Op de een of andere manier kon ik geen stukjes weghalen uit je tekst, dan maar even alles weg.
Ondanks dat het inderdaad geen punt is voor hier toch heel even nog. Op de site van Smit (www.smit-rijssen.nl) zie je dat hij niet hoefschoenenmaker van beroep is maar dat er al bij doet als hobby, maar dat inderdaad geheel terzijde.

Ik heb al vanaf november geen hoefschoenen meer aangedaan inderdaad, maar vanaf die tijd ongeveer heb ik haar ook niet meer ingespannen gehad, althans niet op de straat (wel op de wei).

Vandaag gaat ze voor de kar, met schoenen overigens, en alleen in stap uiteraard, want het is lang geleden dat ze echt getrokken heeft (laatste keer was die slee in de sneeuw).

En voor het overige wil ik geheel in het algemeen alleen maar zeggen dat je er natuurlijk altijd uitkomt met punten noemen/aanhalen die niet optimaal zijn als er ergens iets niet helemaal goed gaat met de hoeven of het paard. Is het niet de stal, dan wel de uitloop of de weide, of de hele manier van het omgaan met het paard. Het gros van paardenbezittend Nederland heeft nu eenmaal niet 100% natuurlijke omstandheden als puinpaden en heuveltjes e.d. Dus al die paarden zouden geen goede gezonde hoeven hebben of kunnen krijgen??? Fijn te weten.

Maar genoeg nu, ik ga inspannen en van het mooie weer genieten.

Daarbij heb ik ook besloten (en nu defintief) dat ik "overstap" op een ander forum. Degene die dat jammer vinden, je kunt me oa vinden op www.natuurlijk-ruiterschap.nl. En degene die het niet jammer vinden, zijn misschien nu wel blij

Hele prettige dag nog en nog heel veel plezier met zijn allen op dit forum hier.

Groeten
Ingrid

"sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou
wekelijks zelf de hoeven bij"

De discussie die hier gaande is, is inmiddels overgeslagen naar bokt:

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?sid=&f=3&t=385173

Ik begrijp iets niet goed, Egon.
Dat je een onervaren ruiter een touw van 3 mm in handen te geven. Dat snijdt als een mes! Een onervaren ruiter die trekt met de handen vliegt aan de longe, potverdrie! Handen horen bij de zit; kan je niet zitten, dan kan je niks met de handen, laat staan dat je ze kan gebruiken. Je handen zijn (omdat je ellebogen naast je lichaam horen te blijven) eigenlijk de verlengdes van je zitbeenknobbels. Wat je zit dan doet, doen je handen ook en vice versa. Als mijn beginnende ruiter een klein beetje kan zitten, dan krijgt hij een veilig breed halster, dat het paard beschermt, want trekken zal die ruiter nog steeds doen. Pas als dat goed gaat, kan hij een paard leren nageven, waardoor het paard z'n rug gaat gebruiken en hem weer beter kan laten zitten. Dán pas, als iemand werkelijk geinteresseerd is in de fijnere biomechanica van hoe een paard beweegt, krijgt iemand een bit, en kan hij z'n handen écht leren gebruiken (dat is wat ik bedoel dat je niet báng moet zijn om je handen te gebruiken, maar dat je moet léren om ze te gebruiken).

Overigens begrijp ik ook het gemak niet waarmee je op het PNH-systeem duikt om het gebruik van het bit te plaatsen in een rij-evolutie. Gisteren (dressuurclinic Kottas) heb ik iemand zien rijden met Level 3 Parelli, die de meest onwaarschijnlijke antireklame was voor het PNH-systeem. De man kon gewoon niet zitten. Het zelf-aangereden paard liet duidelijk zien wat het daarvan vond (ik heb het gefilmd), en Kottas suggereerde longelessen om te leren zitten. En het is niet de eerste keer dat ik dit zie gebeuren - ook een Belgische vrouw die aan haar Level 3 bezig is mag trouwens niet op mijn paard.

