Morrie schreef op woensdag, 13 april 2005, 21:20:


Net zoals draagrand niet bedoeld is om te dragen. Namen hebben geen enkele waarde voor het nut.
Isabel

Isabel van der Made schreef op woensdag, 13 april 2005, 21:59:


Draagwand wordt doorgaans ook hoefwand genoemd. Klinkt al veel beter, iig niet verwarrend.

Nel Gommans schreef op woensdag, 13 april 2005, 21:43:


Dat kan heel verschillend zijn Nel. bij ons is een groepje mensen wiens paard altijd bij elkaar in 2-tallen wordt gezet.

Op het moment dat de een op de wei staat en nummer twee wordt erbij gezet, dan is het zwiepen met de staart al voldoende. Weg blijven zegt de een dan. Doet de ander dat niet dan volgen een aantal passen voorwaarts met de oren in de nek en zwiepende staart. Meestal blijft het daarbij.
Nu nemen we het scenario van 2 vreemde paarden bij elkaar. Stel, ze staan nu beiden op de wei en ze hebben zoiets van we gaan op verkenning naar die ander. Dan zul je zien dat ze eerst aan elkaars neus snuiven met gebogen nek. Lichaam is compleet gespannen, en je let dan op oren en staart-spel. Heel vaak staan ze dan een dikke halve minuut doodstil en de stilte wordt dan vaak doorbroken door een gil en een paar sprongen. Ze gaan uit elkaar en het zwiepen van de staart vertelt de ander dat ie nog 10 passen verder weg moet. Let daar maar eens op, en als de leider van de twee tevreden is, dan zie je het hele lichaam ontspannen, de ogen ontspannen en het enige wat beweegt is de mond, en gras verdwijnt naar binnen.

Staan ze nu bij de eerste kennismaking eerst tegenover elkaar, vervolgens met hun schouders naast elkaar, dan mag je allert zijn. Naast de schouder van een paard ben je voor het paard de veulen, of een ondergeschikte. Wanneer dan het hoofd naar beneden gaat en een van de twee met zijn voorbeen zwiept.......ik weet niet of jij je dit kunt visualiseren? , dan daagt hij de ander ander uit tot rigoreusere maatregelen. Dat gaat gebeuren wanneer jij ziet dat het andere paard (= het paard dat onderdanig zou moeten zijn) niet reageert met de juiste lichaamstaal op de ander, dus geen aanstalte maakt om te moeven.

Dit rollenspel moet je toestaan. Grijp alleen maar in als het te gortig wordt, maar gun ze een paar minuten, want een paard voelt zich alleen maar veilig wanneer het z'n plaats kent.

Een lang verhaal en het kan eigenlijk alle kanten uit. Wat het nu precies gaat worden kan niemand je zeggen. Dus wanneer iemand met alle goeie bedoelingen zodadelijk schrijft.ohhhhhhhhhhhhh valt beslist mee...... of er gebeurt niets..............die mag van mij een boek schrijven, dat ga ik dat verkopen, worden we beiden schatrijk

Wat is in deze wijheid, alleen de praktijk zal het ons leren, maar spannend is het wel, nietwaar, ze zijn zo groot en sterk.

Martien.

Nick Altena schreef op woensdag, 13 april 2005, 17:54:

Ik vind jouw idee,om ,als je nou toch ,met paard op stap gaat ,,,je inderdaad (net als dat je een tent meeneemt)wat meters lint meehebt ,om wat vreugdevols voor je vriend (in) paard mee te nemen..
Of is t ook handig ,om wat handboeien ,voor je mensenvriend(in) mee te nemen ??
Waarom denkt iedereen nog steeds ,dat n paard ,maar n paard is?/
mijn ervaring(al 35 jaar)is ::een paard houd van jou ,misschien wel meer ,als jij denkt ,te houden van!!
Respect !
Op zebras kan je niet rijden(die zijn niet te temmen)
trudy

Martien van Schubert schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:12:

Martien van Schubert schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:12:


Dank je Martien.

