Ja klopt, want in Nederland hebben we niet zoveel heuvels e.d.
Maar is er echt niemand met suggesties; Duitsland of Belgie.

Ik heb de afgelopen tijd ook een hoop km over de weg gemaakt, voornamelijk in draf en dat gaat harstikke goed, geen centje pijn.
Zo'n pad is echter iets heel anders bleek wel van de week. Hij loopt niet zozeer gevoelig. Ik zou het meer voorzichtig willen noemen. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen hoor. Normaal komt het holle gedeelte van de hoef niet in aanraking met harde grond. Dan lijkt het me dat dit gedeelte ook minder gehard is. Waardoor ze dus voorzichiger gaan lopen.

Als je zulke puinpaden nu in je paddock of wei had dan zou de hoef er wel aan wennen maar die paar keer dat je over zo'n pad gaat..ja dan lijkt me dat ook wel gevoelig aanvoelen.

Nog ene kleien opmerking over Strasser. Ik heb Sjo een jaar lang zelf begehouden maar nu toch maar eens de hulp van een expert ingeroepen. Gewoon om te kijken of er nog iets beter kon.
Ik ben dus super tevreden! Niks geen gehak in zolen of ruw corrigeren van afwijkende beenstanden. Alles gaat juist heel geleidelijk.
Ik ben er dus zeer over te spreken en herken niks van de vooroordelen die er bestaan over Strasser.

Groetjes Maaike

Isapaardje schreef op woensdag, 16 maart 2005, 20:41:

Ik heb nog even over mijn eigen antwoord zitten nadenken over die straal. Eigenlijk wordt bij het hele natuurlijk bekappen de straal nooit echt nader benoemd, althans niet meer als dat je ervan af moet blijven en dat hij de grond moet raken.

Maar Smit vertelde dus dat zijn paarden keiharde stralen hebben, altijd, ongeacht het weer. Zo hard als de wand volgens hem.
Nou dat is bij Isabella zeker niet zo. Ze zijn nu zacht en toen het nat was waren ze helemaal zacht. Toen het een tijd lang mooi droog weer was, waren de stralen harder en toen wandelde ik veel over die paden ook (bij mooi weer ga je er sneller op uit) en toen liep ze dus stukken beter.

Daarbij bedacht ik me net, heb ik onderweg een hoef opgetild en merkte dat er veel zand in de straalgroeven en een gedeelte van de zool zat (vanwege de holle zolen). Dus eigenlijk kan ze bijna niet echt gevoelig op de zool zijn, maar wel op die straal, want die stak uit.

Kan de straal dus wel voor gevoeligheid zorgen? Kan een steen dermate op een straal "irriteren" dat dit pijnlijk is, eventueel voor het onderliggende kussen?
Als dit nl. zo is, verklaart het een hele hoop van haar gevoeligheid bij tijd en wijlen, dan is het niet haar zool, maar de stralen. En was hier niet iemand wiens paard slecht liep over grind ... dat paard had rotstraal dacht ik.

Ik zit al typend maar te denken hoor nu Kan er goed totaal naast zitten.
Maar Isa's achterstralen zijn in ieder geval een stuk beter (altijd al geweest) dan haar voorstralen die er nog altijd niet zo geweldig uitzien vind ik zelf.

Groeten
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Ik zit jullie stukjes met interesse te lezen. Ik mis er alleen iets in.
Als ik alleen ben rij ik Fengur op het touwhalster. De alom besproken nadelen beginnen we nu ook tegen te komen.
Maar we gaan ook regelmatig met stalgenootjes op stap. Dan is Fengur onwijs gefocused op hen en niet zozeer meer op mij. Zo superbraaf als hij is wanneer we alleen zijn, zo'n bord voor zijn hasses heeft ie als we met meer zijn. Dat is niet direct het probleem. Wat wél het probleem is, is mijn angst hiervoor. We zijn een paar keer aan het rennen geslagen en dat was niet leuk.
Afgelopen week hadden we weer zoiets. We waren met zijn drieen op stap. Ging prima, totdat een van de paarden opeens in plaats van een ietsjes hoger tempo een heel veel meer hoger tempo nam. Ik ben van Fengur afgesprongen. Niet vanwege het paard (wat ik egon ergens heb zien schrijven, maar kan dat even niet vinden), maar vanwege mezelf. Ik vind dat eng en ik wil dat niet meer.
Nou vraag ik me af of ik niet bezig ben met vermijdingsleren. Ik heb de laatste tijd al heel vaak een rem op dingen gezet. Ik doe dit niet meer, ik doe dat niet meer. En nou ga ik er ook nog acuut af als ik ook maar het idee heb dat het mis zou kunnen gaan.
Ik wil graag het werk van Egon uitproberen. Ik heb alleen geen idee waar ik naartoe aan het gaan ben. Moet ik elke keer alleen gaan rijden? Moet ik samen rijden totaal vermijden?
Wanneer de groep dicht bij elkaar is, is alles oke. Op het moment dat er iemand iets sneller gaat, of links op rechtsaf slaat dan is het mis.

