Er staat "As a horse increases its speed it will normally switch from trot to gallop, which is the natural gait at high speed, but this leads to disqualification for trotters.
Our interpretation is that the mutation inhibits the transition from trot to gallop and thereby allows the horse to trot at very high speed, explains Leif Andersson."
Ik weet niet, ik vind dat nogal een interpretatie. Vooral het gedrag van m'n eigen draver zette me aan het denken. Die heeft 4 versnellingen, wil graag galopperen, doet het op de wei ook maar onder het zadel deed hij enorm raar, de eerste keren dat hij aan wilde galopperen. Hij reageerde na een paar passen galop alsof iemand keihard aan de teugels trok en kwam al vreemd huppend (als een paard in protest tegen dat harde trekken aan teugels) tot een veel lager tempo en draafde weer verder. En ik deed dus helemaal niks, ik zat dit vol verbazing mee te maken. Pas na een paar keer dit vreemde ritueel doorlopen te hebben was de overgang probleemloos.
Later bedacht ik me dat dit wellicht kwam omdat hij altijd genadeloos op z'n flikker kreeg als hij voor de sulky de overgang naar galop maakte... Precies zo'n reactie toonde hij nu nog, en wel zonder daadwerkelijk op z'n flikker te krijgen. Het duurde ff voor hij door had dat hij gewoon lekker mag galopperen nu.
Om nou meteen te interpreteren dat het genetisch bepaald is dat die paarden de overgang niet kunnen maken... ik weet niet... Het wordt er al enorm vroeg uit geramd, die overgang. Dit gedragsaspect lijkt me een behoorlijk verborgen variabele bij zo'n onderzoek. Alles wat niet braaf doet wat de trainers willen gaat de prullenbak in (die van mij was ook bestemd voor de slacht, maar werd net op tijd gered), dus wat hou je over... "paarden die genetisch niet kunnen galopperen..."

Christel Provaas schreef op zondag 7 april 2013, 20:25:


Hier ben ik het wel mee eens. Mijn da heeft gezegd dat als mijn paard niet opknapt na de al zoveel besproken "bute", het dan toch wel zeuren wordt met hem en dat ik hem dan beter in kan laten slapen. Ik heb veel vertrouwen in mijn da, maar hij is zeker niet heilig!!! Maar hij kent mijn paard goed en weet wat er de laatste jaren gebeurt is met het paard en wat mijn bedoelingen met dit paard zijn. Dit betekent niet dat ik zijn advies klakkeloos opvolg.

Daarom morgen ook de second opinion....

Vooralsnog ga ik er vanuit dat mijn paard bevangen is en in een eerdere post heb ik ook aangegeven dat ik hem laat inslapen als hij bevangen blijft. Omdat ik voor mijn gevoel nog niet klaar ben met dit paard, ben ik naar info gaan zoeken en hier terecht gekomen. Heb een telefoonsgesprek gehad met Piet en daar toch behoorlijk wat hoop uit geput dat als mijn paard wel hb is, er zeker andere mogelijkheden voor hem zijn dan inslapen. Maar ook ik handel voor een groot deel uit onwetenheid (ik ben immers geen da of hoefsmid) en word ontzettend aan het twijfelen gebracht. Wie heeft er gelijk???
Nu is mijn paard niet ernstig hoefbevangen, maar of je een paard zoals beschreven idd door een hel moet trekken, weet ik eigenlijk ook niet.

Hoi els, ik vind het niet kort door de bocht. Ik heb het nu al verschillende malen meegemaakt. Als iemand moeite wil doen om te kijken of er geen andere mogelijkheden zijn om het paard beter te maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Dat vind ik juist kort door de bocht. Hoe vaak vragen mensen geen second opinion of gaan kijken naar alternatieve geneeswijze?
Een dierenarts weet nu eenmaal niet alles, en zeker wat paarden betreft.
gr. jean