Laura83 schreef op zondag 31 maart 2013, 10:27:


ga op een stoel in de wei zitten, neem de tijd. Alles kan helemaal goed komen maar vaak niet perse door iets te doen maar door niks te doen. Geef je paard de tijd aan je te wennen en je te vertrouwen. Als hij over het hek andere paarden kan zien zal hij misschien ook tegenover andere paarden zijn gedrag veranderen. In de tijd dat je niks kan doen kan je wel veel leren en studeren, en ervaring opdoen met andere mensen met paarden die vergelijkbare problemen hebben. Leer alles over clickertraining. Het kan makkelijk een jaar duren voor je een beetje grip op zo'n paard krijgt. Zorg dat hij niet meer op stal hoeft te staan.

de vorige eigenaresse is waarschijnlijk een oplichtster. Misschien kan je de koop nog ongedaan maken maar dan is de toekomst van dit paard wel heel somber.

Ach gossie... arm dier.
Heeft hij gekoerst?
Hij klinkt als een paard dat vaak en diep beledigd is.
Dit paard moet alle indrukken van zijn verleden verwerken en de mens weer gaan accepteren als kameraad-leider. Voor dat laatste is hij duidelijk nog niet zo ver. Dat gaat heel, heel veel tijd kosten maar als het je lukt heb je een gouden paard; dravers zijn vaak zo zachtmoedig. Ik zou beginnen met veel en vaak bij hem te gaan zitten, met een boekje of zoiets. Want hij moet uit zichzelf naar je toe komen, hij moet ervaren dat het bij jou prima is. Dat je hem niet meteen vastpakt als hij bij je komt. Maak hem kameraad.
Probeer hem niet te liefkozen als hij dat niet wil, kameraden doen dat niet. Het komt namelijk over alsof dit paard mensen heeft doorgestreept; het afweren is een patroon geworden. Reageer niet op het patroon, maar stel je open en laat hem komen.
En dan als hij je accepteert door je te volgen als je in zijn blikveld bent, ga je grondwerk doen.
Ik zou daarvoor een Emiel Voest-persoon in de arm nemen, zodat je geen fouten maakt.

Dat hij andere paarden grijpt kan meerdere oorzaken hebben. Wellicht is hij niet goed gesocialiseerd (dravers worden gewoonlijk op hun 2e jaar aan het werk gezet). Wellicht is het frustratie over de overgang naar wéér een nieuwe plek en moet hij wennen. Of hij handelt vanuit onzekerheid: aanval is dan soms de beste verdediging.

Het is geen gemakkelijk project. Veel mensen hebben hun tanden al stuk gebeten op een uitgekoerste draver. Het lijkt aantrekkelijk omdat zulke paarden geen drol kosten, maar je schaft een bak problemen aan omdat ze doorgaans een verleden van stress en rare trainingsmethoden achter de rug hebben. Het is aan jou, aan je geduld, je liefde voor dit paard, je incasseringsvermogen en je vaardigheden of je het gaat redden met hem.
Nogmaals: een draver die je eenmaal op de rails hebt gekregen, is er een van goud.

Nog een ding: grijp nooit terug op geweld omdat men het om je heen zegt. Dat is namelijk de taal die hij kent en waarop zijn reactie agressief en afwerend is. Die reactie moet je zien uit te bannen door hem totaal anders te benaderen.

