Vind ik moeilijk!
Feit is ook ,dat een paard 24/7 op zn benen staat,relatief minder ligt en mag liggen om "te rusten",dus dwz ,als een paard pijn in de benen/voeten heeft t een constante kwelling is,terwijl een hond,als die een wond/pijn heeft ,t dier langer kan slapen/liggen,waardoor er wat rust kan komen.
Ik heb nu een paar keer meegemaakt en reken maar dat ik niet makkelijk heb beslist(2x) een paard in heb laten slapen,omdat t eerste paard niet meer at na toediening pijnstilling en na een flinke periode ik t aan de ogen zag ,dat t dier gewoon op was.
Over Vera waren natuurlijk ook de meningen verdeeld,maar na ruim 10 jaar haar dagelijks verzorgd,meegemaakt te hebben ,heb ik t recht genomen,om haar ook te laten inslapen.Bij haar hielp pijnstilling niet eens meer,maar heeft daar wel een periode baat bij gehad.
Ik begon ook "vind ik moeilijk" en daar eindig ik dan ook mee,maar een dier onnodig dusdanige pijn te laten lijden,daar ga ik niet voor.
Als je t "natuurlijk gaat bekijken,zouden heel wat paarden in de natuur,die er helaas niet meer is voor paarden,allang t loodje hebben gelegd,dus wat de ethiek betreft ga ik voor de pijnstiller.
Ben zelf geen mens om voor t minste geingste wat te nemen,dus t oog van de "meester"zal voor iedereen anders kijken.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

e m kraak schreef op maandag 26 december 2011, 15:06:


Even kort door de bocht:

Een PN-paard zit ideaal gezien in een situatie die aansluit bij hoe het voor het paard hoort - meer beweging, niet in zijn eigen smerige stalbedekking staan, geen stress van alleen staan, enz. - hoef ik niet uit te leggen.

Een mens zit vaak - meestal - niet in de situatie die aansluit bij hoe het voor de mens zou horen. Ook mensen zijn gemaakt om te bewegen, niet om bv. acht uur op kantoor te zitten terwijl ze al rsi hebben.

Zoiets.

Veel klachten aan het bewegingsapparaat bij mensen komen door te weinig/verkeerd bewegen, veel minder klachten komen door teveel doen. (Is mijn ervaring he...) Vaak ook staat het verkeerd bewegen herstel in de weg - bij mensen.
Paarden hebben dat minder, misschien zelfs omgekeerd. Die doen gewoon. De andere kant op gedacht dus, zeker gezien het voorbeeld van Joop.

toevallig heb ik een vraag wat hier een beetje op aan sluit.
Een kennis van mij heeft een paard die last van zijn longen heeft. Hij heeft het constant benauwd en met pretnison kan hij er redelijk mee om gaan. Nu is het zo dat zij het paard niet meer kan/wil betalen en dus overweegd om het te laten slachten.
Het paard heeft het naar mijn idee nog goed naar zijn zin in de kudde maar kan niet meer echt als rijpaard gebruikt worden.
Het paard is niet verkoopbaar zeker omdat ze er 3000 euro voor wil hebben.

In eerste instantie was ik van mening dat je een redelijk gezond paard niet zomaar dood laat maken. Even voor de goede orde was hij mijn paard geweest dan mocht hij gewoon blijven en zal ik er alles aan doen om het nog zo leuk en zo makkelijk mogelijk voor hem te maken tot dat het niet meer gaat.

Nu zei een andere kennis tegen mij een paard is een prooi dier dus denkt niet echt na bij doodgaan. Elke dag kan de laatste zijn en zeker bij paarden die niet echt meer gezond zijn is het snel bekeken in het wild. Het niet helemaal achter slachten staan van mij heeft naar haar mening meer te maken met mensen denken dan met paarden denken.
Hoe denken jullie hier over?

MIrel

Is dit paard verzekerd ofzo, hoezo denkt ze er anders nog 3000 voor te willen hebben als je er nix meer mee kan?

Niet meer voor een paard willen betalen maar er bij het opdoeken wel nog 3000 euro uit willen persen vind ik een andere discussie dan of het paard nadenkt op het moment van geëuthanaseerd of geslacht worden. Het een is een ethisch vraagstuk en het ander iets fysieks. Als de dierenarts of slager een handige is, zal er weinig na te denken vallen aangezien de tijd ontbreekt. Je stopt een leven.

Iets anders. Wanneer je een dampig paard 24/7 buiten houdt en nat hooi of voordroogkuil geeft, kan hij nog heel best dienst doen als gezelschapspaard. Ik ken er zo een die met dat management toch nog 34 is geworden. Maar die kostte natuurlijk geen 3000 euro, dat was een krijgertje.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het is niet mijn paard zoals ik net al zei.
Ze wil er ongeveer 3000 euro voor hebben omdat ze dat er zelf 1.5 jaar geleden voor heeft gegeven.
Ik ben ook van mening dat het paard er nog ouder mee kan worden en had dan ook nooit deze keus als optie genomen.
Haar verhaal is dat het niet verkoopbaar is en ze wil voorkomen dat hij bij een handeler oid terecht komt. Zij denk dat dit dus uiteindelijk voor het paard de beste oplossing is.

