Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Marc,

Je slaat steeds meer de spijker op z'n kop (wat mij betreft). Dus ik val zeker niet over je heen. Integendeel!

Groet,
Gregoor

Oef, gelukkig ben ik niet de enige 'zondaar' in NH land



marc

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:29:


Toch nog maar een kleine toevoeging aan het totale verhaal. Ik kan het niet laten! haha!
Wanneer je teveel denkt in "concepten" (Parelli, Hempfling, etc.), dan doe je het paard tekort, vind ik. Let op: ik vind het prima dat ze er zijn, want ik pik er van alles uit. Maar ik ga niet uit van een bepaald concept. Ik kijk naar wat dat ene specifieke paard nodig heeft in de fase waar hij/zij in zit en pas daar mijn eigen gedrag op aan. Bij het ene paard ben ik héél zachtaardig en vooral klein in mijn bewegingen, mimiek etc.. Bij het andere paard ben ik keiduidelijk (is dat eigenlijk goed Nederlands?) door behoorlijk directief en pittig mijn positie neer te zetten. Er zijn mensen die niets met NH hebben, die daar verbaasd naar staan te kijken. Zij vinden dat ik niet altijd consequent ben, omdat ik bij het ene paard (nog) dingen toelaat, die ik bij een ander rigoreus "afstraf". Kanttekening bij het afstraffen is dat ik dit altijd zonder enige emotie doe en binnen drie seconden de plek aai, waar het paard vantevoren van mij een lel heeft gekregen. Steevast begint het paard zijn lippen te likken, dat hij de situatie en mijn positie met volle bereidheid heeft geaccepteerd.
Iemand die vanuit het traditionele standpunt met paarden omgaat kan dus erg goed zijn voor zijn paard, zolang je ziet dat het paard zijn ziel niet heeft verloren. De oogopslag van een paard zegt vaak genoeg.

En nu stop ik.

Groet,
Gregoor

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Mwah, hele hordes krijg je denk ik niet over je heen hoor hahaha...
Maar...als ik dit lees dan toch het volgende even...
Ja inderdaad...een paard geeft ook wel eens een trap...maar niet zo snel als de 2bener...er gaat bij een paard wel eerst even een hoop lichaamstaal aan vooraf toch? De mentale waarschuwingen dus...vaak al meer dan genoeg....en dit is wat bij de meeste mensen die wel geweld gebruiken ontbreekt nmm.
Men geve een opdracht.....tussen de hele verhalen door die een paard aanhoort maar voor de buurvrouw bedoeld zijn bijv.....en of die nu wel of niet duidelijk is gegeven door de ruiter , daar wordt niet over nagedacht....maar paardje luisterd niet (snel genoeg) dus.... sloan poa....en daar zie ik voorbeelden zat van...dat kan ook anders.
Nu heb ik het nog niet eens over de ruiter die er op zit he....

Gr, Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

shetfan schreef op zaterdag, 26 maart 2005, 12:47:

*************
Moet iets per se "NH" heten voordat je een band kunt hebben met je paard dan? Voordat ik wat begon te parelli-en had ik ook een band met m'n paard.

Je paard slaan klinkt heel erg, maar als het paard het op dat moment wel begrijpt, en weet waarom het is en aan welke regels hij zich te houden heeft, tsja, persoonlijk vind ik dat dus niet zo erg. Ik bedoel, niet erg in de zin van dat het paard eronder zou lijden. Paarden in een kudde slaan elkaar niet vaak, maar dreigen er bijvoorbeeld wel mee, en als het moet , delen ze een mep uit. Lijdt een paard daaronder? Nee, vind ik niet. Waarom niet? Omdat het voor alle partijen duidelijk is waarom er geslagen wordt en wanneer het zal ophouden (als het ene paard wegloopt of het gedrag stopt).