gisteren weer een NB cursus gegeven...LEUK!
Nou is het altijd leuk, maar toch ook sterk afhankelijk van de cursisten die er zijn. Als ik begin geef ik even iedereen de ruimte om zich voor te stellen en daarbij viel me op hoe de cursisten die bij mij komen veranderd zijn. In het begin waren het allemaal cursisten die wilden weten of hún paard ook van de ijzers afkon, of ze nu toch wel konden stoppen met brokken enz. In feite een publiek wat nog heel dicht bij hoe de dingen je vroeger aangeleerd werden stond. Maar nu?
Mijn gewoonlijke paardnatuurlijk theorie deed niet meer dan nog eens sommige puntjes op de i zetten maar moest af en toe dieper en gerichter dan ooit tevoren. Er waren soms discssies van "het is goed, maar het kan beter" niveau. De totale cursus liep gewoon ook drie kwartier uit omdat ik stond te genieten en niet teveel spelbreker wilde zijn.
Niemand hield zijn paard op stal, dekens waren niet aan de orde, bitloos en de meeste voerden hun paard 100% natuurlijk. Er was iemand die sinds 2 maanden haar eigen paard had, wat 'snachts op stal stond, daarvan baalde omdat haar eigen huis met 2 ha grond nog niet klaar was. Er was iemand die een stuk grond van een boer gehuurd heeft en daarop een paddock paradise heeft aangelegd. Een ander was een western mevrouw, hoog in de Nederlandse top gereden, die me weer eens bevestigde dat alle wedstrijdquarters met 6 jaar kapot zijn omdat ze met 18 maanden worden ingereden en een jaar later alles perfect moeten kunnen voor de futurity, om voor veel geld verkocht te worden. Er was een gezellig koppel met hun paardjes bij huis en er was een mevrouw die de cursus in 2006 bij Pien gevolgd had en nu op herhaling kwam omdat ze toch nog wel wat vraagjes had, maar nog steeds helemaal enthousiast was over zelfbekappen.... "Ik ben zo trots als ik naar hun voetjes kijk en nóóit problemen!...
Als je hier al een poosje rondhangt wordt het allemaal vrij normaal, maar ik kan je verzekeren dat het lezen van PN nog steeds als een "thuiskomen" gevoel wordt ervaren en mensen doet nadenken. Ook het forum wordt veel gelezen."
Enfin, moe maar voldaan gisteren

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Christel Provaas schreef op zondag 31 maart 2013, 12:15:


Op voorwaarde dat ie niet kapot is.
Amber kon ook zeer agressief zijn t.o andere paarden, had nogal wat littekens en was bij vorige eigenaars ook zeer agressief naar de eigenaars geweest
(hoorde ik uiteraard pas later)
Amber was ook het eerste paard waarbij ik echt het volkomen afsluiten van de buitenwereld heb gezien. Bijzonder onprettige ervaring; alsof je met een autist te maken hebt.
Reageerde dan totaal nergens meer op.
Voor de rest van de tijd was ze soms redelijk geflipt; dacht soms dat er krokodillen in de waterbak zaten en kon flippen als iemand over straat liep.
Helaas escaleerde dat op den duur.
Maar tot die tijd heeft ze wel een haar hier gelopen, heeft zich in dat jaar naar omstandigheden redelijk gevoeld en is naar mij toe nooit agressief geweest.
Zij was overigens ook de reden waarom ik ging clickeren.

Nu kon ik haar geschiedenis nagaan als draver zijnde en zo kwam ik erachter dat het paard meer dan 6 jaar al geleden dusdanig kapotgereden was, dat ze niet eens meer kon galopperen
(ze had na het koersen een omscholing gekregen en kon prima alle gangen)
Een eigenares van 5 jaar eerder vertelde dat ze niet op het paard wilde rijden omdat het dier zo stijf was als een plank en bijzonder onaangenaam zat, maar ja... haar dochter sprong er wel mee. Dat het paard niet kon galopperen, werd geweten aan het feit dat het een draver was.
De hoefsmid had haar gezegd dat het paard een serieus rugprobleem had, maar de verkoopster zei dat het onzin was en dat werd dus maar geloofd.Ze was ernstig teleurgesteld in het paard toen deze haar vol in het gezicht beet met opzadelen.
Gek he.
Soortgelijke verhalen hoorde ik ook bij de andere eigenaars.
En oh ja... tussendoor was het paard nog slachtoffer geweest van een ripper en van achteren helemaal open gesneden en in het eigen bloed aangetroffen in de wei.

Dit paard was dus lichamelijk en geestelijk volledig kapot. Achteraf gezien is het wonderlijk dat het hier nog een jaar heeft gelopen (uiteraard niet mee gereden) en eigenlijk toch voor mij vriendelijk was. (andere mensen hadden het niet op haar). Maar een ander paard hoefde je er niet bij te zetten. Dan werd ze echt smerig.
Na dat jaar ging ze steeds meer flippen totdat ze echt volledig paranoide was. Toen heb ik er ook een eind aan gemaakt,.

Agressiviteit en flippen zie je meer bij paarden die veel pijn hebben. Mijn hoefsmid heeft een paard laten afmaken met een aangeboren probleem in rug en benen, wat dus pijn ging doen met volwassen worden (werd niet bereden om die reden). Paard werd op den duur ronduit gevaarlijk voor mens en andere paarden.