Trudy, in geval pijnstiller niet meer werkt of het paard (of ander dier) niet meer wil, denk ik dat de vraag of je al dan niet moet doorgaan met pijnstiller niet meer relevant.
Ik heb dat hier ook meegemaakt, maar liefst drie keer vlak achter elkaar. En dat hakt erin.
Nog steeds denk ik vaak... was er toch niet nog iets wat ik had kunnen doen?
Misschien blijft dat ook gewoon omdat het erg moeilijk is een dergelijke beslissing te nemen.

In geval van mijn hond, vind ik pijnstiller wel weer een goede optie, omdat hij dan fit en vrolijk is. Maar dan denk ik dus aan de mensen wiens paarden het wel goed op medicatie doen, maar die het gebruik van medicatie voor altijd van de hand wijzen als zijnde niet humaan. En dat vraag ik mij af.

Maar het is een moeilijke kwestie, denk ik. Paarden laten vaak weinig zien en inderdaad... ze hebben bv hun benen doorlopend nodig/liggen weinig.
Toch... als ik erover nadenk... zou ik bij mijn paarden, als ik bij dat station aankom, kijken of pijnstiller hetzelfde effect heeft als bij de hond.
Blijft natuurlijk de angst voor de bijwerkingen. Heb ik nu ook wel een beetje.
Ik denk dat het dan einde verhaal is.

Mbt de dame met het paard met longproblemen. Ik kan haar gedachtengang niet volgen. Drieduizend euro vragen voor een onverkoopbaar paard?
Hoewel... het is natuurlijk zo dat als ze het paard goedkoop of voor niets doet, de kans idd groot is dat iemand er een koopje in ziet en het dier doorverkoopt. Zulke dingen gebeuren.
Maar in haar geval lijkt het mij dan verstandiger om te zeggen dat ze het paard gewoon niet verkoopt; hooguit ter verzorging bij iemand neerzet die het aandurft/wil. Het paard blijft dan in haar eigendom en kan niet worden doorverkocht, maar de verzorging en onkosten liggen bij een ander.
Ik moet er wel bij zeggen dat de vraag naar gezelschapspaarden die niet meer kunnen worden ingezet voor werk minimaal is en het aanbod zeer hoog.

mirel schreef op dinsdag 27 december 2011, 7:49:


zeg maar tegen je kennis dat voor hem ook elke dag de laatste kan zijn


Natuurlijk maar het dier leeft niet met die wetenschap, net zo min als jou kennis.


Niemand weet hoe paarden denken, je kan alleen weten wat je zelf denkt, ongeveer dan, want je eigen gedachten zijn ook snel aan verandering onderhevig.


ik denk dat jou kennis niet veel over denken weet maar dat hij anderen napraat waar het hem het beste uitkomt.
Ik weet dat er mensen zijn die denken dat het voor een dier het beste is om dood te gaan (door slacht of door euthanasie) , maar in feite praten zij gewoon hun beslissing goed. Euthanasie zou niet een handige manier moeten zijn om van een dier af te komen maar een zorgvuldige beslissing op een moment dat er geen andere optie meer is. Een paard zoals in jou voorbeeld kan nog jaren gelukkig en tevreden leven dus een goede reden voor euthanasie is er niet. Leefde hij in het wild, zou er allang een roofdier een einde aan zijn bestaan hebben gemaakt, maar dat is niet de discussie. Over de beleving van een dier dat door een roofdier wordt gedood weten wij helemaal niks. Wij kunnen slechts onze eigen emoties overdenken. Zie je een docu over gazellen, vind je de leeuw wreed, zie je een docu over leeuwen, vind je het slim hoe de leeuw aan eten komt voor zijn welpen.

mirel schreef op dinsdag 27 december 2011, 8:57:


deze reden heb ik al zo vaak gehoord, het is het beste voor het paard........... zeg maar tegen je kennis dat het het beste is voor haar, dan is er tenminste nog iemand die haar gewoon de waarheid zegt.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 27 december 2011, 9:53:


toch vreemd, zouden die mensen dan zelf ook nooit een pijnstiller gebruiken?


onterecht. Zolang het goed gaat gaat het goed en als het fout gaat kan je heroverwegen wat je dan gaat doen.


dat is dan op dat moment OK, maar op dit moment niet aan de orde.


zeg maar nihil op dit moment. Maar ook dat speelt eigenlijk geen rol, de dame in kwestie is zelf verantwoordelijk voor de toekomst van haar paard. Dus ook voor de kosten.

Letje, met mijn bezorgdheid omtrent bijwerkingen van de pijnstiller van de hond heb je wel gelijk. Ik zal het dan moeten herzien. Ik pieker nu eenmaal altijd teveel, trek mijn eigen handelswijze in twijfel en lever per definitie kritiek op mijzelf, ongeacht welke beslissing.
Onhandig.