Veel erger vind ik het dat je je paard stelselmatig negeert, gebruikt als een machine met haar d'r op en een staart eraan, d.w.z. gewoon opzadelen die hap, niet letten op de signalen die het paard geeft, een mep geven als het die signalen WEL geeft, toch opstijgen en rijden maar. Maar lang niet alle "normals" gaan zo met hun paard om, toch? Ik vind dat onderscheid tussen "normals" en "NH"-ers trouwens wel een beetje een bud-woord hoor, om zo'n splitsing aan te brengen, bijna een beetje beledigend/discriminerend. Alsof je het meteen allemaal fout is zodra het "normal" is.

Mijn eigen mening: slaan kan heel erg zijn voor een paard ("emotioneel slaan", slaan uit onmacht, slaan met bang maken, slaan om het normale gedrag de kop in te drukken). Maar 't kan ook heel goed te begrijpen zijn door een paard (tot hier en niet verder). Ik stel me zo voor dat je zus en haar paard samen een manier gevonden hebben die ze beiden begrijpen. Ook al heet dat dan "normal" dan zal er heus wel wat goeds in zitten getuige het gedrag van haar paard.

Amen! Helemaal mee eens!

Mensen die "het gevoel" hebben en van zichzelf goed met paarden om kunnen gaan kunnen het zoiezo of ze daar nu het woordje NH aan plakken of niet. Die mensen hebben geen methode nodig om met hun paardje te kunnen werken en kunnen andere grenzen stellen die voor een ander vaak niet duidelijk zijn.

Groetjes Viola.

Ik heb het boek natuurlijk bekappen bijna gelezen en vind het zeer verhelderend en ook logisch. Mijn paard is vorige week ook natuurlijk bekapt.

Toch blijf ik met een probleem, waar ik niet uit kom. Misschien dat anderen hier wat over kunnen zeggen. De linkerachter hoef van mijn Friese merrie slijt zeer sterk. Ze loopt nu bijna op de hoefballen. Ze is week gekoot en heeft een Franse stand (koehakkig). De hoefbekapper heeft haar vorige week hoefschoenen aangemeten, maar het duurt nog wel enkele weken voordat deze klaar zijn.
Mijn vraag en zorg is nu wat zijn de gevolgen als ze echt op de hoefballen (op het vlees) gaat lopen? Ze heeft op dat been een peesblessure en we lopen al twee maanden stapvoets 2x per dag met haar. Eind april kan ze de wei in en hopelijk knapt ze daarvan op.

viola schreef op zondag, 27 maart 2005, 9:46:


Als dat "gevoel" dan weer uit moet monden in een zelf bedachte methode die begrippen inhoudt als : "pittig" en "positie neerzetten", "rigoureus afstraffen" en "lel geven" , heb ik het wel weer gehad . Er zijn geweldloze/arme methodes met begrippen als o.a. "geduld", "begrip" en "vertouwen". Bij teksten als voorkomend in bovenstaand bericht vertaal ik het woord paard altijd voor "hond" of "kat". Dan ziet het er voor de meeste mensen ineens heel anders uit.
Ik denk dat je dan veel beter volgens een bepaald concept kunt werken dus een goed overdachte methode kunt volgen en begrijp echt niet waarom je dan je paard te kort doet.
Piet

.een paard geeft ook wel eens een trap...maar niet

Hey Nick,

We zeggen eigenlijk hetzelfde, alles komt neer hoe iemand er mee omgaat. Het punt dat ik probeer te maken is het volgende :

1° er zijn veel meer mensen die paarden klassiek (of wat ze denken dat klassiek is) op te leiden (of mee omgaan)

2° de mep met de zweep is voor ons mensen natuurlijk veel 'herkenbaarder' als 'misbruik'. De liefhebbende NH mens die nooit slaat, maar evenmin duidelijk is, veroorzaakt minstens zoveel frustratie als de bullebak met de zweep.

Over de discussie welk misbruik het ergste is (fysieke mishandeling of mentale mishandeling) zijn ze er bij kinderen nog niet uit, dus ... wie ben ik om daar een oordeel of inschatting over te maken, ...

