Ans Jondral schreef op vrijdag 9 december 2011, 19:33:
> > Het grappige eraan is dat ik het ook nog eens mooi zou kunnen combineren
> met een job in't onderwijs (Als ik dat zou willen...) aangezien veel
> mensen reizen in de schoolvakanties. En op die manier zonder veel risico
> Ik vind mezelf best verantwoordelijk en in de meeste situaties weet ik
> echt wel mijn plan te trekken. Maar als er iets mis gaat met iemands
> teergeliefde dieren, kan je volgens mij lelijk varen. Ook al kan je er
> zelf weinig aan doen...
ik moet nog uitzoeken hoe ik het moet doen, maar ik ga dit onderwerp een ster geven
Bij ons thuis is dit een (hoe zeg je dat ?) heet hangijzer
vakantie... of beter gezegd, gebrek aan vakantie. Zelf heb ik er niet zo de behoefte aan om weg te gaan, verre reizen maak ik voor mijn job een tweetal keer per jaar (Afrika, Hong Kong...) das wel werken, maar toch ook een beetje "vakantiegevoel" al is het niet leuk als je mooie dingen niet kan delen, vind ik. Mijn droomvakantie is trouwens vakantie met onze dieren. Maar mijn vriend, die heel veel doet en vooral ook laat, voor onze dieren, die heeft daar echt nood aan. die wil zo graag eens (ver) weg van alle dingen en dieren, zijn batterijën opladen en zo graag eens een dikke week zonder het woord 'paard' te moeten horen
Het doet me pijn te merken dat hij daar soms gefrustreerd over is, en dan zou ik zo graag een oplossing vinden om er eens samen tussenuit te kunnen.
Eva, jij hebt geluk met je schoonouders en je zegt wel hoe moeilijk kan het zijn?
inderdaad, in de zomer kan het erg simpel zijn : zorgen dat er dagelijks water is, effe de omheining checken en de pony hooi geven. kous af. dat de mest eens 14 dagen niet geruimd wordt is echt geen ramp.
Ons vader zou dat ook wel kunnen.... (ik zeg zo maar wat)
ik zou geen dag gerust zijn
want ik wil iemand vinden die ervaring heeft met paarden, als er iets niet pluis is, moet er kunnen ingegrepen worden. en dat kan gaan van een afgebroken weipaal, die moet vervangen worden tot een paard dat ziek of gewond is tot (wat 1 keer gebeurd is, toen we nog een weidegenootje hadden, maar zonder verwijt, want zulke dingen kunnen gebeuren als iemand verstrooid is) 4 paarden die uitbreken en op de landweg gaan galoperen.... (toen werden de paarden op een nieuw perceel losgelaten, waarvan de poort aan de andere kant nog openstond. paarden liepen de wei in, en aan de straatkant er weer uit, ze waren toen nog met 6 .... allemaal zonder halster en met 'kolder in de kop'
)
ik zie mijn moeder, of Rudi zijn vader, daar nog niet achtercrossen....
Je moet iemand vinden waar je kan op rekenen, lijkt zo evident... maar onze laatste 'huurder' kwam soms niet opdagen als het haar beurt was om voor de paarden te zorgen. Gelukkig zijn wij (of ik ?
) soms wat freaky en wou ik toch eens langsgaan om te zien of alles ok was. zo vonden we de paarden eens zonder drinken, uiteraard haar eigen paard inclusief.
ik kan daar met mijn verstand niet bij.
het is goed dat we haar kwijt zijn. Maar een goed 'weidemaatje' is toch wel handig, zo 2 dagen per week eens niet MOETEN en een keer per jaar zorgenloos op vakantie. we hebben dat geluk bijna 3 jaar lang gehad, maar toen ging die mevrouw verhuizen en haar paard uiteraard ook. De 2 pogingen daarna, waren allebei een flop.
ik dwaal volledig af, het ging over vakantie, voor sommigen onnodig, voor anderen broodnodig. En als Ans, of iemand anders, ons hierbij kan helpen, dan heb ik daar graag een cent voor over.
Katrien
Warboel
