Anne Maria schreef op maandag 12 december 2011, 23:02:


Die vraagtekens heb ik niet, maar ik heb die onderzoeken dan ook grotendeels gelezen en met kritische bril nagetrokken. Voor synopsis zie Waring isbn 0 8155 1484 0
Wat zo vertekent, is dat veel onderzoek gedaan is bij paarden die als wild beschouwd werden maar dat niet waren (verwildert - "feral" - is echt heel iets anders maar daar is pas redelijk recent aandacht voor), dat er aangenomen werd dat de populaties natuurlijk waren hetgeen niet zo was omdat "het beheer" er veel hengsten uit schoot (maar dat werd zo normaal gevonden dat het niet op viel), en last but not least leefden die paarden in de allerslechtste onleefbare overhoekjes en halfwoestijnen die voor mensen in USA en Aus echt niet bruikbaar voor wat dan ook leken. Kortom, als je drinken 30 km van je vreten vandaan is moet je wel!
Het bewijst dus dat ze het kunnen maar niet dat ze het voor de lol of vanuit een soort van aangeboren drang ofzo doen.

Wat praktischer waarnemingen (van mij in begrazingen): de afstand die dagelijks afgelegd wordt is een km of 7, 8... daaromtrent. Dan reken ik dus ieder graas-hapje-stapje mee en dan kom je daar snel aan; stel dat je geen groot natuurgebied voor begrazing hebt maar een wei van 1 ha, dan is 1 x de wei rond 400 meter. Met dagelijks 20 x de wei rond ben je er dus al.

Het is een soort concentratie-nijd. Fanatisme.

Lena schreef op maandag 12 december 2011, 21:28:

Ik heb er hier ook 1 die dit heel erg doet. Vooral als hij vrolijk en speels is. Maar je ziet toch verschil tussen echt boos oren in de nek en "voor de lol" laten we het maar noemen. Er zit veel meer spanning in het hele hoofd rond de neus en ogen bijvoorbeeld als het boos bedoeld is. De hele blik wordt anders. Ontspannen oren in de nek is een speels gebaar hier. Prelude tot dollen, zie ik hier vaak. En ik haak er vaak op in door ook ff een speelse huppel te maken en mee te rennen. Meestal komen ze dan allemaal op gang en het speeluurtje is begonnen Allemaal oren in de nek maar niks boos. Speels en aandachtig.
Die ene van mij komt met z'n hoofd (staat verder stil) met open gesperde mond en oren in de nek je toe en als je dan naar 'm toe beweegt of hij bij je is, is hij onmiddellijk enorm zacht en bijna teder met je, ff aan je hand snuffelen of zo. Een kroebelbeurt vragen op z'n hoofd. Oren meteen naar voren, vrolijke zachte ogen. Bij elkaar zie ik ze dat ook doen en het andere paard reageert dan bijna altijd door speels terug te doen.

Is dat niet griezelig...? Kunnen die jagers wel goed schieten vraag ik me altijd af...
Een paar maanden geleden werden in het weiland naast het onze vanaf het balkon van het huis ernaast een paar hertenbokken afgeschoten. Onze schimmel gaat daar dan doodleuk naar toe. Es ff kijken wat daar loos is. En staat dan langs dat hek in het verlengde van de schotlijn. Ieuw. De schapen lopen dan ook nog ergens in the line of fire.

Martina schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:12:


Ik ben niet vóór jagen, maar uiteindelijk is het allemaal minder griezelig dan ik vroeger vond. Jaren geleden kwam het vaker tot confrontaties tussen de jagers en ons, vooral omdat ze letterlijk overal in de velden rondom ons joegen en wij natuurlijk vonden dat ze teveel risico namen of ons te weinig resecteerden. Maar wij hadden daar meer last van dan de paarden. Die zijn na de eerste jaarlijkse jachtweek wel weer schotvast. Staan hen te bekijken, zijn wel alert en houden het in de gaten maar schrikken er niet meer van.

Sinds een paar jaar is er een soort van acceptatie ontstaan; zodra zij zien dat wij lesgeven gaan zij uit zichzelf een stuk verderop. Tijdens buitenritten groeten we mekaar nu ook dus, ach, het is nu oké zo.

