Ging net de ponies voeren en gaf ze ook een nieuwe tak. Het is een mooie grote, met zijtakken die tot boven hun hoofd reiken. Murphy knabbelde er wat aan, en kachelde er toen, crash bang wallop recht doorheen. Niet een stukje over de zijkant waarbij er per ongeluk misschien een tak langs hem schraapte, maar nee, echt er recht doorheen. Ik schoot ontzettend in de lach (je had z'n koppie moeten zien, woorden zijn soms waardeloos). Hij stond me toen even aan te kijken, liep een rondje, en deed het opnieuw. Keek me weer aan, en nog een rondje, en weer er doorheen! De tranen liepen over m'n gezicht

Maar waarom zou hij dat nou zo gedaan hebben? Zou hij het doorhebben dat ik het nogal hilarisch vond, en vond hij het dan ook wel lollig? Of is dat antropomorfisme?

Als ze niet kapot gevroren waren, had de kudde van Pien hier nog een week te eten
Nee serieus, Olly en Woody eten nauwelijks Brandnetel, ook niet als ik het met de zeis maai en laat drogen.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Misschien moet je ze ook knippen en dan bij volle maan

Dat is Superman . Je redder in nood als je verdrietig bent.

Met een gouden sikkel zeker

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op woensdag 1 februari 2012, 23:11:


Nee, met zachte blote handen...

Bij mij was het zo dat ze zelfs brandnetelwortels hebben opgegraven en opgevreten, van een voormalige mesthoop die ik nooit afgegraven heb en nu dus prachtige zwarte grond is.
Had ik nog nooit gezien... Iemand?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren