Esther schreef op zaterdag, 23 april 2005, 16:07:
> Het roof en prooidier houd ik altijd wel moeite mee,
> volgens mij dat dat door domesticatie enorm afzakt cq verdwijnt.
> Als een paard echt een vluchtdier is, waarom mogen we dan bij de
> geboorte zijn van een veulen?
Omdat we heel veel tijd hebben gestopt in het vertrouwen krijgen van het moederdier. Als je nu een veulen krijgt, daar nooit bij in de buurt komt, dan wordt het een prooidier in optima forma, waarbij je het wel kan vergeten om dicht genoeg in de buurt te komen om vervolgens haar veulen te zien geboren worden. Tis toch niet anders als met de reeën in het bos? Daar kan ik ook niet lang dicht bij in de buurt komen, maar t schijnt dat als je een jonkie vangt en zelf groot brengt dat je daar dan ongeveer dezelfde verhouding mee krijgt als met een paard. Nog steeds een vluchtdier maar wel eentje die geleerd heeft dat mensen meestal niet zo eng zijn.
> En als een hond nog echt een
> "wolf"' is waarom kan ie dan bij de 2 benerpuppies, zonder ze
> toch wat hardhandig op te voeden??
Zelfde verhaal. Bij een nest honden die 'buiten' zijn geboren en nooit door mensen zijn opgevoed zet ik niet graag onze 2 benerpuppies.
Katten? Die heb je niet genoemd, maar zijn zo ongeveer de dieren die het langst zijn gedomesticeerd, én bovendien de snelste voortplantingscyclus hebben. Je kan dus met redelijke zekerheid stellen dat katten de meeste generaties hebben doorgemaakt in de nabijheid van mensen. Maar als je niet gelooft dat katten nog steeds roofdieren zijn dan wil ik je dat graag een keer demonstreren...
Paarden zijn prooidieren, en dat is iets dat we telkens weer meemaken als we buiten
mumsels tegenkomen. Honden en katten daarentegen zien geen kwaad in een brievenbus, plantenbak, wapperende vlag, iemand die zit te vissen, etc.
Groeten,
Frans
Warboel
