Mijn man had helemaal niets met dieren voordat hij met mij begon op te trekken. Thuis hadden ze wel konijnen en dergelijke, maar die waren om op te eten en niet om mee te knuffelen.
We hebben ons huidige huis gekocht omdat ik ruimte voor mijn paard wilde hebben en hij ruimte voor zijn hobby, hij sleutelt en knutselt aan van alles en nog wat. Toen ik mijn paard toch wel erg eenzaam vond in haar eentje en er een shetje bij wilde zetten, zei hij dat ik beter iets kon kopen waar ik ook op kon rijden en dat werd onze eerste fjord. Met de fjord ging ik mennen en het klikte onwijs goed tussen mijn man en mijn men-instructeur. En zo werd er een menwagen gebouwd en ging manlief ook achter het paard. Dat werden er al snel 2, want een span was leuker.
Ik denk dat het heel veel heeft uitgemaakt dat onze dieren bij huis staan, hierdoor ging hij ze meer waarderen. Hij ziet nu ook dat ieder dier anders is, is gek op onze hond, vindt het gezeur van de kat om te schateren en geniet van de interactie tussen de paarden.
Ik voel me wel eens schuldig, hij heeft het vaak drukker met "mijn" beesten dan ik, omdat ik lichamelijk niet altijd alles meer aan kan. Aan de andere kant is het een man die absoluut altijd wat om handen moet hebben en door de paarden hebben we nu ook een oude trekker met alle attributen om te hooien, een oude kraan om de sloten te schonen, oude karren om het hooi op te gooien, etc. etc. En dus heeft hij altijd wel wat te sleutelen of op te knappen.
Een soort win-win situatie, dus.
We doen alles van zijn inkomen en ook dat geeft geen gezeur. Hij houdt ervan zo zuinig mogelijk te leven, mag van mij wel eens wat meer voor zichzelf uitgeven, maar doet dat niet. Nu hebben we de mazzel dat we ons huis hebben gekocht in een tijd dat dat nog betaalbaar was en we in het begin behoorlijk hypotheek hebben kunnen aflossen omdat we toen nog wel 2 inkomens hadden.
Of het financieel allemaal haalbaar blijft is een grote vraag. Mijn man is 13 jaar ouder en mocht hij voor zijn 80ste
komen te overlijden, dan kan het voor mij financieel nog wel eens heel lastig worden. Maar daar kan je maar beter niet te lang bij stil staan, niemand weet immers wat er morgen komt. Mocht het zo zijn, komt er vast ook wel weer een oplossing.
Overigens heb ik in mijn omgeving wel verschillende paren uit elkaar zien gaan, omdat één van de 2 een "dierenhobby" had, zelfs als, of misschien wel juist doordat die hobby bij huis was. Het blijft belangrijk dat je ook samen dingen doet en hebt, dat je belangstelling voor elkaar hebt. Dat is toch iets waar ik het bij anderen op stuk heb zien lopen.
Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)
Zat ik nog over na te denken, maar de keren dat het ik het mis heb zien gaan tussen partners was altijd de man degene met de dierenhobby.
Warboel
