet hoeft, ik laat haar zelf maar haar balance en positie zoeken die ZIJ fijn vind.
De foto op Egons site laat zien wat voor haar fijn is, wat ie hier fout aan?
Bij de eerste is ze in stilstand, op de 2de loopt ze.
Op die en de andere foto´s is overigens ook te zien dat het hoofdstel toch echt wel netjes aansluit en geen ruis veroorzaakt, waarbij de gekruisde lijnen onder de kaak puur door het gewicht van de teugels tegen die kaak aan blijft liggen,te zien aan de doorhangende teugels, overigens in alle gangen.

Het is echter niet zo dat men met dit Libra hoofdstel een paard niet in de krul kan laten lopen of geen aanleuning zou kunnen geven, ook dat is uiteraard getest.
Dit kan met het touwtje(teugel ) aangenomen tussen 2 vingers....daar heb je niks geen kracht voor nodig.

De goede kijker ziet overigens dat voor deze foto´s niet eens de werking van het hoofdstel tot uiting komt.
Ik trek niet aan de binnenteugel, neem hem zelfs niet eens echt appart op, om haar toch in een wending te krijgen.
Hier wordt dus niet tegen de buitenkant van de kaak geduwd maar puur op het touwtje tegen de nek gewend, waarbij mijn benen ook slap langs het paard hangen zonder enige druk.

Nick

Marlies schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:00:


Eerlijk gezegd denk ik dat paarden een stuk meer van ons begrijpen, dan we vermoeden.
Ze zien ons niet als paard, ze zien ons niet als roofdier, maar als die gekken die hapjes geven en je opsluiten, maar die je ook kan vertrouwen.
Vond het voorbeeld van Harissa met haar versgebakken veulen wel leuk: Harissa moest niets van andere paarden hebben, maar haar mensen waren helemaal ok.
Misschien geen doorslaggevend bewijs, maar toch wel een stap in een denkrichting.
Isabel

Piet schreef op maandag, 9 mei 2005, 21:46:



Mwhaha
Sorry piet...schoot ff in de lach vanwegen je laatste stukje...
Soms wennen ze te veel aan elkaar he? zoals jou kippen?
Sorry...ik lag nog ff stiekum verder...
Gr, Nick

Piet schreef op maandag, 9 mei 2005, 21:46:


Hoi Piet

Gedomesticeerd betekent volgens mij samenleving, daardoor gaan er bepaalde eigenschappen verloren. Ik zie nooit het verschil dat een mens geen dier is Ook mensen zijn zoogdieren. Ik als menselijk zoogdier ga ook op de vlucht, zeker voor een skunk. Mocht ik een zielig babieskunkie vinden die afhankelijk is, dan zal ik mijn neus dichtdoen. Hoe maak ik nu toch duidelijk dat ook paarden afhankelijk zijn van ons als ander soort zoogdier? Maar ook ga ik op de vlucht voor een hond als ie niet is gesocialiseerd. Is domesticatie ook niet socialisatie? Ik heb wel eens gevoel dat wij als menselijk zoogdier teveel invullen voor een ander zoogdier.

Groetjes Es

trea hoex schreef op maandag, 9 mei 2005, 9:52:

Hoi Trea.

Een tijdje geleden was de discussie hier op het net over boomloze zadels waarbij mensen juist meer last van hun onderrug kregen. Ik heb er zelf helemaal geen ervaring mee, maar wel genoeg tijd. Het boomloze zadel ga ik zeker een keer proberen. Toch moet ik zeggen dat de tips van Pien wel degelijk hielpen. Ik heb vaak zat gehoord dat ik met mijn zit moet ontspannen, maar nog nooit is iemand naast me komen lopen en kreeg het voor elkaar om via mijn zadelzit en het verleggen van een aantal drukpunten in mijn benen, mijn rug te laten ontspannen. Dit is dus wat Pien deed binnen 2 minuten! Bovendien hoefde ik haar niet eens te zeggen dat ik pijn had, dit zag/voelde ze meteen.

Groetjes en bedankt voor de tip.