In elk geval : met dit onderstaande ben ik het helemaal eens

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Ben het ook helemaal met je eens Marc. Ikzelf geef ook wel eens een ‘tik’: als fase 4 (Parelli) én binnen 3 seconden. Gebeurt in de kudde ook als een paard niet naar een hoger in rang staand paard wil luisteren. En inderdaad: ‘conventionele’ paarden training hoeft helemaal niet te betekenen dat het altijd geweldadig is! Dat kan ik me bij een Ankie van Grunsven niet voorstellen ook... Alleen ben ik er achter dat het helaas op maneges vaak wel het geval is. En als manege mensen dan later een eigen paard kopen en nooit van natuurlijk paardrijden hebben gehoord of zichzelf bedacht hebben: “Klopt het eigenlijk wel wat ik doe...?” gaat die geweldadige tendens gewoon door... En volgens mij is de paardesport ook vaak een aanleiding voor oneerlijk gedrag naar het paard toe. Het paard kan dan een object worden waarmee de ruiter wil laten zien ‘hoe goed ie wel niet is...’. Waarbij dan vaak vergeten wordt dat een paard een levend wezen op zich is... Dat is nu zo jammer!

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Helemaal eens.
Mag ik hier even mijn favoriete Rashid-citaat aan toevoegen: It's not about the tools you use, it's about the attitude with which you use them!
groeten,
j.

shetfan schreef op zaterdag, 26 maart 2005, 12:47:


Sorry, maar voor mij is normaal de manier waarop ik omga met mijn paard. Als je het woord normaal wilt gebruiken zou ik het omdraaien.
Er zijn nog steeds mensen die met hun paard vanuit een traditie omgaan zoals dit de laatste decennia standaard-achtig is geworden en er zijn mensen die op een normale, zo natuurlijk mogelijke, manier met hun paard omgaan.
Het zgn NH omvat veel meer dan de band die je hebt met je paard. Bovenstaand verhaal is voor mij alleen maar een bewijs van hoe vergevingsgezind een paard is en jammer dat ze niet weet hoe een paard is waar anders mee omgegaan wordt.
NH houdt ook in hoe ga je met je paard om wat betreft, voeding, stal, hoefijzers, beweging enz enz.

Piet

Voor mij is er niks mis met traditie. Twee jaar geleden reden we een trektocht in Portugal. Deze dame was klassiek opgeleid (Cadre Noir), maar haar stelling was 'it takes the time it takes'. Zij rijdt klassieke dressuur, maar gaat op een fantastische manier met haar paarden om.


Wat wordt dan bedoeld met 'natural'. De hele manier waarop paarden nu worden gehouden is gewoon tegennatuurlijk voor hen (ook als een kleine groep in een redelijk grote wei worden gehouden). Het is geen natuurlijke manier van leven voor steppedieren, ...

Zoals ik al zei, en zoalsook blijkt uit de hele discussie hier, dit 'issue' is voor mensen blijkbaar uiterst belangrijk. De paarden zelf vragen net meer dan een faire behandeling en iedereen, ook diegenen die zich NH puristen noemen maken fouten, dus al goed dat ze zo vergevingsgezind zijn, ...

Marc

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 13:07:


Hoi Marc, lang niet gezien :)
Klassieke dressuur is als ik me niet vergis niet iets van de laatste decennia en direct met je eens, in elke tak van sport zijn mensen die fantastisch met hun paard omgaan.
Maar dat heeft nog niks met NH te maken .
Voor mij is NH de manier die zo dicht als mogelijk is bij natuurlijk komt; dus de meest normale.
Je zal het denk ik toch wel met me eens zijn dat een groepje paarden in de wei meer op de ideale situatie lijkt, dus natuurlijker is, dus normaler is, dan een paard achter een staldeur?
Groeten
Piet