Dus ja... het kan goed komen; mits het paard lichamelijk en psychisch niet volledig kapot is.
Lichamelijk zou ik het iig eens goed laten nakijken; laten doorlichten. Soms kan dat onaangename verassingen opleveren, maar dan kun je dat maar beter weten.

zie foto-album Lucifer voor de sulky

Wat super om te lezen Kan me voorstellen dat dit voor jou ook fijn moet zijn. Na al die jaren keer op keer geduldig opnieuw blijven uitleggen en laten zien op een manier dat mensen er open voor blijven staan. Je maakt mooie voetsporen zo

Zag 't net al Happy happy foto's

Suzanne leuke foto's van Lucifer!!

Hoi,

Heel herkenbaar dit, ik zat twee jaar gelede met exact hetzelfde probleem. ik heb ontzettend veel gehad aan clickertraining met haar. In het begin ben ik ook in de wei gaan zitten maar ze kwam niet , ook niet na een hele tijd. Dus nu aangeleerd dat als ik ze naar me toekomt wat ze nu wel graag doet gewoon een klein stukje wortel krijgt. Ik hoefde maar naar haar benen te wijzen en ze begon al te draaien, schoppen etc.
Heel asociaal ook naar andere paarden idd, heb haar dmv clickertraining zo zien veranderen dat he haar niet eens meer zou herkennen.

Waar ik ook veel aan heb gehad is heel veel wandelen met haar, in het begin maar een kwartier want dat was al een drama maar nu oorjes naar voren en ik fiets zelfs met haar soms. OSTEOPAAT is er ook bij geweest ivm verschoven ruggenwervel, die laat ik binnenkort ook nog even checken maar een half jaar geleden zei de dierenarts dat het goed was en ik voorzichtig kon rijden ( doe ik zelf niet aangezien ik mezelf te zwaar vind) maar mijn verzorgster stapt gewoon 2x per week een half uur met haar en dat gaat tot zover goed.

Heb geduld, laat de rug checken en verdiep je in het clikckeren en ga lekker wandelen, succes!!

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 11:10:


Ik durf geen uitspraken te doen over de "modernere stromen" van elegantere wedstrijdpaarden die tegenwoordig vroeger ingereden worden dan hun 5de jaar. Maar mijn ervaring is dat ijslanders lang fit blijven.
Mijn verzorgpaarden zijn 20, 21 en 25 jaar. De eerste twee worden nog regelmatig bereden en merk je totaal niets aan. De laatste wordt amper nog gereden, maar trek hem uit de wei en ga een uurtje of wat op stap en hij voelt fit, fris en fruitig en de volgende dag geen spierpijn. Oke, 10 jaar terug kon je het zelfde grapje uithalen en 2 of 3 uur op stap gaan, maar hij is nu dan ook al jaren nauwelijks gereden. Wel allen veel vrije bewegingsmogelijkheden, dus de mogelijkheid een basisconditie te behouden.
Mijn ervaring staat niet los. Op de ijslandergroep zitten diverse ouwetjes. En de term oud valt echt niet voordat ze minstens een eindje in de 20 zijn.
Op het bedrijf waar ik stage heb gelopen waren de meeste paarden voor de verkoop. Echter een "harde kern" werd aangehouden, als paarden die altijd inzetbaar waren voor nieuwe ruiters en dingen als handpaardrijden. Daar zaten ook meerdere ijslanders bij van ver boven de 20 die moeiteloos met "de jeugd" mee kwamen. En dat waren paarden die normaal ingereden zijn op 4 a 5 jaar en hun hele leven ingezet zijn in het bedrijf.

