Els Kleverlaan schreef op vrijdag 29 maart 2013, 13:29:


Leeftijd wanneer ingereden wordt heeft alles te maken met cultuur.
Als je terugleest in nu oude boekjes over ijslanders, Ursula Bruns is daar een bekende naam in, kun je ontdekken dat die '5 jaar' cultuur vanuit IJsland naar Duitsland en de rest van het EU vasteland is meegenomen. Die ijsco-5jaar-cultuur is natuurlijk ontstaan omdat men in praktijk ondervond dat ze anders te snel stuk gingen.

Als het zo is dat een pony-maat paard op 5-jarige leeftijd wordt ingereden, terwijl een kasteelmodel al met 3 jaar aan de beurt is, wordt dat verschil feitelijk nog vergroot doordat het grote paard er langer over doet om skeletmatig uit te groeien!
Andere woorden: als 5 jaar voor ijscoos werkt zou het equivalent daarvan voor kasteelmodellen 6 of 7 jaar moeten zijn.

Ander aspect is de sexe: tel ook nog maar een benodigd extra jaar op voor hengsten.

Als je zo alles bij elkaar optelt doet de Weense rijschool het goed: met een jaar of 9 kan een grote hengst goed beleerd en bereden werkzaam zijn. Bij een ijslandertje zal dat 7 jaar zijn....
Als je hetzelfde patroon volgt is het bij de ijscoos aan het fout gaan omdat de '5 jaar' steeds vaker aan de laars gelapt wordt.

Ik denk dat het veelal te maken heeft met wat je belangrijk vind. Veel mensen vinden dat ze een 3 jarige kunnen gaan inrijden, dat het arme dier dan al heel jong versleten is maakt ze niet zoveel uit, of dat geloven ze gewoon niet (kop in het zand steken). Maar als het paard dan op zijn 15de allerlei problemen krijgt, vinden ze het vaak wel heel erg. Ik begrijp niet dat ze daar dan niet eerder aan denken.
Daarnaast heb je dan natuurlijk ook de mensen die zo'n opgereden paardje gewoon naar de slacht brengen en een nieuwe kopen. Vaak vinden deze mensen het ook heel normaal dat een paard al zo jong afgeschreven is.
Ik vind dat niet normaal.
Ik zou dan liever wachten tot het paard is uitgegroeid voor ik erop ga zitten, zeker omdat ik weet dat ik het niet zou kunnen verkroppen als ik er te vroeg op ga en het paard dan vroeg problemen krijgt. Ik zou me zo schuldig voelen!! Zeker omdat ik het weet.
Ja en sommige mensen hebben dat niet, zij kopen net zo lief een nieuw paard.

Klopt egon.

Niet alleen zijn ze in wenen meestal zelfs boven de 9 als ze uitkomen (ik meen meestal boven den 10) en worden ze eerst zo ver mogelijk aan de hand opgeleid, maar lopen ze ook tot hoge leeftijd mee.
Ik meen dat het met de ijsco's niet anders is? (althans de correct gereden ijsco's)

Wat dan eigenlijk verbazend is, is de enorme weerstand van paardenvolk om later te beginnen met een paard.
Ja, je kan dan eerder ermee op pad, maar menig rijpaard is met een jaar of 16 versleten, terwijl correct gereden paarden veel langer actief zijn.

Een simpel sommetje zou dan zeggen dat je van het later beginnen en correct aanrijden aanmerkelijk langer vruchten plukt. Dat zou ook willen zeggen dat de energie, gestoken in opleiding, veel meer lonend zou zijn (gezien je langer met een goed opgeleid paard toekomt)

Eigenlijk is dat dan toch een beetje vreemd en oneconomisch, die cultuur van het zo vroeg mogelijk beginnen? Of ben ik nu gek?

Ze zouden het eigenlijk geen natuurlijke paardenvoeding mogen noemen, omdat er spelt in zit. Spelt is geen natuurlijke voeding voor het paard, het bevat zetmeel.
Natuurlijke voeding voor paarden is cellulose.

