Jeanette schreef:
> Lijkt me een goed advies, afwisselend op het harde en zachte. Ik
> denk erover om op het asfalt met hoefschoenen te gaan stappen,
> zodra die klaar zijn en tot die tijd maar alleen op het zand te
> blijven stappen. Vandaag zag ik dat de hoefballen beschadigd
> waren. Dus ik laat het stro nog maar even in de stal.
> Je zegt dat je de hoefschoenen maar één keer aangedaan hebt bij
> je paard? Is je paard dan toch vrij snel hersteld van de
> hoefproblemen, die je schetst? Je zegt dat je bij jouw paard één
> keer de hielen lager hebt gezet en daarna niet meer. Is het zo
> dat bij jouw paard het groei- en slijtproces nu in evenwicht is?
Het is niet erg als een paard een tijdje gevoelig loopt, zolang je er maar rekening mee houdt en niet kost wat kost inspanningen vergt waar ie op dat moment niet aan toe is.
Het probleem van veel mensen is dat ze niet willen wachten totdat hun paard voldoende 'hersteld' is van de ergste gevoeligheid.
Ze vinden het zielig maar willen tegelijkertijd wel rijden.
Dan zijn hoefschoenen een goede overgangsoplossing.
Hoefschoenen beschermen de hoef voor gevoeligheid als gevolg van steentjes, e.d. maar bedenk je wel dat die hoef
toch zal moeten wennen aan het harde en steentjes.
Ze altijd dragen verlengt dit proces in mijn ogen. Ik zou liever zoveel mogelijk zonder doen, maar dat is mijn persoonlijke mening.
Bij Holly hebben we inderdaad de hielen in een keer lager kunnen zetten omdat ze ze al vrij laag had, anders had ik het zeker geleidelijk moeten doen.
Doordat er 5 hoefzweren naar buiten kwamen, ze ook een zoolkneuzing had en ik het belangrijk vond voor haar beweging dat ze toch een beetje mee kon wandelen hebben we die hoefschoenen laten aanmeten.
Dat wandelen was overigens puur voor haarzelf want uit zichzelf verzette ze niet veel stappen
Rijden deden we nauwelijks want ze was toen herstellende van een operatie aan haar koot.
Het mooie is dat het vrij snel daarna beter ging en ik ze niet eens echt heb hoeven te gebruiken.
Nu nog loopt ze niet helemaal soepel, ze heeft denk ik ook last van slijtage maar is op het moment ook hoogdrachtig (nog 11 dagen) dus ik wil nu niet veel gekke dingen doen met haar.
Het groei- en slijtageproces lijkt in evenwicht, maar ze werkt nu niet en we lopen nu ook niet op het harde. Wel staat- en loopt ze denk ik een uur of 12 per etmaal op de betonnen uitloop.
Wil ik gelijk even van de gelegenheid gebruik maken en iets algemeens zeggen: Wanneer je voor een natuurlijke bekapping kiest, wil je oa dat het paard weer gevoel krijgt in zijn voeten (door de verbeterde pompfunctie, doorbloeding).
Dat betekent dat het paard veel meer kan aangeven als/dat ie ergens last van heeft en ik denk dat het heel goed is je dat te realiseren en daarnaar ook daadwerkelijk te luisteren.
Mijn paarden werken allemaal mee in ons bedrijf en we bekappen ze allemaal zelf. Onze buitenritten vinden voornamelijk plaats op de harde Belgische betonwegen. Er zit best wel eens een paard bij dat wat gevoelig loopt door de een of andere oorzaak, ik zie daar het probleem niet van in, krijgt ie gewoon een paar dagen rust.
Ik heb zoveel vertrouwen in deze manier van bekappen, nog geen paard meegemaakt dat er blijvend slechter van is gaan lopen, eerder het tegenovergestelde (ruimer, bodemvaster, ontspannener enzo), dat ik me absoluut niet druk maak als een paard aangeeft dattie even rust wil.
Kan wat spierpijn zijn van een te zware rit, of een kneuzinkje als gevolg van een steen of wat dan ook. Dat kan - zeker met de paarden die nog niet zo heel lang van de ijzers af zijn.
Groet, Pien
Warboel
