Sandra van Bommel schreef op dinsdag 27 december 2011, 10:33:
> Letje, met mijn bezorgdheid omtrent bijwerkingen van de pijnstiller van de
> hond heb je wel gelijk. Ik zal het dan moeten herzien. Ik pieker nu
> eenmaal altijd teveel, trek mijn eigen handelswijze in twijfel en lever
> per definitie kritiek op mijzelf, ongeacht welke beslissing.
> Onhandig.
niet zo zeer onhandig maar zonde van de energie. Het leveren van kritiek kan je beter aan de buitenwereld overlaten, die draait zijn hand er niet voor om. Zelf kan je dan de tijd aan positieve zaken besteden of aan het zoeken van leuke oplossingen voor eventuele problemen.
> Maar dan rijzen bij mij dus ook de vragen die ik eerder noemde. En ja, ik
> zou ook voor mijn paarden voor pijnstilling kiezen, als het iets uit zou
> maken.
>
> In geval van toontje met zijn wildgroei aan agressieve, openspringende
> sarcoiden zou dat de oplossing niet zijn geweest, besef ik zelfs. (hij had
> overigens ook nog artrose en zag slecht), Amber was psychisch behoorlijk
> naar de maan en Tommy had een aangeboren afwijking aan de gewrichten door
> inteelt en/of dwerggroei.
>
> Als ik het zo opschrijf denk ik... nee, daar had een pijnstiller niet
> geholpen (hoewel ik mij nog steeds vragen stel)
Daar kan je beter mee stoppen, gedane zaken nemen geen keer. Je leert voor de toekomst en zo ga je verder in het leven.
> Maar mocht een van de huidige paarden mankementen krijgen die wel met
> pijnstiller te verlichten zijn... ja, dan zou ik het wel doen. Als ik er
> nu zo over nadenk.....
> Ondanks de risico's...(al blijf ik daar een beetje paranoide over)
>
> Mbt het paard van de kennis... ja, mensen moeten inderdaad hun
> verantwoordelijkheid nemen. Maar ze doen het niet. Als het paard 'het niet
> meer doet' gaat hij richting slacht of staat te koop als gezelschapspaard,
> bij zeer veel mensen.
mensen zijn vaak zelfs nogal trots dat zij een goed tehuis zoeken voor hun afgedankte ros, want zij zouden het ook uit gemakzucht naar de slacht kunnen laten brengen.
Warboel