Nel.

hallo,
ik heb op al 3 jaar een pony met veel arabierenbloed, ze heet birba. Na ongeveer een half jaar veel vooruitgang (ik heb toen ong 1.20m met haar gesprongen en ze ging toen ook al best goed aan de teugel) is ze plotseling begonnen met bokken. Dit is sindsdien eigenlijk niet meer gestopt, er zijn wel perioden geweest waarin het minder of erger was maar het is niet meer goed gekomen. na 2 1/2 jaar proberen en nog steeds geen vooruitgang hebben wij haar besloten te verkopen. Een probleem, we krijgen haar niet verkocht, en ik WIL haar eigenlijk ook niet verkopen. Ik wil gewoon ontzettend graag weer normaal op haar kunnen rijden.
In het eerste half jaar hebben wij lesgehad van een instructeur die, naar onze mening, te hard was. Omdat wij het niet altijd met hem eens waren en uiteindelijk toch moesten doen wat hij zei werd het waarschijnlijk verwarrend voor een gevoelig paard als birba. Maar aangezien dit gedrag in 1 keer is begonnen kan ik maar niet geloven dat er niets is gebeurd. Op het moment rijd ik niet meer op haar aangezien ze (vooral bij het aangaloperen) bokt en zelfs steigert. Ik kan op dit soort momenten niet ingrijpen aangezien ze als je de teugels te strak pakt zich achterover wil laten vallen (1 keer gedaan bij mijn zus). Ik zou er echt alles aan willen doen om dit gedrag te laten veranderen. Ik heb dit paard in italie gekocht en ze is vorige zomer met ons mee terug verhuisd. Ik heb nu een goede instructrice maar ik heb toch iemand anders nodig zou ik dit nog ooit beter willen krijgen. Ik heb er zelfs over nagedacht om haar gratis weg te doen aan iemand die veel ervaring heeft met dit soort paarden aangezien ze denk ik ook slechte herrineringen heeft aan ons en ik twijfel of ze zich ooit beter zal kunnen gedragen bij ons. Met poetsen zijn er overigens niet veel problemen. Alleen dat ze af en toe moeilijk te pakken is uit de wei. Als iemand weet wat ik nu het beste kan doen wil ik het graag horen.
groetjes kyra

Hoi iedereen,

Na een fantastische dag gisteren waarin alles goed leek te gaan is daar vandaag drastisch verandering in gekomen.

Vanochtend merkten we dat Harisha steeds de kont naar Camee draaide en begon te trappen en te gillen als ze wilde gaan drinken. Uiteindelijk is het gelukt door Harisha even vast te houden (die hadden we om een andere reden net even aangehalsterd), eenmaal drinkend liet ze Camee gewoon toe. We dachten dat ze gewoon eventjes kuren had, en omdat we niet teveel willen interfereren hebben we ons er verder niet mee bemoeid. De rest van de middag hebben we af en toe een blik geworpen op de weide, Camee lag vredig in het gras en Harisha was aan het grazen. Na een aantal blikken begon het op te vallen dat Camee wel erg vaak net toevallig aan het slapen was... Na wat langer kijken zagen we Camee opstaan, naar Harisha gaan, gegil en getrap, en Camee ging weer ergens liggen, zonder wat te hebben gedronken.
Camee begon nu steeds meer ons te begroeten en achter ons aan te lopen, en bij ons te 'zoeken'. Geen goed teken. Verder aan slapen, geen onderzoeksdrift meer, niets.

Dierenarts gebeld, want omdat het gisteren wel goed ging zou het misschien kunnen dat Harisha een ontsteking aan de uiers of zo zou hebben, waardoor het drinken pijnlijk was en ze daarom het veulen niet meer wilde laten drinken.

In afwachting van de dierenarts Harisha gehalsterd, oa met de bedoeling om zelf voorzichtig te kijken of er bij de uiers wat aan de hand was. Die stonden zo ongeveer op springen (logisch, want er werd niet meer gedronken) maar verder geen afwijkingen zichtbaar. Camee werd nog steeds weggetrapt, het was nu zo erg geworden dat Camee niet meer in de buurt kon komen, dus Harisha stevig bij de neus gepakt a la praam, en toen kon Camee drinken. Geen afwijkingen zichtbaar, tijdens het drinken de neus van Haris losgelaten en was er op dat moment verder geen probleem. Lijkt me dat het prettig moet zijn voor Harisha dat de uiers worden geleegd.

Dierenarts komt, en hij vind het erg bedenkelijk dat Camee in het gras ligt en Harisha 20 meter verder staat te slapen. Wij eigenlijk ook wel. Camee wil gaan drinken, zelfde ritueel. Dierenarts heeft een praam, en daarmee lukt het uiteindelijk wel. Onderzoek levert geen lichamelijke problemen op, het is wel duidelijk dat Harisha hengstig is en dat speelt misschien ook wel mee.

Op een of andere manier begint Harisha Camee te verstoten. Waardoor is ons een raadsel.

De opties zijn beperkt: Of Camee zelf gaan voeren, of steeds "assisteren". Het laatste is voor de gezondheid van zowel Camee als Harisha het beste, en biedt volgens de dierenarts een grote kans op dat het probleem zich toch nog oplost.