Ik moet dus gewoon nog even geduld hebben, en me opmaken voor een spannend dagje. Ondertussen kan ik dan mooi dat boek met de hele kleine lettertjes van Inge gaan lezen.

Wonen in België is hartstikke leuk, maar de post is wel een beetje trager dan in Nederland. (boek is al besteld maar zit denk ik nog ergens in een Belgisch postbakske)

Sorry als je dit leest Inge, ik blijf toch een beetje "ollander". Bovendien krijgen we van jou altijd weer een reactie met een olijke noot. (hint)

Groetjes Nel.

Huertecilla schreef op woensdag, 13 april 2005, 13:30:


Blijkbaar een misverstand, deze piketjes zijn niet geschikt om paarden aan vast te binden.Ze zijn enkel geschikt om er een paddock mee te maken.
Ze zijn natuurlijk alleen maar geschikt voor, paarden die makkelijk achter een draad blijven zonder stroom.'k Besef wel dat dit ook bepaald wordt door de mogelijkheid om te grazen, en dat dit bij jullie allesbehalve voor de hand liggend is.

jan.

Jammer, ik kan t toch niet laten.
De vraag blijft branden, Peter, hoe heb je je paarden geleerd uit een emmer te drinken????
Opal drinkt alleen maar uit een wijnglas, en dat moet ik zo vaak bijvullen...
Isabel

Pasterza schreef op woensdag, 13 april 2005, 20:50:


Hulpen = opdrachten
Hulpteugel = bondage-middel als hulp aan wie de opdracht niet voldoende duidelijk kan geven; voor wie niet met 10-30 kilo aan de teugel kán trekken
Aanleuning = met 10-30 kilo aan de teugel trekken
Aan-het-bit-zijn = 10-30 kilo wel genoeg vinden
Nageeflijk = wijken voor met 10-30 kilo aan de teugel trekken
Verzamelen = door het wijken voor met 10-30 kilo aan de teugel trekken met de kin op de borst lopen
Van achter naar voren rijden = met de sporen tegen de voor met 10-30 kilo aan de teugel trekken tegen de borst geweken kin aanjagen

Vind ik 'steunsels' voor de heel nette constructieve oplossing voor het aan achterzijde niet laten doorlopen van de hoefwand nog wel meevallen.
De hoefwand mag namelijk niet rondom doorlopen opdat de hoef konisch kan groeien en opdat het hoefmechanisme kan werken. Als de hoefwand zomaar zou ophouden, dan zou:
- deze hier extreem sterk slijten
- de hoef hier vorm verliezen door extreem uitzetten
- de hoefwand aan het einde beginnen met splijten
- er een wijkpunt tussen hoefwand en witte lijn zijn met hoge spanning
De steunsels geven in figuurlijke zin inderdaad steun aan het noodzakelijkerwijze open uiteinde van de hoefwand.
'Slim' ding zo'n hoef.

Isabel van der Made schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:57:


Emmer vullen met wijn

@Trudy: wij nemen dus GÉÉN TENT MEE omdat we de paarden daar niet mee willen bezwaren. Letterlijk. Het gewicht waarmee ze overdag belast worden is aanmerkelijk bezwarender dan een nachtrust met niet absolute bewegingsvrijheid.
Als er regen mogelijk is, nemen we een lichtgewicht tentdoek mee dat we over een lijn hangen die we spannen zoals we de lijn voor de paarden spannen.
We leveren gráág persoonlijk comfort in voor hun loopcomfort. De zadels idem. Die zijn vooral prettig voor hen; mókerhard voor ons. De spinoff is overings best romantisch: legio beurse plekken om bij het kampvuur wederzijds te verzorgen
Zo nemen we wél een hoefkrabber en een kleine hoefrasp mee en geen eetgerei.
Wel EHBO-spul voor paarden en niet voor onszelf, we gebruiken het paardenmiddel wel.
Etc.
150 meter lint of -touw en bijbehorende paaltjes? Ik dacht het niet; daar worden ze echt niet vrolijk van.
Van de +6 meter lijn knoop ik net zo makkelijk een touwhalster of een kluister; ook dát, het anternatief aanwendbaar zijn van spullen, is iets om te overdenken als de grammen tellen.

