Sandra van Bommel schreef op maandag 26 december 2011, 10:25:


Je had de laatste post van Egon moeten quoten, Sandra, want daarin geeft hij prima antwoord op je vraag.

http://www.paardnatuurlijk.nl/fcgi/pnforum.fcgi?request=showsubject&msg=241217&cat=13&subject=16824#msg241217

Sandra van Bommel schreef op maandag 26 december 2011, 10:25:


Juist. Het probleem blijft wel: in hoeverre kun je inschatten hoeveel pijn een dier heeft en inhoeverre het lijdt. Er kan net zo goed veel meer pijn zijn als veel minder dan je vermoedt of inschat. Bovendien kan van pijnstillers op den de werking verminderen. Moeilijk bij paarden, er zijn weinig pijnstiller beschikbaar. Maar in zijn algemeenheid vind ik pijnbestrijding bij dieren net zo belangrijk als pijnbestrijding bij mensen.

zijn er hier paardeneigenaren waarvan de paarden WEL gebruik maken van de nieuwe pn liksteen met extra magnesium? mijn paarden die normaal gesproken wel regelmatig gebruik maken van de liksteen raken dat ding nu echt nietmeer aan (nu de rode liksteen weg is en alleen de pn steen er hangt)

ga denk gewone natriumsteen zonder toeboegingen bestellen bij voergezond.nl, hun hebben trouwens ook drie varianten waarvan 1 zonder ijzer. en kijken wat er gebeurd....

ik bedoel natuurlijk paarden..

cindy altorf schreef op maandag 26 december 2011, 11:29:


Ja , ik heb één van de paarden die ook wat regelmatiger gebruik maakte van de rode liksteen eraan zien likken. En de afdruk laat zien dat er aan gelikt wordt. Ik was al gerustgesteld.

e m kraak schreef op zondag 25 december 2011, 19:20:

Thanks!
Ik vond op een Engelstalige website dat het bloedstollingsremmers tegen zou kunnen werken. Lijkt me niet dat metacam dan zelf een bloedverdunnende werking heeft.
Inmiddels had ik gisteren 3x met de arts gebeld en nauwlettend de temperatuur opgenomen sinds gisteren avond. Om 10 uur was het alweer gezakt naar 37,9 en om 12 en 4 uur vannacht en vanochtend was het weer naar zijn normale 37,4 voor in de ochtend
Het been is opgehouden met dikker worden net onder z'n voorknie. Dunner is het nog niet aan het worden. De pijn is gelukkig wel aanzienlijk minder en hij heeft z'n speelse humeur terug, fjoe. De DA was er vanochtend weer even met een nieuwe lading metacam en penicilline injecties. De laatste 2 ga ik woensdag zelf toedienen. Ik vond vanochtend ook etter bij en uit de wond. Dat is inmiddels ook een stuk schoner en ontsmet maar nog niet helemaal tot rust gekomen.
Vannacht ga ik wel weer opgelucht slapen denk ik Hij is out of the woods

huh? lang antwoord geschreven, op verzenden gedrukt, bericht weg. Forum spook?

Anja, ik had die inlage van egon gelezen. Het had betrekking op de discussie over martines situatie, maar de stelling is idd meer algemeen van aard.
Maar ik wilde er gewoon wat dieper op ingaan.

Letje, dat denk ik ook.

In ons geval betreft het overigens een hond, die twee tekenziektes heeft doorgemaakt en waarschijnlijk daardoor last heeft van de gewrichten en bovendien een verkalking van een pees in de voorpoot heeft. Hij is van okt 8 jaar.

Zonder pijnstilling hijgt hij veel, kan moeiljk overeind op de gladdere vloer van de woonkamer, loopt erg mank vooral na een wandeling en wil op den duur steeds minder.
Met pijnstiller is hij stukken vrolijker, gaat graag mee op stap, en kan stukken beter overeind. Hijgt dan ook niet. Loopt wel nog altijd beetje kreupel
Hij staat dus 'vast' op pijnstillers op advies van de d.a. omdat ze verder niets voor hem kunnen betekenen.

Nu zie je in de paardenwereld dat het chronisch op pijnstillers moeten staan een reden is om het dier af te maken. Pijnstillers hebben natuurlijk serieuze bijwerkingen en dat wordt dan ook als reden genoemd.
Bij honden is het tegendeel aan de hand. Mensen roepen hier dat je gewoon pijnstillers blijvend moet gebruiken als de kwaliteit van het leven van de hond daardoor beter is. Idd... ze hebben bijwerkingen, maar liever kwalitatief goed leven dan langer leven.

Dit verschil is eigenlijk wel typisch, als je daarover nadenkt. Vandaar ook mijn post.Ik was gewoon benieuwd naar de algemene visie daarop hier.

e m kraak schreef op maandag 26 december 2011, 4:13:


Sterkte met het paard, geen fijne manier om Kerst te vieren...

Geheel offtopic voor de draad, maar wel interessant.

Het probleem is dat mensen vaak veel meer doen dan 'pijn hebben'
Mensen denken over pijn na, verbinden er conclusies aan.
Vaak staan die conclusies het herstel nog in de weg ook...
Daarbij hebben PN paarden het relatief 'natuurlijker' dan de meeste mensen.

Dieren leven 'in het hier en nu', en die hebben inderdaad de prikkel belasten/ niet belasten - maar niet bijzonder veel meer dan dat - denk ik.

Anja Seijn schreef op maandag 26 december 2011, 10:57:

[knip]

Jawel, maar Sandra tilt de discussie naar een ethisch vlak (vind ik).
Het komt er dan toch gewoon op neer wat jij wil, hoe jij beslist?
Ik kan niets met een ethische discussie. De enige uitspraak erover die ik kan bedenken is dat ik de hypocrisie die er vaak mee gepaard gaat walgelijk vind.

Technisch is het nmm duidelijk: erge pijn hoeft niet en is niet "nuttig", het is één uit vele voorbeelden die ik ondertussen kan aanvoeren dat de huidige algemene ideeën omtrent hoe biologische evolutie werkt heel erg foutief zijn. Excessieve pijn bestaat omdat het toevallig kán bestaan, omdat het toevallig geen direct letale eigenschap is, maar niet omdat het aan een soort van biologisch utiliteitsprincipe voldoet.

Merel Stoffers schreef op maandag 26 december 2011, 14:42:


Dat moet je me even uitleggen.


Nououou... daar ben ik zo zeker niet van. Waar geheugen aanwezig is, ligt een verwachtingspatroon voor de hand, ook als dat verwachtingspatroon buiten het kader van onze menselijke beleving valt.
Het zou bij voorbeeld ook best zo kunnen zijn dat een gewond dier met pijn veel sneller doodsangst heeft dan een mens die weet dat wel pijn doet maar verwacht dat het volgende maand een stuk beter is omdat allerlei medisch specialisten het gaan repareren. Ik noem maar een dwarsstraat hoor. Mijn logica zegt dat je die doodsangst en belangrijke stress het meest effectief behandelt door de pijn weg te nemen en zo patiëntvriendelijk mogelijk te opereren.

e m kraak schreef op maandag 26 december 2011, 15:06:


helaas ben ik eens getuige geweest van zoiets, onze merrie van in de 30 heeft jaren geleden haar heup gebroken bij een valpartij op het erf, hartverscheurend om te zien hoe zij zich overeind wou hijsen, en uiteindelijk heb ik haar hoofd naar beneden gehouden zodat ze niet meer overeind kon tot de DA kwam met de verlossende spuit. Ondanks de pijn probeerde zij weer op 4 poten te gaan staan, de enige houding om veilig te kunnen zijn.