In het afgelopen jaar is onze groep gegroeid met 7 paarden.
Dat is natuurlijk niet zonder de spreekwoordelijke slag of stoot gegaan en ze hebben toch het een en ander onderling moeten uitvechten.
Net zo goed met ons, ik zie niet wat daar mis mee is, en er zijn momenten geweest dat het even hard tegen hard ging.

Voorbeelden? Met zijn 2 e n door een hekje van 1 meter breed willen terwijl er een aan een touwtje vastzit waaraan ook ik weer vastzit, of gaaf lekker naast elkaar gallopperen en een beetje macho-achtig naar mekaar trappen, daarbij steeds harder gaand met een kind erbovenop, je lompig omver lopen om dat ze dat nooit geleerd hebben, geen voeten willen geven, emmers uit je handen drukken........ STÓÓÓÓÓÓÓÓÓP !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dachtutniet he....

Met respect voor de mensen hier op het forum, maar er is een zeer groot verschil tussen het hebben van meerdere paarden, waarmee je dag en nacht leeft en werkt en bijvoorbeeld een reeds opgevoed ex - manegepaard, in zowel grondwerk als in rijden.
Het is een verschil wanneer je een jonge hengst hebt of een brave ruin die alle confrontatie uit de weg gaat uit angst op zijn mieter te krijgen.
Bij ons heeft elk paard zijn eigen achtergrond, er zijn er die slecht gecorrigeerd waren en je omver duwen, door je heen lopen enzo, en er zijn er die alleen op het horen van je stem of een vingerwijzing al naar achteren gaan. Niet mijn verdienste, ik heb ze zo gekregen.

Zie me al vriendelijk aan Stef vragen opzij te gaan als ie met zijn lompe poot op de mijne staat....
Ik denk dat er niks mis is met leiderschap, ojee, alweer zo'n vies woord, en hier is er nog een : Overwicht...... nu we het toch over NH hebben.......
Maar het moet wel begrijpelijk blijven voor de paarden, reageren vanuit je eigen menselijke emoties is per defiinitie niet wat ik bedoel.

Nu ga ik weer de zon in, paardjes pesten......

Pien

Nel Gommans schreef op zaterdag, 23 april 2005, 21:02:


ik vind het zelf lekkerder ...
of is dat ook weer een antropomorfisme ?
minder plastiek rommel
weg met die gistgeur
minder rijke voeding
veel gemengder, soortenrijk
....
Peter

kristel schreef op zaterdag, 23 april 2005, 22:53:

Ik ben het een heel stuk met je eens, alleen begrijp ik dan weer "ik hoop dat het paard geen suikerklontje krijgt" niet.
Hoe de uitvoering ook tot stand is gekomen, er zal met meer beloond zijn dan met "kom maar bij me"

Ja, ik ben het met Pien en anderen eens, dat willen we een paard oefenen, het bepaalde zaken misschien minder leuk zal vinden.
Een halster om, een zadel om, zijn maar een paar voorbeeldjes waar leuk of niet leuk niet aan de orde zijn. Een paard leert dit te accepteren met "het gaat zo, het is zoals het is" Als wij zorgen dat wat wij aan een paard moeten leren op een zo paardvriendelijk mogelijke manier gebeurd, hoeven we onszelf geen verwijten te maken. Een stap verder is n.l.een paard alleen nog als een grasmaaimacine in de wei laten lopen.

Piet

De interessante discussie over 'Filmpje' lijkt erop uit te komen dat paardrijden niet met natuurlijk van doen heeft. Heerlijk.

Het domesticatieproces is trouwens heel simpel; men gebruikt wat men heeft en fokt met wat het beste werkt.
Dit laatste houdt ook in dat met de meest handelbare, minst schrikachtige dieren gefokt wordt.
Dat houdt NIET in dat een dier daardoor instinctief gedrag kwijtraakt.
Zie het als een selectie van díe dieren die hun rechterhersenhelft ook gebruiken.

Waarom zou je geen sporen gebruiken Pien? Een bít is een brok ijzer of kunststof op een plek waar het niet thuishoort, waar het een probleem veroorzaakt. Als hulpmiddel echter kan je het verantwoord gebruiken.
Zo ook sporen. Gebruik je die als schrikmiddel, dan is dát verkeerd. Het fijne van goede, goedpassende sporen is dat je een paard een fijn en licht signaal kan geven zonder je been te bewegen. Je kan er nóg lichter mee zijn en dus je paard nóg lichter mee maken.
Ook kan je er makkelijker mee differentiëren en zo duidelijker zijn voor je paard wat óók weer leidt tot een lichter paard.
Voor de goede orde: mijn benen zijn nog niet rustig genoeg en ik gebruik daarom nog geen sporen. Ik heb al wel goede, goedpassende sporen gezocht en gevonden die ik wellicht ooit kan gebruiken. Mijn paard Arabella is in ieder geval al aan fijnere beensignalen toe. Nu ik nog aan het geven ervan...

