Ik kan mij goed voorstellen hoe ellendig het moet zijn het paard zo terug te zien. Ik hoop voor je dat de nieuwe eigenaresse goed inziet wat het probleem is.

Billy loopt letterlijk op ballen. Ijsballen, wel te verstaan.
De andere paarden verzamelen wel wat sneeuw of ijs onder de hoeven, maar het valt er vanzelf vanaf. Geen punt
Maar Billy krijgt echt dikke ijsballen onder 4 hoefjes, waar hij dan op loopt te balanceren. Weghalen werkt slechts zeer kort. Er vormen zich meteen nieuwe ijsballen.

Iemand een idee waarom hij dat uitgerekend krijgt en vooral of ik daar iets tegen kan doen.
Lijkt mij geen pretje voor de pony om zich op die manier voort te bewegen, Nog afgezien van de risico's die het met zich meebrengt,.

(voor de duidelijkheid: hier ligt dus nog behoorlijk sneeuw en het vriest en dat blijft de komende maanden waarschijnlijk wel zo.)

Maria Delavega schreef op dinsdag 11 december 2012, 17:21:

vlak wel maar of dat blijft met dat minilaagje puin en dat minilaagje zand ?

dat moet géén wit zand zijn, gewoon aanvulzand is een stuk goedkoper en damt beter aan
voorbereiding is alles, dikte laag, aandammen, effenrijen, helling geven en dan stenen leggen : die platen zijn niet zo handig en ze breken nogal snel als ze niet heel vlak liggen

Aha, dat is iets anders! Thx!

Manchita schreef op dinsdag 11 december 2012, 13:59:


Voor Liltje heb ik 12 jaar een quarterhorse merrie gehad. Een wereld van verschil met Tinker Liltje. Mijn vorige paard had bij nader inzien een gat in de tong en dat verklaarde waarom ze zo raar deed met inrijden. Toen we overstapten op een bosal was het goed. Ik heb, afgezien van een paar keer op de Haflinger van een kennis, nooit meer met bit gereden. Ik vind het doodeng en heb het gevoel juist met bit geen controle te hebben. Dat proefritje met Liltje vond ik doodeng - het moest en zou met bit. Dat was ook de laatste keer dat ze met bit gereden is. Enkele buren verklaren me nog steeds voor gek, een trekpaard zonder bit rijden, levensgevaarlijk en dan ook nog zonder hoefijzers.....

In het begin had ik bij Liltje veel moeite op het juiste moment te reageren. Ondanks haar lomp voorkomen is ze erg subtiel met haar signalen en stelt veel vragen over haar omgeving. Als je ze niet naar haar tevredenheid beantwoord, of niet reageert op haar vragen, dan neemt Liltje de beslissingen. En dat is blijven staan, omdraaien en in ferme stap naar huis. In deze tijd van het jaar is Liltje erg op groen belust en zo in staat de heg van de buren in te lopen als ik niet laat merken dat ik haar wel door heb. Een oor in de richting van de heg is het voorstadium van zich op de heg storten en volvreten. Met NEE en even plukken aan een teugel krijg ik haar er prima langs. Verzuim ik dit, dan sta ik zo voor de heg en kost het veel moeite haar daar weer weg te krijgen.


Ja, de ingebakken gewoontes. Om Liltje de beginselen bij te brengen zijn we menig maal rechtsaf gegaan richting schaars bebouwd industriegebied. Toen ik linksaf wilde, was ze het er helemaal niet mee eens. En zo waren en nog meer dingen, ook veel die nog bij de vorige eigenaar vandaan kwamen.

Monique

Bah wat erg! Hoop dat jullie snel een oplossing vinden! Succes!!

Ik zou heel graag een weekje naar Portugal komen, maar heb helaas nog geen ruimte / extra paard om iemand hier in NL te ontvangen.

Heb je een foto van de onderkant van de hoeven?

Je ziet het eigenlijk alleen bij paarden met te hoge, holle hoeven met diepe straalgroeven. Wordt hij wel natuurlijk bekapt?

Cindy Noa schreef op woensdag 12 december 2012, 9:05:


Je kan dan toch gewoon een oproepje plaatsen dat je iemand zoekt in Portugal om te rijden ? Je hoeft niet persé zelf iemand te ontvangen.

Nee, geen foto
Ja, idd holle hoeven. Hij wordt natuurlijk bekapt.

Ik dacht, je weet maar nooit voor wat zo'n pagina goed kan zijn, misschien vind je zo ook wel de droomplek in het buitenland en blijf je daar voorgoed plakken

Ik vind het echt zo naar hè. Je zou maar een goed gebouwd paard zijn op deze wereld. Dan word je van eigenaar naar eigenaar gesleept en mag je nooit eens lekker vrij in de wei rondrennen met soortgenoten. Of nog beter: Lekker vrij grazen met soortgenoten. Ik heb wel eens een filmpje gezien waar mevrouw van Grunsven vertelt dat Salinero op wedstrijden geregeld niet wou eten omdat hij zo gestrest was. Dan denk ik: Als je van je paard houdt, en je weet dat hij zo gestrest raakt op een andere plek dat hij niet eens meer wil eten, dan ga je toch lekker niet op wedstrijd?

sokken aandoen

joop schreef op woensdag 12 december 2012, 10:04:


Gaat niet werken. Die bevriezen meteen en worden spekglad. (voor zover ze niet meteen stuk gaan en als ze al zouden blijven zitten) Heb dat zelf ooit gedaan toen ik een gebroken teen had en geen schoenen aan kon. Geen succes.