Nou ja, ik ga nu een hele andere kant op dan alleen het touwhalster van egon, maar goed. Ik zit hier al een hele poos mee en weet nog steeds niet goed wat ik ermee aan moet. Soms gaat het ook zo geweldig goed! Vorige week hebben we hele stukken (geheel ontspannen) ruim achter iemand gedraafd en zelfs een heel stuk in een handgalopje gelijk op gereden. De ander zat in tölt en Fen pakte een perfect tempo galop ernaast. Dan snap ik hem niet en dat wil ik graag wel!

Groetjes Karin

Met een beetje veel hulp van Nick wil ik jullie deze niet onthouden.
Dat gebeurt er nu met je paard als je aan het klickeren slaat....
Nu maar hopen dat de link het doet
(je moet erop gaan staan met de muis, zegt Nick)
Groet, Pien

http://home.wanadoo.nl/nickaltena/images/Snowfight.MPG

Spirithorses schreef op woensdag, 16 maart 2005, 22:21:


FANTASTISCH!!!
Zit nog met een big smile achter mijn pc. Wat een geweldig gezicht!!!


Groetjes Maaike

Dit heb ik met Sjo ook heel lang gehad en dat is nu nog wel een beetje zo.
Al zijn aandacht is ipv jouw bij zijn soortgenootjes. Aan de ene kant ook niet verwonderlijk natuurlijk. Ik vind de gevolgen van dit 'kleven' persoonlijk wat minder prettig en jij zo te lezen ook. Het gevoel van toale gebrek aan controle (vooral ivm overig verkeer) is geen fijn gevoel.

Het zegt wel iets over de relatie met je paard denk ik....maar ik vind het ook een heel moeilijk punt hoor. Ik heb het zelf één keer gedaan, het meerijden in ene grote groep en het was een verschrikking. Ik heb daarna een hele tijd uitsluitend in mijn eentje gereden, veel gewerkt aan een betere band op de grond en in het zadel in de bak en op velden buiten. Toen het aantal personen waarmee ik rij opgevoerd. Wel gaan rijden met mensen die begrip hadden voor de situatie en rustig hun paard stil zetten wanneer ik daarom vroeg etc. Dit heeft me wel erg veel geholpen. Zo heb ik het aantal mensen steeds een beetje opgevoerd. Als we met zijn 5en rijden gaat het wel goed nu.

Misschien helpt het om hem onderweg bewust te maken dat jij er ook nog bent (normaal met buitenrijden rij je toch maar een beetje rechtdoor en verander je alleen van tempo en af en toe van richting). laat hem kleine oefeningtjes doen onderweg die zijn aandacht van de andere paarden naar jouw verlegt. Als je je niet veilig voelt in het zadel. Werk dan ff op de grodn totdat ie weer aandacht heeft voor jouw en ga er dan weer.

En nog veel belangrijker, ga alleen rijden met mensen die een beetje 'savvy' hebben.

Ik hoop dat dit je wat helpt?

Groetjes Maaike

Spirithorses schreef op woensdag, 16 maart 2005, 22:21:


Uhh...
Dit hadden we toch al een keer gezien?
Na het sneeuw weekend?
groeten,
j.

Ja dat denk ik ook. Ik ken meneertje nu vier jaar. Het is een introvert paard. Je merkt maar zelden dat ie jou anders vind als de rest. Het zal hem een zak schelen of ik hem meeneem of een ander. Wat ie wel duidelijk leuk vind is een totaal vreemde de tolt laten voelen. Dat zijn zo'n beetje de enige momenten dat ik overduidelijk iets bij hem zie. Ik zal ook tot nu toe niet verdiend hebben om meer te krijgen, maar ik doe mijn best Soms krijg ik een klein beetje van hem en dat is dan erg leuk!


Oefeningetjes werken vanuit het zadel niet. Hij raakt normaal van oefeningen doen als opgewarmd, dus dat zijn dingen die ik niet ga doen als ie blokkeerd. Heet + warm= heel heet zeg maar.
Eraf gaan doe ik wel en zou ik veel vaker moeten doen. Ik bedenk me nu dat afgelopen week niet de eerste keer was. Ik moet alleen mijn timing en instelling veranderen. Niet eraf als het al bijna fout gaat en dan het idee hebben dat ik faal, maar er eerder af en die tijd anders (positief) benutten.


Ja dat helpt. De personen met wie je rijdt is ook een beetje moeilijk punt. Al lukt het me momenteel aardig om ook regelmatig alleen op stap te gaan.
Ik weet dat het samenrijden met bepaalde mensen gewoon geen goed plan is, maar ik vind het wel erg gezellig en het maakt ook een beetje deel uit van de situatie.
Ik denk dat ik gewoon zo door blijf gaan, met als verschil het afstappen, het hoe en waarom.
Ook jammer dat ons rijpaard voor handpaardrijden op zwangerschapsverlof is. De anderen zijn niet zo een beste combi met Fen ernaast. Handpaardrijden doet hem ook goed tussen zijn oren (en mij!).

Groetjes Karin

Jaydot schreef op woensdag, 16 maart 2005, 23:03:


Je hebt het zeker over het bier? : Groet, Pien