Nu, gisteren sprak ik iemand (ze heeft je gemaild) die gematigd enthousiast is over je rijhalster. Ze heeft het geprobeerd met verschillende paarden. Het ene deed het goed (een opluchting dat er niet in haar mond getrokken werd), het andere minder (voelde zich opgesloten en panikeerde). Maar ze vond de uitwerking heel scherp, hoewel het loslaten wel duidelijk bleek voor de paarden. Maar dan moet je wel al timing hebben - een ruiter die nog niet zo goed rijdt heeft die timing niet, die reageert juist andersom.
Ze overliep de dingen die ze zou veranderen: bredere neusriem (je kan een padding om het neusgedeelte schuiven en misschien iets om het insnijden achter de oren tegen te gaan en de rest koord laten), en iets om het te stabiliseren rond het hoofd. Dat stabiliseren vind ik zelf heel belangrijk, Egon, maar wat zou dat kunnen doen? Want zo kom je snel weer bij Cook terecht. Zou je daar iets op kunnen vinden? Ik kan mij wel een aantal situaties voorstellen waar ik het dan bij zou gebruiken.

met vriendelijke groeten,
Inge

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Het 'probleem' met hengsten zijn feromonen; dit vluchtige hormoon in de lucht = reflexmatige reactie.

Ik probeer met een registrerende hartslagmeter énig inzicht te krijgen wat er wanneer waarom in de bol van mijn pielemans gebeurt en was verrast door het effect van feromonen.
Mijn hengst zit in draf onder de 100, in galop tegen een lóódzware helling op 180 en hoger komt hij door inspanning niet. Als hij echter de lucht van een hengstige merrie oppikt, dus zonder ook maar íets te zien, vliegt hij bijna binair naar de 225.
Dat is een niveau van stress waarbij normaal gedrag niet normaal is.
Hoe hij bij dat stressniveau bereikbaar is, is vooral opvoeding. Hoe lang hij op die 225 blijft ook enigzins. De initiële reactie op de feromonen echter is voorgeprogrammeerd.

Omdat je in de wijde buitenwereld niet helemaal kan voorzien waar en wanneer je een hengstige merrie tegenkomt en ook niet wat er dan allemaal nog meer aan externe factoren zijn, kan het soms 'interessant' zijn.
Gisteren kwam ik langs een stal waarvan ik weet dat er nu een paar merries hengstig zijn. Ging daarom ook helemaal goed en hij liep als een poedeltje aan een losse lijn mee. Alleen staart en neusgaten verraadden zijn staat van opwinding (en de uitlezing thuis in de pc). Dat er op dat moment een trekker met bonkaanhanger langskomt waar hij wat voor moet uitwijken en er een stuk van de zijkant van het pad wegschuift laat hem zowat ontploffen. Normaal is hij van dat soort dingetjes niet van zijn stuk te brengen, maar met een stressniveau van 225 bpm zijn het de spreekwoordelijke druppels.

Hij is goed opgevoed, heeft vertrouwen etc., dus met 'alles-los' doet hij niet meer dan twee schrikstappen, maar het is wel een heel duidelijke indicatie dat een hengst met feromonen in de neus al uitzónderlijk braaf is als hij 'normaal' doet....
Fase4 toe willen passen terwíjl hij 'flipt' is dom; dan werkt alleen 'alles-los'. Een iets duidelijker signaal daarna is echter wel zinvol om aandacht te vragen omdat zijn prikkeldrempel dan te hoog is voor zijn normale lichtheid. Lopend met een touwhalster geef je dan één of twee scherpe rukjes. Niks bruuts, gewoon een duidelijk tikje.
Door het dunne touw is dat knap duidelijk, al snel vijf keer zo duidelijk als bij zacht leer. Met een touwhalster heb ik ook geen énkel probleem en is een licht tikje genoeg. Dat niveau heb ik echter met een leren hoofdstel niet ter beschikking; vandaar de metalen inzet. Ik denk dat die bijna het effect van een touw heeft al halveert de geometrie van de kruisende teugel de kracht; voor een attentievragend signaal is het echter wel voldoende.
Zie het als stemverheffing en zodra hij oplet kun je weer belonen voor gewenst gedrag en is hij weer verderlicht.
Ik acht het heel goed mogelijk, waarschijnlijk zelfs, dat zijn prikkeldrempel voor mij ook bij dit soort piekstress omlaag gaat door verdere opvoeding.