Ilma Meijer schreef op maandag 12 december 2011, 22:51:


Komt helemaal goed schatje!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Els Kleverlaan schreef op maandag 12 december 2011, 20:19:


grappig genoeg laat de schrijver van dit artikel het vooroordeel tov testosteron in dieren intact.


testosteron is een hormoon met vele eigenschappen en de stelling meer testosteron maakt agressiever kan geen stand houden. Het is namelijk veel ingewikkelder. Men denkt bv bij testosteron aan stof van mannen terwijl het bij vrouwen ook een rol speelt al is die veel minder uitgesproken. Het hormoon beinvloed sociaal gedrag net zo goed als sexueel gedrag. De testosteron niveaus zijn wisselend, niet alleen per individu maar ook per dag en zelfs per uur van de dag. Sociale ervaringen (winnen of verliezen bv) hebben invloed op testosteron niveau. Bij de verliezer daalt het testosteron niveau veel sneller dan bij de winnaar. Testosteron heeft invloed op het humeur en hoe je je voelt, laag testosteron kan zelfs gevoelens van depressie tot gevolg hebben.
Bij dieren is meer onderzoek gedaan naar het verband testosteron - agressie (ligt ook voor de hand aangezien er vaak lab ratten worden gebruikt ). Bij dieren blijkt dit hormoon ook een veel veelzijdiger rol te spelen dan meer --> meer agressie. Bij dieren stijgt het testosteron niveau net als bij mensen in geval van (mogelijkheden tot) sex. Het is echter niet zo dat dieren met een hoger testosteron niveau een even grote stijging vertonen als dieren met een lager testosteron niveau. Heel interessante materie allemaal.

http://www.warandgender.com/wgmaleag.htm

https://www.partijvoordedieren.nl/tweedekamer/kamervragen/i/2439

wordt er druk uitgeoefend om antwoorden op de vragen te krijgen? het is te treurig voor woorden wat hier is gebeurd.

Martina schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:07:



Leuk dat je dit zo beschrijft!
Mijn paard doet het vaak als ik met eten kom. Daar werd ik vroeger wel voorzichtiger door, maar het bleek totaal onschuldig te zijn.
Het is opwinding. Soms blaast ze met een enorme kracht een flinke hoeveelheid lucht uit, zo hard dat ik van het geluid soms schrik, haha.

zegt een man tegen een bezoeker: mijn vriend denkt dat hij een schemerlamp is. Zegt de bezoeker: ach guh, zal ik hem naar de dokter brengen? Ben je gek! dan ben ik mijn licht kwijt.

joop schreef op dinsdag 13 december 2011, 11:43:
En zo is het!

Via google-scholar zijn behoorlijk wat onderzoeken te vinden over het verband tussen testosteron en gedrag, ook voor wat betreft hengsten, merries en ruinen.
En er spelen veel meer zaken een rol waar het agressie betreft, zowel in als buiten het individu.
Mijns inziens is het grootste probleem met het houden van alle paarden in gevangenschap het gebrek aan ruimte, zeker hier in NL. En hengsten lijken dan moeilijker te houden dan ruinen, ze kunnen toch geregeld niet met elkaar door de bocht en zullen dan gescheiden van elkaar moeten worden gehouden. Lang niet iedereen, zeker de mens niet die voor "stalling" afhankelijk is van anderen, kan dat realiseren.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Frans Veldman schreef op zaterdag 10 december 2011, 16:39:


Geldt dit ook voor mensen, Frans?
Dat de olie die je over de sla gooit het verbruik van vit E sterk verhoogt? Of de olie waarin je die heerlijke (vit E-rijke) broccoli bakt?

(Ik zou die link wel eens willen zien, die je zei te moeten opzoeken... )

Dat zou in ons geval alweer lastig worden. Dan moet het zowiezo een ruin zijn, anders denk ik dat er onrust ontstaat tussen mijn eigen 3 ruinen. En ik heb eigenlijk ook niet echt plek voor nog een paard erbij. Die moet dan apart op een weitje komen wat ik nu eigenlijk rust geef. Samen met mijn paarden lijkt me ook niet handig. Dan haal je ineens weer heel wat op je hals, terwijl je juist gerust op vakantie wil. En dan heb je ook weer kans op wormbesmetting door andermans paard erbij in de wei te laten. Nee, het valt nog niet mee dan .

Groetjes Jolanda

Christel Provaas schreef op dinsdag 13 december 2011, 8:05:


Hier heb ik nog nooit van gehoord. Kun je daar wat meer over vertellen?

Nils Vellinga schreef op dinsdag 13 december 2011, 0:05:


Hmmm, moet het iets bijstellen. Vandaag toch een beetje spierpijn maar ook niet meer dan dat.
Dat mag toch nog wel hè na zo'n lange tijd van niet/weinig rijden