Maar dan rijzen bij mij dus ook de vragen die ik eerder noemde. En ja, ik zou ook voor mijn paarden voor pijnstilling kiezen, als het iets uit zou maken.

In geval van toontje met zijn wildgroei aan agressieve, openspringende sarcoiden zou dat de oplossing niet zijn geweest, besef ik zelfs. (hij had overigens ook nog artrose en zag slecht), Amber was psychisch behoorlijk naar de maan en Tommy had een aangeboren afwijking aan de gewrichten door inteelt en/of dwerggroei.

Als ik het zo opschrijf denk ik... nee, daar had een pijnstiller niet geholpen (hoewel ik mij nog steeds vragen stel)
Maar mocht een van de huidige paarden mankementen krijgen die wel met pijnstiller te verlichten zijn... ja, dan zou ik het wel doen. Als ik er nu zo over nadenk.....
Ondanks de risico's...(al blijf ik daar een beetje paranoide over)

Mbt het paard van de kennis... ja, mensen moeten inderdaad hun verantwoordelijkheid nemen. Maar ze doen het niet. Als het paard 'het niet meer doet' gaat hij richting slacht of staat te koop als gezelschapspaard, bij zeer veel mensen.
Het is schrikbarend hoeveel paarden op die wijze worden aangeboden (en vervolgens in handel of slachttransport belanden, terwijl de eigenaar zichzelf wijs maakt dat hij/zij het beste voor het paard heeft gedaan)

Ook alarmerend vind ik de enorme hoeveelheid paarden die op jonge leeftijd artrose hebben.
Na het zoveelste topic in bokt daarover, heb ik daar eens een topic over geopend. Geen reltopic, maar gewoon een stelling/vraag om een discussie te starten en de hoop dat mensen erover nadenken (al is het er maar eentje)

Ik heb nl sterk het gevoel dat het blind zijn voor de kleine signalen van verwardheid en/of ongemak bij paarden leidt tot fatale resultaten.
Ik ben ervan overtuigd dat veel te veel jonge paarden onnodig in handel en slacht eindigen

Hoi allemaal bedankt voor de reacties!
Verder lichamelijk is er niets aan de hand gelukkig. Leek mij ook sterk want er is een paar maanden geleden nog bloed afgenomen en zijn nieren werken prima!

Ostheopaat ben ik zelf niet zo voor. Hij was scheef in zn heupen en met rechtgericht rijden is dit al vele malen beter. Met kraken kan er ongelooflijk veel fout gaan. Ik heb het bij mezelf gemerkt, ik mag nooit meer terug naar de kraker.
Er was een holistische da op mijn oude stal geweest die het si gewricht van het paardje van mijn vriendin heeft gekraakt en dat paard liep heel slecht erna. Ze deed dit na het meten via een wichelroede? Maar van de veearts hoorden wij daarna dat ze nooit mogen kraken zonder een rontgenfoto. De thermograaf is daarna langsgeweest en op die foto's zag je dat er veel pijn in dat gebied zat. Het heeft maanden geduurd voordat ze weer heel voorzichtig mocht opbouwen en nog is hij de oude niet.
Oxbow had ze helaas ook gekraakt bij zijn rug/heup en die schoot daarna opeens verkeerd. Hij liep zwaar kreupel. Geluk gehad want de veearts zou vrijdags komen en vlak daarvoor schrok hij ergens van en hoorde ik een klik en was hij goed geschoten. Veearts zag niets meer aan zijn rug en ook de fysio die daarna kwam zag niets meer. Zij wees me ook op de gevaren van kraken. als het maar een millimeter niet goed gekraakt is kan je paard al gigantisch veel last en pijn hebben. Ze heeft me nog wel wat oefeningen extra meegegeven oa masseren. Ze hoefde gelukkig maar 1 x te komen.
Ik geloof wel dat het aan de kraker zelf ligt. Ik heb goede verhalen gehoord over Michael Hamerslag. Die kraakt er ook niet zomaar op los. (Ik heb verschillende ostheopaten gezien die dat wel deden namelijk!) Maar ik ben wel erg voorzichtig er mee!!

Ik zal jullie op de hoogte houden van Oxbow en zn hoeven!!

Groetjes

Danielle

mirel schreef op dinsdag 27 december 2011, 8:57:


Het is heel reëel om ervanuit te gaan dat ze geen 3000,- kan krijgen voor een niet-werkpaard met een blijvende aandoening. Ondanks het feit dat ik gestopt ben met de TweedeKans Paarden bemiddeling krijg ik hier nog wekelijks gratis en wel veel gezondere paarden aangeboden. De paardenmarkt is volledig ingestort.

joop schreef :



Van mij krijg je een vind-ik-leuk voor deze twee opmerkingen. Vooral die laatste kom ik zoooo vaak tegen....