Arabesk schreef op zondag, 20 maart 2005, 10:14:


Esther moet niet natrappen, ze moet de hand in eigen boezem steken. Ze heeft zelf de keus gemaakt om de hielen nog lager te laten zetten. Wat die Hoofcare hoefsmid nu gedaan heeft met wiggen (keilen noemen we dat in drafsporttermen) is niets anders dan met ijzers tot een oplossing komen die beter met natuurlijk bekappen had kunnen worden uitgevoerd.
Hoe? Dat heb ik haar in mijn posting 872 geadviseerd. Gezien de sterk gebroken voetas was mijn advies om de teen belangrijk korter te maken. En er een flinke opzet aan te geven.
Ze heeft de cursus gevolgd en heeft ongetwijfeld het in mijn ogen voortreffelijke boek "Natuurlijk bekappen" gelezen. Op verscheidene pagina's staat haar hoefprobleem uitstekend omschreven. O.a. pagina 162/163,pagina 181, pagina 191.
Groet
Hans

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 13:46:


Bedankt voor de reacties :).
Dat met dat voer had ik ook al eens gehoord ergens. Is het dan een goed plan om hem een tijdje zonder voer te zetten en hem dan naar het hooi toe brengen aan het halster?

Dat met de stick op de grond slaan ga ik zeker proberen. Het lijkt me wel moeilijk om precies op het juiste moment te stoppen, maar we doen ons best.

Ik denk dat hij buiten rijden leuk vind omdat hij dan heel vrolijk lijkt. Steeds de oortjes naar voren en een beetje rondsjokken. Ik heb ook het idee dat het gewoon leuke afwisseling is naast het "werk" in de bak.

groetjes

Malenka schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 16:08:


Dank voor de link; ik kende deze website niet, zal straks es proberen heel precies alles te lezen maar wil a.d.h.v. de foto's graag vast een algemene vraag/opmerking kwijt.

Wat is nu precies een halster (halter) en wat een hoofdstel (bridle)?
"Traditioneel" lijkt mij het onderscheid vrij duidelijk: een halster is een constructie die je om het hoofd van je paard doet met als doel je paard te geleiden of tijdelijk vast te zetten, terwijl een hoofdstel een constructie is bedoeld om je paard als ruiter of menner mee te sturen en dan zit daartoe in de regel een bit of ander soortgelijk zwaarder werkend tortuurinstrument in verwerkt.
Wat in algemeenheid samengaat met de mogelijkheid van zwaarder werkende tortuur is een grotere nauwkeurigheid van bediening; een hoofdstel heeft daarom als kenmerk een continue-kontakt terwijl een halster met relatief veel speling om het hoofd hangt.

TERZIJDE: Ik tiepte net tortuurinstrument omdat dat onontkenbaar de mechanische werking er van is. Het is echter (meestal? - enige onverschilligheid zie ik er hier en daar toch wel over) niet het doel van de gebruiker het paard nu es fijn een partijtje te gaan folteren. Dat is ook mij echt wel duidelijk!

De op deze foto's getoonde variant is dus naar mijn eerste indruk geen hoofdstel maar een halster. Ik heb hem een paar maanden terug ook geknoopt overigens (constructie ligt behoorlijk voor de hand nmm), en naar ik meen Ebby ook. Ik kwam er echter niet verder mee, om reden dat het kenmerk "onder-kruisende lijnen" in dit geval gefixeerd is en teugelwerking niet omsluit. Het is daarom noch vergelijkbaar met de bedoeling van Buck/Cook of Gawani (e.a.?), noch met de mijne.

Wat er ook behoorlijk op lijkt (2 lusjes aan neuskant), maar toch weer anders is omdat de onderkruisende lijnen wel weer beweegbaar zijn is dus het ding van Gawani: http://www.store.yahoo.com/ponyboybrand/tepoboybibr.html
Hier zie je echter dat er maar 1 touwtje over de neus loopt, terwijl de teugels ten opzichte daarvan op zijn foto's relatief breed zijn. Dat komt allemaal niet zo lekker uit nmm. Hij heeft wijselijk dat neustouwtje verbreed met een leertje er over heen. Daarbij zijn er geen doorloopringen aan de lusjes, en touw door touw "loopt" niet lekker (wrijving/slijtage).

Groeten, Egon

Iedereen heeft het over scherpe inwerking, maar wat is dat nu precies en hoe wordt het veroorzaakt?

Natuurkundeboek er weer bij: de zelfde kracht/massa uitgeoefend op een kleiner oppervlak veroorzaakt als eindresultaat een grotere indruk. (Dan komen daar, al naar er verdere "truuks" zoals hefboomwerkingen etc. zijn ingebouwd nog wat meer natuurkundige principes bij maar het eindresultaat blijft vergelijkbaar eender).

Welnu, de kracht wordt geïnitieerd door de ruiter/menner, en de indruk door de keuze van het instrument. Tot zover duidelijk, neem ik aan? Daarom heet een bit van kleinere diameter "scherper", er van uitgaande dat de er mee uitgeoefende krachten door het paard als onplezierig worden ervaren.
Rechtlijnig duidelijk zijn de effecten echter anatomisch niet, omdat je ook te maken hebt met verschillen in vorm en grootte van het paardenhoofd en/of de mond; een dikker bit kan op zichzelf al een extra onbedoelde maar constante "straf" zijn en daarom niet per definitie "zachter".

