Aoife Berserik schreef op donderdag 28 maart 2013, 18:54:


Hier verschillen we enorm van mening. Ik denk -ik weet- dat het goed mogelijk is om op de manier waarop je nu bezig bent dat dit de mindset van je paard zo verandert dat een confrontatie niet alleen absoluut niet nodig is, maar zelfs contraproductief werkt.
Ga daar dus niet op zitten wachten, maar maak een trainingsplan in de trant van think, plan, do en evolueer en als het niet werkt, neem nóg kleinere stapjes!
Ik zie nu ineens dat je naschrift waar ik op reageer niet mee komt met je bericht
Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Anja Seijn schreef op donderdag 28 maart 2013, 22:27:


Daar moet je vooral niet bij vergeten dat ze in die tijd al op enters gingen zitten, zelfs al op veulens (er waren, geloof het of niet, veulencategoriën op de Olympische Spelen!). Nogal logisch dat ze dat spoedig doorheen zakten maar daar maakte toen niemand zich druk om, denk ik zo... het leven was hard, de culturen barbaars en hardvochtig.

Voor mij is het met een paard zoals met een hond: eens je die hebt is het voor het leven. Er moeten al vreselijke dingen gebeuren vooraleer ik mijn paarden ooit zou verkopen...

Ik heb ook ooit vreselijk getwijfeld over een van mijn paarden, in een boze bui zelfs gezegd dat ik hem wegdeed. Tot er een koper kwam opdagen die zelfs 6x de prijs wou geven die ik betaald had en ik besefte dat ik mijn paard dan niet meer kon vrijwaren van slechte ervaringen (lees: terug verder kapotrijden op springconcours). Toen was hij opeens niet meer te koop! Grinn

Ik heb hem nog altijd, omwille van zijn probleem (hanetred) is hij dan maar in pensioen gegaan op 7jaar oud.

Ik hoop dat je gelijk hebt Piet, wat ik wel merk is dat hij goed op de clickertraining reageerd en dat hij het ook leuk vind.
Hoe ik precies een trainingsplan op moet stellen? Dat heb ik nog nooit gedaan, dat zou ik even moeten bekijken hoe of wat en wat werkt. Ik weet ook niet of het op het moment handig is om te beginnen met lessen 1x per week of per 2 weken of dat ik daarmee moet wachten? Momenteel twijfel ik over alles of ik er wel goed aan doe, dat ik hem niet kwijt wil staat vast en dat we (vooral ik) er hard aan moeten trekken staat ook vast op een rustige manier, maar hoe en wat??

e m kraak schreef op vrijdag 29 maart 2013, 0:51:


Hoeveel paarden zijn er in onze tijd, van het totaal aantal rijpaarden, die keurig netjes vanaf 6 jaar worden ingereden?

Nu al les beginnen nemen kan je toch niet veel mis mee doen? Mijn eerste lessen deden we amper iets, ging echt om ontspannen op het paard zitten en niet teveel denken "wat als". Als je lesgever ook wat onderlegt is in grondwerk, kan je samen een trainingsplan opstellen?

Hoewel ik ervan overtuigd ben dat de zit van de ruiter belangrijk meespeelt, geloof ik in alle eerlijkheid niet dat je het belang van gewicht dan maar zomaar kunt uitsluiten.

Net zo min als het belang van een goede bespiering om de ruiter te kunnen dragen.
Piens paarden bv zullen goed in de bespiering zitten omdat ze dagelijks werken, maar een paard dat alleen zo nu en dan uit de wei wordt geplukt, heeft meer een sixpack gras en ik vraag mij af of dan het gewicht niet dubbel zo hard aantikt.

Er is ook een wat genuanceerder onderzoek waarbij je op die 20% komt
http://www.ker.com/library/EquineReview/2008/ScienceUpdate/SU41.pdf

Uiteraard kent ook dit onderzoek veel teveel beperkingen en is niets op de lange termijn onderzocht. Een uitgebreid onderzoek zou best interessant zijn.

Mbt de ijslanders... het zal zeker meespelen dat ze (tot nu toe) later worden ingereden, maar ook daar betwijfel ik of er niet toch vaak te zware mensen opzitten. Hun draagkracht lijkt mij net zo min onbeperkt.

Ik denk wel dat het beleid van laat inrijden belangrijk meespeelt in kracht en gezondheid. Ik begrijp alleen absoluut niet waarom ervan uitgegaan wordt dat dit alleen bij ijslanders zo is.
Zit er dan werkelijk verschil in qua groei in verhouding met andere paarden?

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 maart 2013, 8:37:


Dat geloof ik niet. Het zijn gewoon lokale ponies zoals ook Engeland en Noorwegen zijn ponyrassen heeft. En het inrijden op 3- of 5-jarige leeftijd zal niet inene bij de landsgrens ophouden.
Het verschil zou hoogstens in de gangen kunnen zitten. Door weinig te zweven, immers ze hebben altijd één been aan de grond, dreunen de klappen van het meegezeulde gewicht minder door. Zoiets. Is een aanname.
Net als de aanname dat het bij de ijslanders in tegenstelling tot andere rassen, wel 'mee zal vallen met het gewicht'.

Is dat in Loenhout?

Hier is een en ander aan informatie te vinden:
http://www.barefoot-saddles.com/index.php?main_page=gv_faq

Christel Provaas schreef :

Het is waar dat mijn twee Welshcobs veel hobbeligere gangen hebben dan de bijna altijd vlak lopende ijslanders.

Vind ze geniaal! Kan daar zo om lachen!

Ja bij deze site was ik uiteindelijk ook uitgekomen, maar hij wilde toen het pdf bestand niet openen, vandaar dat ik toen niet verder kwam.
Heb nu dat formulier kunnen bekijken en nu is het duidelijk.