Ans Jondral schreef op donderdag 29 december 2011, 15:36:


En deze,
Brrr gruwelijk

http://www.equipodiatry.com/tenotomy.htm

Omdat Frans al schreef dat er bijna niemand meer op het forum zit, dacht ik, ik zal nog eens wat vertellen.
Ik heb de afgelopen week introductieles met mijn pony gehad. Het is 6 weken geleden nogal fout gegaan, waarschijnlijk omdat hij schrok, waardoor ik eindigde met een zware hersenschudding waar ik nog steeds last van heb. Dus ik had besloten dat het echt maar klaar moest zijn met mijn geklungel en dat er dringend hulp moest komen .
Het is natuurlijk niet de makkelijkste pony met zijn hele geschiedenis en ik ben overduidelijk niet de beste paardenvrouw die er rondloopt, slechte combi dus.
Met mijn oudje heb ik echter nooit enig probleem gehad en het beest was niet bepaald netjes opgevoed toen hij bij mij kwam. Na een tijdje wennen zijn wij altijd twee handen op 1 hele grote paardenbuik geweest, ik kan echt lezen en schrijven met hem. Maar met de jongste is die klik tot op heden toch anders.
Omdat ik tijdens die les vanalles moest vertellen over mezelf en mijn paarden, kwam ik eigenlijk tot een wel grappige conclusie en weet ik nu waarom het met de oudste zo goed gaat en met de jongste veel moeilijker (dat laatste heeft natuurlijk nog veel meer redenen, maar dit is er wel eentje van). Mijn oudste paard is altijd al de leider van de groep, de jongste is de laagste in rang. Dit gaat in iedere formatie die er gevormd wordt zo.
Ik ben vanuit mezelf absoluut geen leider, dat wist ik wel al hoor. Maar eigenlijk maakt mijn oudste paard alle beslissingen... We zijn een team en HIJ heeft de leiding. Ik vraag em wel eens iets natuurlijk, maar als hij dat geen goed idee vindt, dan geloof ik em eigenlijk wel... Werkt perfect tussen ons twee eigenlijk, zeker omdat dit is onze natuurlijke posities zijn.
De jongste daarentegen zoekt constant leiding, iets was ik hem aaaaaaaabsoluut niet geef... Niet heel handig dus. Die kleine wilt helemaal niet zelf beslissingen nemen, maar wilt dat zijn leider dat voor hem doet. Dus dat beest raakt heel vaak in paniek, want ik wacht een beetje af totdat hij zegt dat het goed is en andersom.
Nou heb ik een fantastisch oud leerpaard, als ik hem kan leiden, zal het met die kleine ook wel lukken hoop ik :). Maar het was vooral erg grappig om dit over mezelf te ontdekken!!!

Anja Seijn schreef op donderdag 29 december 2011, 15:52:


Die zijn toch wel leuk?? Tenminste, mijn moeder zei altijd dat oma zijn heel leuk was: wel de lusten, niet de lasten

Tja, ik ben er eigenlijk niet zo op tegen... Het is misschien wel uit de hand gelopen, maar om het nou af te schaffen.
Ik ben zelf bang voor vuurwerk, dus ik blijf binnen. Maar mijn twee paarden zijn echt absoluut vuurwerk proof (ze hebben naast een munitiefabriek gestaan die dagelijks test), dus die laat ik gewoon lekker buiten. Mijn katten zijn toch al binnen anders haal ik ze binnen... Ik zie het probleem voor de beesten in ieder geval niet zo.
Het enige argument vind ik de ontwikkeling van fijnstof, dat wist ik niet dus daar zal ik eens over nadenken :).
En het feit dat er verwondingen van optreden, dat is ieders eigen verantwoordelijkheid. Er zijn gevaarlijkere dingen dan vuurwerk en die worden ook niet afgeschaft.

Dus buiten het fijnstof eigenlijk geen goede argumenten om het af te schaffen tot nu toe...

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 29 december 2011, 14:59:



dan zal dat niet over de diepe buiger zelf gaan, maar effektief over die kleine pees waar Ans hier over schreef. Ik heb een merrie die zo is geopereerd een jaar of 12 geleden omwille van een bokhoef. Je ziet er niets aan, en is perfekt buiten te rijden.
Zou ik dit weer laten doen ? nee, haar halfbroer had het ook, die heb ik ervanaf geholpen door peesmassage en strektherapie !

Wat Egon zegt over dat bekappen/raspen en vrij rondlopen klopt ook wel, we hebben het er terplaatse ook over gehad, mocht Almo over het ganse terrein gewoon kunnen rondscharrelen dan zou dat echt een plus zijn maar die gitano zit natuurlijk dwars en een dergelijk stuk is nu ook weer niet makkelijk te vinden daar.
Volgens mij heeft almo ook een beetje een probleem door zijn stalverleden, hij is veel te lang gewoon geweest om op een zakdoek te staan en ik denk dat hij daardoor zichzelf te weinig stimuleert om rond te scharrelen zelfs al is het maar in dat paddokje van hem, de pijn en de brandende zon helpen hem natuurlijk in zijn idee dat hij maar beter blijft binnen staan in de schaduw. Daarom zeker blijven wandelen, en de zee in, zelfs op zijn slechte dagen,
ik denk dat het stilstaan leidt tot stijfheid en pijn in zijn pezen/spieren waardoor hij niet beweegt......maar als je hem stimuleert om dat wel te doen dan warmt hij op en dan gaat het toch beter. Ik heb het hier al zo vaak gezien met paarden die even mank staan, zodra ze toch beginnnen rondlopen wordt het gewoon beter en daarbij is hard als ondergrond gewoon beter dan zacht.

Mag ik vragen waar je die introductieles hebt gehad en wat voor traject je nu met je pony volgt?

En pijnstilling? Als dat ervoor zou zorgen dat hij uit zichzelf meer beweegt?

Ik ben er ook geen fan van maar ik geef mijn oude chronisch kreupele pony sinds kort dit
http://www.countrywidefarmers.co.uk/pws/ProductDetails.ice?ProductID=198
En vandaag ging dat kneusje even met haar oren plat in de nek andere paarden van hun eten wegjagen. Ik wist niet wat ik zag, mevrouw voelt zich duidelijk beter.

Proficiat Jolanda.

En ja, als hier ooit kleinkinderen komen, ga ik dus ook duidelijk genieten van de lusten zonder lasten Lekker verwennen en zo, want ik zit dan toch niet met de consequenties '
'
Deed mijn moeder ook altijd met de kleinkinderen. Ik mag dat, zei ze. Omdat ik oma ben. En zo was het maar net.
(kleinkinderen zijn allemaal gek op haar)