Hoi Preston wiesencobs zijn geloof ik ook een soort brok met gras en kruiden. Ik heb Healthy Herbs weidebrok plus. Ik koop het bij een distributeur in Groningen. Als je googled op "healthy herbs distributeur" kun je zien dat er een verdeelpunt zit in Alkmaar. Als dat te ver is voor je, kijk dan eens bij de webshop van Rene Wielens in Haaksbergen, zij hebben hele lage verzendkosten, dan word het thuis bezorgd.
Daar hebben ze ook wel goede brokken. Als je wilt letten op melasse vrij en GMO vrij, dan kun je dat opzoeken bij voervergelijk.nl, daar kun je bij specificaties zien wat er echt in het voer zit, op de zak staat niet altijd alles.
Succes

Talitha schreef op zondag 31 maart 2013, 17:54:


Bedankt! Ik ga eens even speuren Heb intussen uitgevonden dat Wiesencobs geen melasse bevat. Mijn ruin wil de magnesium niet erg graag eten en aangezien hij verder alleen maar hooi krijgt wordt het een beetje lastig. Ik wil het toch gaan proberen met wat geweekte grasbrok zoals hier ook op de site vermeld staat.

Preston schreef op zondag 31 maart 2013, 18:24:


TIP: Voer het langzaam op. De magnesium van PN wordt in behoorlijk grote doses voorgeschreven en smaakt bitter.

Laura83 schreef op zondag 31 maart 2013, 10:27:

Goh, ik heb ook een Franse ex-draver hier staan. En wat je beschrijft komt me verdomd bekend voor maar dan inmiddels in een heeeeeel erg afgezwakte "restant"vorm daarvan. Onze Vin hebben we van Animu Luce geadopteerd. Toen hij daar arriveerde (hij was toen 3 of 4 jaar oud) was hij zwaar agressief, viel hij mensen aan, beet en schopte. Zij hebben 'm daar met veel geduld en liefde weer lekker paard laten worden in een kudde maar hij stond toch meestal een beetje alleen een eindje van de groep af.
Na alle tijd is hij van heel veel oud zeer af en laat z'n ware aard zien. Hij is een ongelooflijk lieve vrolijke zachtaardige knuffelgrage goedzak die heel veel in de wereld gezien heeft en onderweg nergens bang voor is (hij is nu 9 jaar oud, we hebben 'm iets meer dan 2 jaar). Als hij iets spannends ziet draaft hij daar het liefst op af (hét perfecte paard voor ons dus, belachelijk wat mensen weggooien!).
Maar hij is wel wat onzeker tussen de andere 3 paarden. Waardoor hij vaak wat lelijk probeert te doen omdat hij niet beter weet wat te doen maar dat is slechts een hoop stoere praat. Zo grappig, de andere 3 hadden dat na een tijdje ook door en trekken zich vaak totaal niks aan van hoe lelijk hij probeert te kijken of als hij in de lucht staat te schoppen (hij let altijd goed op dat hij niemand raakt dan ). Ze negeren gewoon z'n maffigheid. Het valkje hier gaat doodleuk achter 'm liggen rollen terwijl Vin probeert stoer te doen door met z'n achterbeen in de lucht schoppen Dat valkje heeft vorig jaar echt zowat een jaar lang Vin zitten "treiteren" om te komen spelen, tot het 'm gelukt is De beste psychische revalidatie zijn eg wel andere paarden. In het begin had Vin veel mot met de dominantste hier. Tot de posities duidelijk waren, en na nog een tijdje hing hij juist heel erg aan die dominantste. Echt maandenlang was Vin daar waar Flame was en deed wat Flame deed. Zo ontspannen had ik 'm tot dan toe nog niet gezien.
Toen ik in het begin met m'n stoeltje op de wei zat bleef Vin eerder bij mij dan bij de andere 3, maar dat is tegenwoordig niet meer zo. Hij meandert met de groep mee tot ze weer met z'n allen bij me rondhangen na een tijdje.

Ik hoop dat het met je paard's rug in orde komt. Want met heel wat geduld en de ruimte om 'm weer normaal paard te laten worden kan dat allemaal heeeeel anders worden dan het nu is.
Beetje gel.l van die vorige eigenaresse... tuurlijk had dit paard al die symptomen en gedragingen al. Hopelijk heeft de osteopaat goed nieuws.

Preston schreef op zondag 31 maart 2013, 9:53:


Marstall verkoopt ook wiesencobs: http://www.marstall.nl/marstall_Wiesen-Cobs_uit_de_Allg%C3%A4u_25_kg/tabid/88/category/1933/product/124/Default.aspx

Op de site kun je zien of er een leverancier in de buurt zit, maar ze zijn eventueel op via internet te bestellen. Als je meerdere zakken besteld, vallen de verzendkosten per zak best mee.