Camee heeft na deze drie keer het ritueel al volledig door: Ze probeert nauwelijks nog zelf te drinken (en als ze het doet begint Harisha te dreigen) dus ze wacht tot ze ons ziet, begroet ons met hinniken, wacht tot we Harisha vasthebben en duikt er uitgehongerd onder.

Uiteraard zijn we niet bepaald enthousiast over deze ontwikkelingen. Wie kan hier wat zinnigs over zeggen:

1) Waarom is het gedrag van Harisha aan het veranderen en wat kunnen we er eventueel tegen doen?
2) Hoe kunnen we voorkomen dat we voortdurend moeten "helpen"?
3) Hoe vaak moet Camee bij Harisha drinken?

We hebben ons natuurlijk suf gepiekerd of we niet iets fout hebben gedaan. We hebben natuurlijk wel wat aandacht gegeven aan Camee, maar naar ons idee toch ook niet zoveel dat we storend zouden kunnen zijn geweest. Bovendien ging gisteren alles goed, en was het vandaag fout, terwijl we er vannacht en de hele ochtend niet bij in de buurt zijn geweest, en in de middag ook maar af en toe.
We hebben ze vannacht aan de andere kant van het draadje gezet, omdat we vonden dat Haris wel wat meer gras mocht hebben (maar de anderen hoeven niet zoveel). Toen we Harisha vanmiddag bij de anderen hebben gezet leek ze zich iets meer over Camee te ontfermen om haar te "beschermen" en leek ze iets gemakkelijker te worden, maar we hebben haar ook door de wei zien galoperen met de bedoeling om de kleine "af te schudden".

Enfin, het zal wel een onrustige nacht worden. Vooralsnog maar ieder uur eruit... Was het nou nog maar mooi weer, dat scheelde dan ook weer wat, maar nee, t kan niet slechter.

Ik hoop dat iemand hier wat raad op weet...

Groeten,
Frans

michelle van voorden schreef op zaterdag, 7 mei 2005, 23:12:


Ik weet wat een pony karakter inhoudt hoor! Ik heb zelf een Welsh Cob op paardenformaat (1.60 m)... Bij hem is het juist andersom! Hij blijft niet uit zichzelf OP de hoefslag.

Nu schrijf je dat je hem met de teugel van de hoefslag vraagt... Is dat inderdaad de 1e handeling? Bij Parelli heb ik geleerd: kijken waar je heen wilt met ogen én navel, dus je hele bovenlichaam draait de kant op waar je heen wilt inclusief navel en heupen. Daardoor leg je vanzelf je buiten been aan. Je binnen been hou je van het paard af en om de hele beweging voor jezelf en je paard nog wat duidelijker te maken wijs je zelfs met de tenen van je binnen voet waar je heen wilt. Met je leadrope (aan de binnen kant) in je binnenhand, wijs je met gestrekte arm naar het punt waar je heen wilt, waardoor je het hoofd van je paard mee naar binnen neemt. (Gewoon met losse leadrope, in eerste instantie licht contact maken.) Je geeft dus eerst met je lichaam aan wat je wilt en met de leadrope neem je het paard als het ware mee. Reageert je paard niet op lichte druk, de druk van buiten been en leadrope wat opvoeren. Heb je echter het gevoel dat je moet schoppen of trekken om de wending gedaan te krijgen, stap dan af en ga eerst op de grond het wijken voor druk goed oefenen. Daar is dan waarschijnlijk een probleem mee.

Succes!

Esther schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:12:


Gedomesticeerd betekent gewoon dat we een dier opsluiten en ons met de voortplanting ervan gaan bemoeien. Dat impliceert niet dat er eigenschappen verloren gaan. We kunnen, door ons gericht met de voortplanting te bemoeien, bepaalden eigenschappen proberen weg te fokken, maar dat is zo lastig dat we daar nauwelijks iets van terecht brengen. Wat zou het fijn zijn als we katten hadden die hun nagels niet meer scherpen aan je bankstel, honden die zich niet meer binnenshuis uitschudden of in een dooie vis gaan liggen rollen, niet meer blaffen als je even weg gaat, etc. Ondanks de vele jaren domesticatie zijn we er niet in geslaagd om ook maar iets van het natuurlijke gedrag weg te fokken.
Waar we wel goed in zijn is het verprutsen van de gezondheid van de dieren en het veranderen van de uiterlijke verschijning. We fokken met dieren die allerlei afwijkingen hebben en we produceren dieren met verkorte neuzen, veel te lange vachten, heupafwijkingen, etc. Als je dat bedoelde met domesticatie heb je gelijk, maar voor wat betreft het gedrag van dieren zijn we bijzonder slecht gebleken in het veranderen van het gedrag.