Ik vul nu nog even een wijnglas; Vino Dulce Moscatel, is een Dulce de Montes de Málaga uit Cómpeta. Deze is 6 Euro voor 2 l. bij de Coviran, onze locale Spar-winkel. Op paardritten laten we het onderweg door de Montes achter de bar in een 2l. Cola-fles vullen. Ambachtelijk locaal gemaakt, jong, troebel, véél te zoet, 13,5% en in de juiste, beurse-plekken-, ambiance gewoon lekker.
Net als ons referentiekader van bergrijden niet in NL verkrijgbaar

jan seykens schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:53:


Grázen gaat nog wel, alleen geen groen-gras maar alles wat er aan dor spul aan het leven klampt.

Een veilig weitje uitzetten voor slechts 2 paarden vraagt al minimaal 8 paaltjes, 8 scheerlijnen (dubbel op alleen de 4 hoeken), 8 haringen, zeg 80 meter schriklint, plus reservepaaltje/--haring/-lijn/-lint en een zak om het in te doen. Zelfs als ze erin blijven, wat die van ons wel doen, dan is dat gewoon aardig zwaar.
Ik bedoel; voor het betrouwbaar kunnen maken van een kampvuur heb je ook spullen plus reserve nodig en wat dacht je van de 2l. Cola-fles Dulce de Montes??? Uiteindelijk gaat het om de romantiek van het avontuur

Jaydot schreef op woensdag, 13 april 2005, 20:58:
Tis de 'Croma' van het veilig wieden zonder afzetting'; 'je moet er éven bijblijven....'

De Sierra de Loja die we vanuit ons keukenraam kunnen zien kosten je een dag píttig doorrijden om te doorkruisen en dan kom je geen méter afscheiding tegen.... Van hier tot Alháma de Granada, 60 km. hemelsbreed, zul je geen omheinde 'wei' vinden. Ben je wel twee dagen onderweg, dus je zal wel wat moeten en nee, écht geen boom, geen ander groen en geen water.
Zo'n route plan ik dus in overleg met mijn bejaarde achterbuurman Ramón; die is schapen- en geitenhandelaar 'in ruste' en kent iedereen onderweg. Hij kan me exact aangeven bij wie en waar we voor water, voer en 'weide' kunnen aankloppen. Hij belt dan die maten eerst op en wij schrijven op waar ze uithangen plus een alternatief (of twee).

Huertecilla schreef op woensdag, 13 april 2005, 23:44:


Dankjewel!

Huertecilla schreef op donderdag, 14 april 2005, 1:02:


Ik begrijp het allemaal niet zo goed meer moet ik eerlijk zeggen Peter.
Je begint dit hele voortgezette verhaal zo 'n beetje met de vraag wat zal ik doen, heeft er iemand een alternatief voor een emmer, weet iemand hoe ik mijn paarden vast moet zetten en dergelijk vragen naar de blijkbaar bekende weg, omdat je later zelf met de oplossingen komt. terwijl je en passant een medeforumlid de grond in boort, die net als ik verkeerde voorstellingen van het door jou geschetste paradijs bleek te hebben.
Ik heb een schitterend afdoende oplossing voor de problemen die je daar tegen kunt komen: Wat dacht je van een pakpaard extra en als dat niet genoeg is, nog een? En bij onvoldoende dragend vermogen , nog een? Dan kan je voor jezelf en co ook pleisters meenemen, lijkt me wel zo safe.!
Piet