Wat ik echter nooit ook maar ergens vermeld zie is dat er twee kanten aan deze balans zitten!
Aan de andere kant zit de ruiter/menner namelijk, dus kun je de bediening van een bit (of iets anders, dus óók mijn ontwerpje) net zo scherp aan de ruiter/menner-kant maken als dat de ruiter/menner nodig heeft om te leren.
Even een extreem voorbeeldje erbij: wanneer je aan een fluwelen stalhalster een 80/100 vislijntje knoopt om mee te "sturen", zal dat sturen niet meevallen omdat dat vislijntje in je vingers snijdt!

In een balans komen de krachten die op elkaar inwerken van twee (of meer) kanten; die krachten geven impulsen aan de balans. Dat is exact hoe het contact-sturen van een paard mechanisch werkt, (nog los gezien van de BETEKENIS van de impulsen). Dus kun je proberen dat optimaal af te stellen, DUS OOK AAN DE MENSEN-KANT!
Dit zie ik echter nooit gedaan worden! In plaats daarvan wordt automatisch uitgegaan van "bedieningsgemak", en is het nmm vrij logisch dat er (aan de bestuurderskant) NIET geleerd wordt.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:

[KNIP]

Ik vind het niet verkeerd. Maar dat hangt inderdaad samen met belering van paard EN RUITERTJE!


Fijn! Ik ben volledig overtuigd van je goede bedoelingen daarin al zolang we elkaar kennen, maar zoals je (en heel eerlijk en praktijkbeschrijvend) de rest van je persoonlijke ervaringen in deze post beschrijft, verward mij enorm en staat model voor waar ik al langer over in verwarring ben: aan de ene kant lijkt jou het "nieuwe omgaan" met je paarden d.m.v. echte begrepen samenwerking te trekken, vrijwillig van beide kanten, en aan de andere kant trekt je "ruige cowboy-achtergrond" even hard. Moeilijk lijkt me dat.

Het is in de grond natuurlijk niet anders dan Peter (andere achtergrond/locatie/etc.), die (en wrsch. terecht zoals de vlag er naar zijn beschrijving heden bij hangt) er vanuit gaat een fase x nodig te hebben om de effecten van zijn jonge hengst in veilige banen te houden.

Mag ik er mijn mening tegenover stellen dat ik met jullie paarden dan persoonlijk gewoon nog liever niet ga buitenrijden? Of misschien zelfs er liever nog helemaal niet op ga zitten? Ik denk nl. dat we leukere (vooral voor mij maar ook misschien wel voor paard) en zinniger dingen kunnen doen.
Hoevaak is hier op het forum nou al niet de opmerking gepasseerd in de trant van "jij bent extreem, en zo kunnen wij toch niet met paarden omgaan". Wat een kulkoek toch! Maar ik ga niet op een paard zitten zolang ik me daar ongedwongen niet voldoende veilig bij voel... en laten mijn gezonde hengsten nou ook hormonen hebben! Maar die vormen geen enkel probleem - is juist extra leuk.

[KNIP]


Mee eens. Er staat ook vooraan/bovenaan de presentatie van mijn hoofdstel-idee dat het niet voor "beginners" is, en daarbij nog duidelijk de aanwijzing dat zowel paard als ruiter minimaal wijken-voor-druk als concept moeten hebben leren begrijpen. Dat is toch geen Chinees?


Ik noem maar een paar dwarsstraten hoor... maar bijv. door simpelweg "ho" te zeggen, of een correcte ophouding te maken (hoe subtiel dat kan leer je juist nmm door gebruik van mijn opzet), of door achterover te gaan zitten zoals de westerners doen. Er zijn legio manieren om een signaal over te brengen.


Ik zal het doorgeven.
Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Herbeleren dus. Volgens mij was de weg korter/makkelijker/duidelijker geweest als je opnieuw begonnen was met "level 1/les 1" dan de ongewenste handelingen van voorgaande ervaringen voort te zetten. Met je halstertje dus en de hele rimram die jij ook kent.
Geen tijd misschien? Paard ASAP inzetten in lessen? Uiteindelijk moet jij ervan leven... ik heb alle tijd.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op zondag, 20 maart 2005, 10:30:


Je zegt het anders wel correct: in HANDEN.
Misschien is het je onduidelijk doorgegeven, maar nergens heb ik ook maar de indruk gewekt dat dergelijk dun materiaal om een paardenhoofd moet. Integendeel.


