e m kraak schreef op woensdag, 4 mei 2005, 15:29:
> Thea schreef op woensdag, 4 mei 2005, 1:56:
>
>> Hoi,
> "Klikker"technieken en
bitloos lijken me voor allen goede
> ideeën.
>
> Groeten, Egon
Ik heb een tijdje nagedacht of ik hier op kan reageren omdat ik zelf volgens de WHO (World Health Organisation) onder blind val. Zicht is minder dan 80 %. Of ik als zoogdier met een ander soort zoogdier vergeleken kan worden dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat in mijn eigen "veilige" omgeving niemand iets merkt aan me, daar heb ik allerlei handigheidjes voor ontwikkeld. Zet me in een vreemde omgeving en ik ben de weg kwijt. Ik kan me zo voorstellen dat dat voor de ponnie ook geldt. Ik ga er zelf vanuit dat paarden ruiken wanneer er stroom op de draad staat, zodra we hier het stroom eraf hebben gaan ze er onderdoor om daar de sprietjes gras te vinden. Zelf zou ik voor de ponnie beginnen met veiligheid, een omgeving die hij blindelings leert kennen, daar heb je geen bit voor nodig, een bit geeft denk ik ruis, zeker in deze situatie. Een geleidepaard waar hij op vertrouwd en achter aan kan luisteren is een goeie, of jij als 2 bener moet de begeleider zijn. Kijk en luister naar je ponnie, als het eng wordt en onveilig moet je stoppen, terug naar de veiligheid. Voor jezelf weet ik wel handigheidjes om je te leren verplaatsen in geluid. Begin maar eens als het wat waait een hoek om te lopen. Doe het daarna eens met je ogen dicht, dan hoor je de hoek. Met je ogen open hoor je de hoek dus niet. Zo zijn er meer truukjes. Probeer te ontdekken of het paard verschil tussen licht en donker ziet. Probeer eens wat te doen als het echt donker is, en probeer eens wat te doen tegen het zonlicht in, probeer daar je weg in te vinden en in te schatten wat ie wel of niet kan zien. Ga voor veilig, ten eerste voor de ponnie, ten tweede voor je zelf. Een blinde ponnie is afhankelijk van je.
Sterkte en heel veel succes, en mocht ik je ergens mee kunnen helpen met wat vragen dan mag je me wel mailen.
Groeten Esther,
Warboel
