Sandra van Bommel schreef op donderdag 13 december 2012, 7:58:


Mijn vorige paard Indy is een tijd traditioneel bekapt, hoefzweren, grote stukken wand die eruit braken, om de haverklap kreupel. Ze kon niet in de bak lopen als die bevroren was, was erg gevoelig. Met natuurlijk bekappen werd het een stuk beter, maar sneeuw bleef een ramp. Een hele tijd bleef ook steeds zand in haar hoeven zitten, waar ze dan kreupel op liep. Dat werd veel beter naarmate ik natuurlijk bleef bekappen. Ook krabde ik de hoeven regelmatig uit en hield in de winter en stuk sneeuwvrij houden voor de stal. Indy had eerst platte zolen en erg diepe straalgroeven, haar hielen waren veel te hoog. Haar zolen waren dun, je kon ze indrukken en de hoefwand was een mm dik. Haar hoeven waren ook klein voor haar postuur.

Mijn huidige dames Liltje en Kim hebben die problemen niet. Ze lopen gewoon door de bevroren ongelijke bak en door de sneeuw zonder problemen. Hun hoeven zijn prima. Liltjes hoefwanden bijvoorbeeld zijn bijna 1 cm dik, ze heeft geen diepe straalgroeven.

Het feit dat het als een product gezien wordt wat geld opleverd dat is juist hetgene wat mij zo tegenstaat.
Aan het einde zei hij ook wij zijn een bedrijf en diervriendelijk en zijn niet opzoek naar pennymeisjes die de hele dag paarden willen knuffelen die pik ik er zo tussenuit,
(dat was even een verwijzing naar mijn vraag mbt die praam).

De pest is dat mensen en dan heb ik het over mensen in het algemeen absoluut niet opletten en daadwerkelijk kijken, zonder praam was hij rustiger dan met, ben ik dan de enige debiel die dat opvalt?

En piet nu ik dit weet zou ik mijn paard zeker daar niet heenbrengen, misschien in spoedgeval maar dan blijf ik overal bij en laat hem niet achter.
Ik zeg niet dat alles fout wordt gedaan daar, ik ben niet overal bij geweest.

En Merel het is idd een bedrijf maar paarden zijn geen producten, het zijn levende wezens waar je met respect dient om te gaan.

Aoife, ik wil even reageren op die praam. Die doet inderdaad pijn, maar dat is ook de bedoeling, zo maakt het paard endorfines aan, waardoor hij rustiger wordt.

Ik snap je zeker, het is geen fijn zicht. Maar soms moeten ze even pijn ondergaan, om hen juist te kunnen helpen. Hier werd er laatst een pony zijn lip genaaid, het was dus heel belangrijk dat het dier absoluut niet bewoog. Lip was uiteraard verdoofd, maar de praam zorgt dat hij gedurende het naaien doodstil blijft staan. Leuk? Nee, maar soms nodig.

Ik heb verschillende vrienden die net zijn afgestudeerd als dierenarts. Ik heb hen ook eens achter die praam gevraagd (ik vond dat altijd zo'n rot zicht...). Ze legden het als volgt uit: ze zien dagelijks veel paarden, waarvan sommigen bang zijn, niet goed opgevoed,... het risico dat ze getrapt worden oid is enorm groot. Een voorbeeld: we moesten een paard met een opengesprongen abces op zijn been behandelen. Dit was een jong dier (2 jaar) en hij trapte natuurlijk extreem naar ons, het arme ding was ook nog eens doodsbang en de wond deed echt zeer. Wij hebben hem behandeld met een praam, en na een week kon dit zonder praam, omdat hij het inmiddels gewend was.

Bij mijn eigen paard zou ik waarschijlijk getraind hebben op het accepteren van prutsen aan de wonde etc. Maar met een vreemd paard heb je hier simpelweg geen tijd voor! Het dier stond daar, moest dringend behandeld worden, en trapte als we nog maar naar de wond keken. Met de praam om was dit op minder dan tien minuten geregeld. Het lijkt me te verkiezen boven de wond laten infecteren met alle gevolgen van dien.

En nogmaals: mijn eigen paard zou ik gewoon 'trainen'. Vreemde paarden, met telkens een eigen karakter, je kan gewoon het risico niet lopen ineens overhoop getrapt te worden. Eigenlijk ligt daar ook een taak voor de eigenaars, om hun paarden netjes op te voeden zodat ze ook in stress/pijn situaties handelbaar blijven.