Probeer nu eens andersom te denken.
Ik heb het gevoel dat onze denkpatronen volkomen langs elkaar heen gaan. Waarom zou ik die naam "Libra" die Peter er voor bedacht heeft nou zo bijzonder passend en goed vinden?


Nogmaals, je kent mijn meningen over Parelli als geen ander. Ik "duik niet met gemak" daarop, maar gebruik het als wereldweid vrij bekende "methode" en geef daarin een referentiepunt aan: "het moment waarop Parelli naar een bit grijpt". That's all.


Op mij kwamen haar mails juist heel enthousiast over, en daarbij inhoudelijk ook heel interessant. Zoals je dan misschien ook weet heb ik haar daarbij nog een tip gegeven om (meten=weten) haar eigen "handgevoel" drastisch te verbeteren.


En ik vind juist de instabiliteit heel belangrijk en heb daar mijn redenen voor.


Wat mij in de korte tijd na beperkte publikatie (hoofdzakelijk hier via PN) opvalt, is dat de reacties van daadwerkelijke gebruikers veel positiever zijn dan die van niet-gebruikers/testers. Daarbij vlak ik de bemerkingen omtrent hun ervaringen van wat er nu precies wel of wat minder goed gaat echt niet uit, maar het lijkt (in ieder geval aan de paard-kant) aardig intuitief te werken, terwijl de mens-kant wordt beleerd. Dat komt overeen met mijn bedoeling.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:26:

Ik bemoei me nergens mee. het is niet aan mij gericht, wil alleen even opmerken dat ik bij het lezen van de post van Pien, automatisch aannam dat ze het over een noodstop had.
Piet

Piet schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:59:







Hahaha. ik had me er wel mee willen bemoeien maar drukte op het verkeerde knoppie...gelukkig maar voor jullie hij was weer errug lang...

Het kwma er eigenlijk op neer dat ik een vraag had aan Pien.
Met daarbij de vermelding dat ik geen bal af weet van westernmethodes en ook niet meer wist door alle door Pien genoemde namen van haar paarden met welke ze nu wel of niet op die manier rijd...

De vraag was....zover ik het western ken , is het mij opgevallen dat nou juist daar ondanks dat al het materiaal wel aanwezig is....de teugels heel vaak slap hangen...
Dat vind ik nou juist het mooie om te zien....dat men zelfs met slaphangende teugels zo´n enorme snelheid kan omzetten naar een stop....slidingstop heet dat geloof ik?
Ik dacht dus dat men dit deed op en puur alleen met de zit/positie van de ruiter?
Maar hier schijn ik me dan dus te vergissen...want ik vraag me dan dus af waarvoor dat bit dan nodig is? als je toch zo een perfecte snelle stop kan maken.
Er zat...als ik me het goed herinnner ook nog een vervolg achteraan..(althans...dat kon)....met het stoppen ook een halve draai ofzo??? zonder het beest om te moeten trekken meen ik dat hier ooit eens geschreven is....ziedaar de noodrem?

Overigens heb ook ik inmiddels het halster op een wat andere manier getest...maar dat komt nog beschreven...ik ga nu uit eten....zou ik mijn geitenwolle sokken en klompen aan mogen houden in het resteaurant? ik merk het wel....als er iets uit moet heb ik er geen last van....andere misschien wel maar ik ben al aan de geur gewend hahaha

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op zondag, 20 maart 2005, 1:04:

Ahum, het blijkt maar weer dat het meestal tussen mijn oren zit ipv in pride zijn voeten
Bij de voorkeuring had hij een B met als opmerking: achter stijf, rv onregelmatig. (op zich niet zo verwonderlijk na een trainingsweek )
Halverwege (een bospad met puin ) had hij een A !! en aan het eind ook.
Blijkbaar zijn het dus toch weer eens de spieren geweest.... Het is gewoon een dieseltje, moeilijk op gang komen en als hij loopt dan gaat het prima. Want tussendoor zijn we totaal geen verharding tegengekomen.

cornelie

Arabesk schreef op zondag, 20 maart 2005, 10:14:


Amai daar ben ik even niet goed van...

Zo achterna trappen dat is niet meer normaal... En dan nog ergens waar anderen niet meer kunnen reageren....

groeten,
Liesbet