Wieteke schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:30:


Oké, verkeerd uitgedrukt. Ze zien er vaak eerder "sterk" genoeg uit. Er werd bij het fjordenstamboek voor gewaarschuwd dat je je paard niet voor het derde jaar moest gaan berijden, ook al zag hij er met 2 al sterk genoeg uit. Ik kom daar overigens al jaren niet meer, dus heb geen idee hoe er nu over wordt gedacht.
Mijn eerste fjord kocht ik toen hij volgens de verkoper 4 was. Later vertelde de da me dat hij een jaar jonger was. (Ik wist toen nog maar bitter weinig van paarden en had dat zelf niet gezien). Hij werd al minimaal een jaar bereden, dus was 2 toen ze daar mee begonnen. (Was trouwens een oersterk paard, heeft alleen een blessure gehad door een uitglijer op het land en verder nooit wat gemankeerd.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

joop schreef op vrijdag 29 maart 2013, 10:45:


Heeft in de bouw meer te maken met het veelvuldig moeten maken van onhandige bewegingen door de oppers.
Vroeger waren 100kg zakken de normale eenheid in het boerenbedrijf. Mijn helaas overleden boerenbuurman is daar toch, wat dit aangaat probleemloos, tegen de 90 mee geworden. Zijn zoon (bouwvakker) en ik (watje) zijn van de '50kg generatie', toen werd het niet zo lang geleden 25kg en nu is het al 20kg meen ik... heeft allemaal niets te maken met 'fysiek kunnen' (want het gros van die 50kg zakken werd ook al met de heftruck behandeld), alles met significant meer winst kunnen maken op kleiner verpakte eenheden.
Ik durf te voorspellen dat zodra dat winstmodel omdraait de hele ARBO de pot op kan.


Watje! Een mens van 80kg kan makkelijk, wanneer erop getraind is, gewichten van 100kg sjouwen. Een beetje koelie lacht erom. Dat is dus geen 20% maar 100+20%. Als de vergelijking met paardengewicht lineair op zou gaan, wat niet zo is, zou jouw paard van 500kg dus wel 600kg kunnen dragen.

Nu is een paard geen zuilconstructie geworden maar een brugconstructie zoals de meesten. Toch denk ik dat gewichten van mensen op de rug, mits volwassen en uitgegroeid, zelfs niet in de buurt komen van de grenswaarden die een paard kan dragen. Of je als ruiter nu 70 of 100kg weegt lijkt mij een sluitpost, ná allerlei andere wegingen die hierop van grotere, beter onderbouwbare invloed zijn.
Verder spelen er teveel variabelen mee om er uit de losse pols zinnige dingen over te kunnen zeggen, zelfs de kwaliteit van botten kan enorm verschillen.

Ik denk, maar dat wordt een heel andere discussie, dat ook de heksenjacht tegen overgewicht met de meningsvorming te maken heeft. In Afrika wordt daar heel anders over gedacht, daar is dik zijn een teken van rijkdom.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:45:


In een wereld van futurity's en pavo-cups enzo vind ik dat niet heel vreemd... (Ik vind het wel vreemd, maar het verbaasd mij niet...)
Daar wordt toch een trend gezet...

Nou, ik zie dat hier ook wel om mij heen. Vooral bij mensen die een paard als veulen kopen of het zelf gefokt hebben. Paard is voor de eigenaar onhandelbaar (met rijden), dus rijden ze er niet meer op, maar weg doen ze hem ook niet want dat vinden ze zielig! Paard slijt zijn leven in stal/paddock en wei en doet verder niets meer. Toen ik haar vroeg waarom ze dat paard dan niet verkocht, misschien vind je wel iemand die wél met dit paard overweg kan, maar nee, dat vinden ze zielig, want je weet niet hoe het paard dan terecht komt.
Nou, alsof het nu zo'n geweldig leven heeft!!
Nee, dan vinden ze zichzelf heel nobel dat ze van plan zijn om het paard tot aan zijn dood te laten verpieteren bij hun.

Natuurlijk is er een risico als je je paard verkoopt, een geweldig persoon kan hem kopen en een jaar laten in geldnood komen en hem dan moeten verkopen, ja dan weet je niet waar hij beland nee. Maar het kan ook zijn dat misschien iemand hem koopt die een geweldige klik met hem heeft en wél met hem kan rijden en dingen doen.
Ik vind niet dat je een paard waar je geen klik mee hebt kunt houden voor de rest van zijn leven, dat is niet eerlijk tegenover het paard.
Ik heb zelf nooit voor deze situatie gestaan, maar ik weet wel dat ik in zo'n geval, als je echt niet door training een klik kunt krijgen, dat ik het paard dan wel weg zou doen.
Het is toch net als met je partner, als je geen klik hebt met je partner, ga je toch ook uit elkaar? Dan blijf je toch ook niet de rest van jullie leven bij elkaar, elkaar het leven zuur maken? Lijkt me niet gezond namelijk

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:58:


Daar hebben ze gelijk in.


Dus als je niet met een paard rijdt/traint, heeft het paard een miserabel leven?


In welk opzicht "verpieteren"?

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:58:


OK, maar maak je er dan niet vanaf met "het beste voor mijn paard (of partner)" maar kom er gewoon rond voor uit dat je er flauw van bent!
Paarden die niet gebruikt worden staan niet per definitie te verpieteren, ze hebben 'gebruik' echt niet nodig als levens- of welzijnsvoorwaarde.