Talitha schreef op woensdag 12 december 2012, 21:37:


idd, ik denk dat je niet wil weten wat er in zo'n operatiezaal verteld wordt als jij onder narcose ligt... Mijn man heeft met zijn opleiding een aantal operaties moeten volgen, en 'flauwe' opmerkingen zijn dan nog zacht uitgedrukt, daar werden patiënten ronduit belachelijk gemaakt en uitgescheld.
Ik zou ook niet in zo'n omgeving kunnen werken waar men respectloos is t.o.v. dieren en/of mensen (al heb ik gemerkt dat mensen die voor dieren geen respect hebben dat doorgaans ook niet voor mensen hebben...)

Hopelijk ga je snel iets vinden waar je je goed bij voelt!

Sandra van Bommel schreef op donderdag 13 december 2012, 8:01:


wat zijn trakten?

joop schreef op donderdag 13 december 2012, 10:47:


Hielen?

Klinkt als Trachten in het Duits

Maru schreef op donderdag 13 december 2012, 9:17:


Is dat gemis aan empathie?

Het echt missen van empathie of het grof behandelen van anderen zal ik áltijd afkeuren.
Maar ik denk dat veel mensen wel eens iets ongenuanceerds roepen, op een moment dat het kan. Even afreageren, even niet compleet netjes...
Ik weet zeker dat niet iedereen áltijd zin heeft in zijn werk, hoe prettig je je werk ook kunt vinden.

Het kan gewoon even nodig zijn, juist om daarna weer in balans verder te kunnen.
Ik zie daar niet altijd kwaad in.

Sarah_Noah_Sol schreef op donderdag 13 december 2012, 9:06:

.

Hij had ook al een flinke roes waardoor hij amper op de benen kon staan , mijn vraag is dan is die praam nog nodig?
Ik snap en ben het daar mee eens veiligheid voor alles!
Het was denk ik ook de hele situatie, jong paard 1 jaar wordt gekeurd om over een paar maanden de baan op gepleurd te worden dat an sich werdt ik al onpasselijk van

Wieteke, je linkje is van Visdonck in Roosendaal, niet helemaal wat je bedoelde, denk ik?
Ik ben daar vroeger ook wel geweest, heb het niet slecht ervaren, maar bij hoefproblemen denken ze wel vooral aan speciale ijzertjes-oplossingen, aangebracht door de enige goede, de beste, hoefsmeden van heel de wereld, dus ik zou hier ook niet snel weer heen gaan.
Heb je toevallig wel een linkje van die kliniek in Belgie dan? (altijd handig)
Groetjes Marlies

Trakten.... kunnen eigenlijk geen hielen zijn, want het gaat om de aanhechting van de spieren en in het onderbeen van een paard zitten geen spieren. Als het toch om de aanhechting van de pezen gaat is het natuurlijk een al lang en breed achterhaald onzin verhaal (sorry Sandra ) want het is niet de hoogte van de hiel die de spanning op de pees bepaalt

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Marlies Sanders schreef op donderdag 13 december 2012, 11:34:


Oeps, je hebt helemaal gelijk! Dit is de juiste (als het goed is ): http://www.bosdreef.be/info_gen/aims_nl.html

Roosendaal vond ik ook zeker niet slecht hoor, maar bij de kliniek in België vond ik ze echt opvallend vriendelijk. Ik kwam er met een pony die een fractuur in zijn femur, die een hele tijd verkeerd was gediagnosticeerd en behandeld (er werd gedacht aan een op slot springende knie). M'n pony is daar gebleven voor een scintigrafie, en toen de fractuur aan het licht kwam, waren ze erg meedenkend in hoe we konden proberen de pony op termijn pijnvrij te krijgen (hij was voor gebruik toen sowieso afgeschreven). Je mocht de behandelend arts ook altijd bellen met vragen.

Helaas werd m'n pony later ook nog hoefbevangen erbij (misschien door te veel en verkeerd voer, misschien door overbelasting van z'n goede benen, misschien door medicatiegebruik) en heb ik uiteindelijk in Roosendaal besloten hem in te laten slapen omdat hij eigenlijk geen goed been meer over had om op te staan. In Roosendaal zeiden ze nog wel dat ze het vreemd vonden dat ze in België überhaupt voorgesteld hadden om te proberen de fractuur te laten helen. Ik wilde graag m'n pony nog pijnstilling geven voor het stukje lopen naar de inslaapruimte, maar dat vonden ze in Roosendaal ook maar overdreven. Heb nog steeds spijt dat ik me toen heb laten overbluffen en niet voet bij stuk heb gehouden.

Moet er wel bij zeggen dat dit al een jaar of 10 geleden is, en ik in beide klinieken maar met een beperkt aantal artsen te maken heb gehad. Maar heel de sfeer in de kliniek in België voelde voor mij een stuk prettiger.