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 9:16:


Nog even over NH en soft; er is niets onnatuurlijks aan assertief zijn. Paardgericht vind ik nog steeds het beste woord. Vandaar dat ik Kikkuli ook helemaal NH vind, want meer paardgericht dan bijna alle moderne NH....

In mijn ogen schijnt het vaak toe alsof NH een fraai excuus is om ontwijkend gedrag te vertonen.....
Voorbeeld op een ander vlak: 'ik stap met een opstapje op omdat dit beter is voor mijn paard' = dus hoéf ik niet zonder of van rechts op te kunnen stappen......

Tis hier al eerder opgemerkt; legio paarden zullen liever in de wei met hun vriendjes rondhangen dan met hun vriendelijke vriend op hun rug gaan stappen buiten hun veilige omgeving.
Paardrijden is niet natuurlijk, paarden houden is niet natuurlijk. Als je het paardgericht doet, ben je al een heel eind op weg naar welzijn voor de paarden.

Spirithorses schreef op zaterdag, 23 april 2005, 23:56:


je kan ze leren wat je wil
scheten laten ze toch !
Peter

Nu we toch filosoferen:

Een geconditioneerde reflex kan van álles zijn en is geen vrijwillig gedrag.
Op zichzelf is dat dus géén diervriendelijk of -onvriendelijk gegeven.
In veel gevallen is zo'n geconditioneerde reflex tegengesteld aan natuurlijk gedrag.
De one-reign-stop is een goed voorbeeld. In alle opzichten want helemaal (P)NH, in het geheel niet natuurlijk, doch ook niet onvriendelijk of vriendelijk.

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 9:16:


een paardenhuid reageert op een vlieg
niet op een stuk ijzer
hoe goed je er ook mee zal staan
op je plaatje...
Peter

Peter Donck schreef op zondag, 24 april 2005, 9:44:


Een paardenhuid reageert op álle aanraking omdat de zenuwen een signaal geven. Met een spoor, van welk materiaal ook, kun je veel gerichtere en gevoeliger (zachtere) aanraking op de huid geven dan met welk been ook. Het landen van die vlieg kun je met een goede, goedgebruikte spoor perfect nabootsen, met je been niet.

Dat scheten laten trouwens, probeer ik ook te conditioneren; nou ja, soort van dan. Het kunnen laten mesten op verzoek is namelijk héél handig, zelfs veilig.

Tja,..... eígenlijk nodig maar..... Tis zo oncomfortabel en meestal geen porum. Nu is dat laatste minder belangrijk dan hoofdbescherming, doch telt ook voor mij mee; ben net een penny

Hier is het vaak érg warm en de zon brandt onbarmhartig op je bol. Eigenlijk is bescherming tegen de zon bijna nog belangrijker dan bescherming tegen vallen: die zon staat er altijd op en vallen doe ik niet elke week en bovendien meestal gecontroleerd. Het voordeel zie ik beslist, maar het nadeel van een hélm lijkt duidelijk; f*kking héét. Ik wil best maar....

Heeft er iemand een comfortabele oplossing gevonden waarmee je niet gelijk als halve pierelli-wannabee door het landschap hobbelt of het risico van oververhitting groter wordt dan welk risico ook?

Huertecilla schreef op zondag, 24 april 2005, 10:00:


Geen idee hoe je die dingen samen kan laten vallen, verhuizen naar een koeler land misschien? Ik weet nog wel een aardig landje :)
Maar als het daar inderdaad zo heet is, heeft je paard dan ook geen bescherming nodig? Als het hier 30 plus is, dan denk ik , blijf jij maar fijn in de beschutting staan, hoe los jij dat op?
Piet

Peter Donck schreef op zondag, 24 april 2005, 9:02:


Ha die Peter.

Antropomorfisme of niet. Ook ik ben meer van de pragmatische toepassing. Als ik voldoende goede bergmogelijkheden had zou ik waarschijnlijk ook met hooi beginnen, maar ik ben nog heel veel aan het bouwen. De kans dat ik snel met stoffig hooi kom te zitten is bij mij gewoon te groot.
Ik heb op het internet op aanraden ven Loes al wat adresjes gevonden bij mij in de buurt. Ik weet in ieder geval weer een hoop meer.

Groetjes en bedankt.

Nel.