Egon, dit helaas te beperkte gewicht, wijst wel een andere richting uit
http://www.ker.com/library/EquineReview/2008/ScienceUpdate/SU41.pdf

Ik ben zelf niet geneigd om in deze met je mee te gaan, simpelweg omdat een paardenrug niet gebouwd is om op te gaan zitten, je idd met een 'brug' te maken hebt e.d.

Het verhaal over het tillen van gewichten van vroeger, vind ik ook iets te simplistich. Ken menig die vroeger fiks sjouwde en daar wel het nodige aan heeft overgehouden. Dat er mensen zijn zonder nadelige gevolgen zegt niet zoveel
Er zijn ook mensen die roken als een schoorsteen en toch tegen de 100 lopen. Dat wil niet zeggen dat roken dan geen kwaad kan/gezond is
Ken menig bouwvakker die ruim voor pensioenleeftijd versleten is (meer wel dan niet en dan heb ik het over de oudere generatie die vroeger dus echt nog wel met die zware zakken sleepten)

Andere volkeren kun je nauwelijks vergelijken omdat die vaak lang niet zo oud worden als de gemiddelde europeaan en dus de pijp uitgaan voordat ze problemen krijgen

Hm talitha, dan staan mijn paarden dus ook te verpieteren, gezien ze niet meer werken. Ze mogen niet meer, maar dat maakt voor het paard nauwelijks verschil uit.
Toch staan ze echt niet te verpieteren. En dat zie ik toch ook echt niet bij gezonde paarden die niet werken en op een plak grond met soortgenoten staan

Volgens mij moet een paard echt niet werken om zich goed te voelen. Dat is nog altijd iets wat wij als mensen graag willen

Om te beginnen ben ik het er niet mee eens dat het niet 'klikt' met je paard omdat je hem niet de baas kan en/of er niet kan op rijden.
Het 'klikt' niet als jij vindt dat jouw paard zich niet gedraagt volgens wat jij zou willen... misschien kan je dan proberen iets anders te willen of het op een heel andere manier te vragen?

Omwille van mijn eigen (on)gezondheid rijd ik al meer dan 5 jaar niet meer met mijn paarden, misschien zal ik het nooit meer kunnen (al blijf ik hopen). Een ervan, Tachat, is invalide en al 10 jaar 'op pensioen' bij mij.
Verpieter ik mijn paarden dan???

Mijn paarden zijn gelukkig dat ze mogen paard zijn, ze staan in hun eigen kudde, hebben weide, hooi, water en gezelschap. Heel af en toe, als mijn krachten het aankunnen, gaan we wat aan de hand wandelen. Maar dat is echt maar heel af en toe...

Mijn paarden zijn een heel grote kost en brengen me niks op... economisch tenminste. Ik kan er niet op rijden en het ligt me fysiek zwaar om ze te kunnen houden. Heel de situatie 'klikt' dus niet voor mij, maar dat is niet de fout van mijn paarden!
Ik denk er niet aan om ze weg te doen, zelfs niet als het zou zijn bij iemand waar het veel beter mee 'klikt'! Al zou ik het leuk vinden om zo iemand te vinden die dan met mijn paarden wil komen spelen, maar ze verkopen: JAMAIS, NEVER, NOOIT!

Noem het bezitterig, dominantie van mijnentwege, jaloezie, koppigheid, wat dan ook: zolang we niet samen omkomen van de honger omdat er geen geld meer is blijven mijn paarden mìjn kudde, kunnen ze samen blijven in hùn kudde zodat ik enkel mezelf kan verwijten indien er hun iets slechts overkomt. Omdat ik dat laatste altijd zal proberen te vermijden.

Voor de rest zijn ze gewoon lekker samen paard!

Aoife Berserik schreef op vrijdag 29 maart 2013, 8:14:


Een trainingsplan klinkt zo groot hé..heb ik ook... maar e trainingsplan kan ook een plannetje zijn : bijvb. Ik ga met mijn paard buiten het hek en dan ga ik het zadel opleggen en elk "ongewenst"stapje ga ik hem een stapje terug laten doen (kun je belonen)..Klaar.
of nog iets meer... of minder... dat je weet waar je precies op gaat letten vooral omdat je je leiderschap wil oefenen... enz enzovoort :) ...
Ik vertel jou wat ik zelf ondervind ..verder niks..:)
Myriam

Hoi (Talitha),
En als je merkt dat je paardje verstopt zit, hoe lang geef je die physillium dan?
1x of een paar dagen achter elkaar?
groetjes:)