Het valt me op dat je steeds weer moeite hebt wanneer men paarden probeert te begrijpen door te kijken naar het natuurlijke gedrag van het dier (dat gedurende miljoenen jaren uitsluitend door de natuur is uitgeselecteerd). Ik vraag me af waarom het zo'n probleem is om dat te aanvaarden?

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:41:

Geen idéé Frans. Bij ons was het enige effect daarvan dat de melk van samenstelling veranderde en dunne ontlasting veroorzaakte.

Váák: paarden drinken helaas veel muizenbeetjes.

Het vervelende is dat paarden grote beesten zijn en als nieuwgeboren veulentje toch net zo kwetsbaar als andere zuigelingen.
Sterkte vannacht.

Gaat het met een paar dagen nog steeds niet, dan lijkt melken en flesvoeding ons het beste alternatief. Werkt bij onze geiten in ieder geval prima.

Het goede nieuws hierbij is dat de merrie niets mankeert; dat is toch wát.

Nogmaals sterkte.

Frans Veldman schreef op maandag, 9 mei 2005, 22:41:


Hi Frans, misschien heb je hier iets aan:
een soortgelijke situatie heb ik jaren geleden ook meegemaakt. Het gebeurde bij een merrie die voor de eerste keer een veulen bracht. Het veulen mocht al vrij snel niet meer drinken. Ik heb toen het uier onderzocht en gekonstateerd dat het uier wondvocht produceerde. Er zullen door de sterke zwelling haarscheurtjes zijn opgetreden waar het wondvocht uit kwam. Na behandeling met antibiotische zalf en uierzalf was het probleem snel de wereld uit.
Je kunt zelf makkelijk vaststellen of er wondvocht op de huid van het uier aanwezig is. Het heeft welliswaar weinig of geen kleur maar het voelt vettig aan.
Groet
Hans

e m kraak schreef op maandag, 9 mei 2005, 18:45:



de verplaatsing van de katrol doet mijns inziens hier weinig ter zake omdat ze zich gewoon verplaatst zijdelings langs het hoofd ZONDER drukvermindering op de neus, tot op het punt dat alles vastloopt, de neusriem zich opspant en het echte knijpwerk kan beginnen.


allemaal goed en wel maar het drukvergrotend effekt blijft er wel en is zelfs groter dan bij gebruik van een bit of een touwhalster zonder katrol

De menselijke trekneiging is dan ook zo

no problem with this


waar ken ik dit van ? maar dan zit je wel met de krachtenwerking zoals ik beschreef en daarop heb je me nog géén antwoord gegeven !


wel dus ! die halve cilinder is dan wel een benadering die lichtjaren naast zn objektief scheert ! terwijl die 10 cm hand een zeer aannemelijke en bijna correcte doorsneebeoordeling omsluit !

Zo staat er ook dat er voor de ruiterhand 10cm
waarom geef je dan op je site géén verduidelijking over de drukverdeling en het verband met de toutjesdikte, zou mijn inziens heel wat duidelijker zijn voor de brave lezertjes, alhoewel, WIE HAD DIT DEEL VAN DE SITE AL DOORGENOMEN ????

Wel van belang is dat IN PRAKTIJK het

Maar is wel weer een zeer omfloerste ontwijking van het ganse krachtenspel ! dit kan je zomaar niet onder de mat van de verdoezeling vegen !
of : bij 10 g teugeldruk per hand heb je met een gewoon touwhalster 20 g druk op de neus
bij de libra heb je in zelfde geval 40 g op de neus + 20 g op de pol (of een verdeelde wrijving van onderkaak tot zoeteliefjes)

beken egon ! op je blote knieen !

Peter

Hans van Keeken schreef op maandag, 9 mei 2005, 23:18:


Zal ik morgen doen.
Wat ik echter uit de literatuur heb gehaald is dat wanneer er een dergelijk geval is dat de merrie dan nog wel het veulen accepteert maar alleen niet meer wil laten drinken. In dit geval zijn er nog wat signalen die bedenkelijk zijn, zoals het niet meer kunnen schelen dat het veulen ver weg ligt enzo. Was dat in jouw geval ook zo?

Bedankt voor het meedenken.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag, 9 mei 2005, 23:31:


Het veulen mocht er niet meer bij maar kon niet ver weg omdat moeder en dochter in de box stonden.

Groet
Hans