HesHan schreef op maandag 25 februari 2013, 13:59:
> Er staat sinds de ander dood is een andere shetlander bij dus ik denk niet
> dat hij zich erg eenzaam voelt, maar ze waren echt 2 handen op 1 buik en
> nu voelt hij toch de rangorde, wat hij niet gewend was. Ik denk wel dat
> hij daar stress van ervaart maar t gaat echt steeds beter tussen die 2.
> Zal ik anders de dosis bietenpulp en zemelen en luzerne verhogen of nog
> even afwachten? Ik vind subli en pavo en al di andere merken niet te
> vertrouwen.
>
Dag Anne... wat spijtig dat je een dier verloren hebt. Nog spijtiger voor de andere, want ik las dat ze 20 jaar samen zijn geweest. En dat is veel!
Paarden sluiten vriendschappen voor het leven dus ik krijg het idee dat je paardje afvalt omdat ie staat te treuren. Ondanks het gezelschap van de andere, dit is geen vervanging voor z'n maatje.
Je kunt het eens proberen met wat je voert al iets te verhogen.
Werkt dit niet dan vrees ik dat het verdriet moet slijten.
En hopen dat hij die andere net zo leuk gaat vinden!
Hier een soortgelijk verhaal meegemaakt, bij een (Engelse) vriendin van mij.
Oudere merrie, ver over de 30, komt te overlijden en haar maat, een toen 25-jarige ruin, heeft echt 'n half jaar staat te treuren. Ondanks dat haar dochter, ook diezelfde leeftijd, er ook nog was. Maar de moeder was z'n maatje en de dochter duidelijk niet.
Inmiddels heeft ie zich erbij neergelegd en trekt wat meer met de dochter op.
Hij is weer meer gaat eten, glanst en ziet er, gezien z'n leeftijd, prima uit.
Ze blijven dus niet treuren lijkt het!
Wil.
Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....
Warboel
