Ilma, ik vind het zo gaaf dat jij (jullie?) Quib hebt gekocht!
Ik ben ontzettend blij voor zowel jou als voor Quiberon.

Op vakantie gaan we eigenlijk nooit, afgezien van een keer een dagje hier of daar heen. Enkele dagen weg hoef ik ook niet zo nodig, echter manlief wil ook wel eens wat. En dat mag hij dan ook (...eens in de 10 jaar..... )

Tot dusver kan ik terugvallen op mijn moeder en op een aardige buurman, maar wat als zij het niet meer kunnen? Beide zijn aardig op leeftijd en op anderen in de buurt kan ik helaas niet terugvallen. Geinteresseerden genoeg, echter alleen erop uit om te rijden. Hoe hebben jullie dat geregeld? Of gaan jullie ook gewoon nooit weg?

Ik hoop stiekum nog steeds op PN geinteresseerde buren, waarmee je met een gerust hart over en weer op de paardjes kunt passen (.... hint .... hint.... het huis van onze achterburen staat te koop) en samen bitloos de omgeving onveilig kunt maken.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 5 december 2011, 16:53:

Jep, wij gaan ook nooit weg. Maar nu we in de Eifel wonen zijn er ook plannen om in de zomer misschien es op vakantie te gaan. De boel is hier in de zomer zo goed als zelf voorziend. Degene die dan komt hoeft alleen ff te bellen als er iets mis is en verder niks te doen. Helaas hebben we daarvoor ook nog niet echt iemand (met verstand van dieren).

Het lukt me tot nu toe moeilijk om een dag zonder de paarden door te brengen... en dan nog op vakantie 'moeten'... Eigenlijk ben ik tot nu toe wel waar ik wil zijn. Maar snorkelen in een tropische zee zou ik ook wel weer es willen doen.

Hoi Christel,
Dank voor het meedenken! De dierenarts heeft helemaal niets in die richting gezegd, behalve dan dat Oneiro een maand lang niet beslagen of bereden mag worden. Ik heb misschien een contact gevonden in Griekenland en hopelijk kan die me dan verder helpen. Anders laat ik een hoefsmid (die zouden we volgens de dierenarts wel op het eiland hebben) zijn hoeven schoonmaken, vervolgens controleren op hoefbevangenheid en dan hoop ik dat ik die kan vragen de mustangroll aan te brengen. Ik ben nl zelf ook geblesseerd (solidair met Oneiro ) en mag de eerstkomende tijd niets tillen.

Groetjes

Ow, ik pas heel vaak op de dieren van andere mensen.
Mijn agenda voor volgend voorjaar staat al weer aardig vol.

In januari pas ik 3 weken op het huis van een vriend en verzorg daar dan ook de 4 paarden.
Ik neem dan altijd gewoon mijn intrek in hun huis. Is wel zo handig.

En in maart moet ik 2 keer een week de boel waarnemen bij Pête op stal. Dat gaat om een 25-tal paarden, 2 honden en een stel half-wilde katten.

En ergens diezelfde periode gaat ook nog een andere vriendin een maand ofzo naar China om haar adoptiekindje te gaan halen. En dan ga ik ook in haar huis wonen om voor haar 4 honden, 2 katten en 9 paarden te zorgen.

Nu ik erover denk... ik ga precies niet veel thuis zijn.

Maw, gewoon iemand zoeken die hetzelfde wil doen als ik en lekker op vakantie gaan.
Uiteindelijk ben je maar een telefoontje verder weg.

Ook ik ga met 2 paarden, 2 jack Russels en 2 parkietjes maar zelden op vakantie. Feestdagen en oud en nieuw blijf ik standaard thuis...
De keren dat we op vakantie zijn geweest heb ik mijn vader op het huis + dieren laten passen. Maar de goede man wordt met zijn 70 jaar wel een beetje oud en hij vergeet nog al eens wat... . En niet dat hij de dieren vergeet of zo maar ik denk dan aan deuren die open staan in de winter terwijl de kachel lekker loeit ..Heb bij de uitloop van mijn paarden 2 lampen staan van 500 watt, en volgens mijn buren stonden die toch een stuk vaker en langer aan als wij op vakantie waren....
Enfin, ik had dan ook altijd wel een keurig uitgetypt schema met tijden enz voor het voeren maar ik betwijfel het of mijn dieren in het zelfde strakke schema hun eten kregen...
Maar ja, kind en manlief willen toch ook wel eens op vakantie en zo dus wat moet je dan?
Ik weet wel dat er mogelijkheden zijn om iemand betaald in huis te krijgen als oppas, maar dan heb je wel weer een vreemde in je huis die ook nog eens met paarden om moet kunnen gaan, ik blijf het altijd weer een dilemma vinden....

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

Gefeliciteerd Ilma! ) Tsja... soms kom je gewoon het paard tegen wat je graag zou willen hebben toch? Liefde op het eerste gezicht? Of in die paar allereerste secondes een megaKLIK? Leuk hoor!! Geniet ervan!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Is ook moeilijk. Wij hadden vroeger het geluk van een goede vriendin die op 1 km. afstand woonde van onze boerderij. In de loop van de jaren is het zo gegroeid dat als het mogelijk was, zij in kwam wonen en voor de dieren zorgde. Waaronder natuurlijk ook haar eigen paard die bij ons 'woonde'.

Hier in PT hebben we hetzelfde probleem. Al zouden de paarden zichzelf kunnen bedruipen qua drinken en gras... dan nog zijn er ook nog andere dieren.
Je moet dus iemand zien te vinden met a)verstand van dieren b) die hier in zijn/haar uppie gaat zitten?
Is niet gemakkelijk lijkt mij.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.