> shetfan schreef :
>> Ik wil zo graag gewoon verder met
Parelli en uiteindelijk
>> (zeggen de meeste mensen) krijg je toch wel zo'n goede band dat
>> heb het toen omgedaan. Zo heb ik hem weer even laten staan en we
>> zijn daarna nog wat leuks gaan doen (buiten rijden).
>
> Waarom denk je dat je paard buiten rijden leuk vindt?
Nog een aanvuller : kijk je paard niet in de ogen als je hem benadert maar houd je blik quasi ongeïnteresseerd / afgewend, bijvoorbeeld naar de grond. Vanuit je ooghoeken kun je ook veel zien.
Dan wil het ook wel eens helpen als je niet via zijn achterkant of schuin via zijn zijkant op hem toeloopt maar rechtstreeks van voren naar zijn hoofd, weer met je blik omlaag. Sommige paarden ervaren het als onprettig als je ze direct in de ogen kijkend probeert te pakken.
Bij jouw paardje echter denk ik dat het eerder met gebrek aan respect voor jou te maken heeft, getuige het feit dattie de kont naar je toekeert.
Hij baalt misschien ergens van of heeft lak aan wat jij van hem probeert te vragen.
Wat de carrotstick betreft : Ik vind het een heel fijn middel als je paard in de gaten heeft dat hij niet bang hoeft te zijn voor de stick.
Een paard dat ooit opgejaagd is geweest met een zweep zal misschien echter niet gelijk de positieve associatie leggen naar de carrotstick.
Dus ik vind wel dat je daar rekening mee moet houden (heb je al veel friendly game met de carrotstick gedaan?).
Of heb je misschien te weinig gefriendlyd en teveel gedriving gamed? Je kunt nooit genoeg friendly gamen.
Het feit dat hij tegen de stick gaat aanhangen en ertegen bokt zegt mij dat hij niet erg blij is met de stick, hij lijkt er geen 'vriendjes' mee te zijn.
Als je nou eens niet probeert via de stick zijn achterhand weg te drijven maar alleen leuke dingen doet met de stick.
Wat ook wel wil helpen is als je het halster even achterwege laat en hem met een touw alleen om de hals benadert en dus leidt.
Het is mijn ervaring dat paarden die weglopen van het halster dit niet altijd doen als je met een touwtje alleen komt aanzetten.
Of pak hem eens een tijdje gewoon niet om iets met hem te gaan doen, aai of poets hem alleen, vraag niks van hem. Sta gewoon bij hem en kroel hem wanneer hij ontspannen staat te grazen.
Iedere keer als je hem zo kunt aanraken of pakken beloon je hem uitvoerig met friendly gamen, desnoods met iets lekkers.
Maar pas op dat je het niet gaat doen om hem 'om te kopen' omdat je bang voor hem bent, in de hoop een goed humeur bij hem te kweken, want dat heeft ie verduveld snel in de gaten en daardoor zou zijn minachting en dwang naar jou toe alleen maar groter worden.
Ik baalde er erg van dat Cherokee steeds maar weer wegliep als ze een halster zag, natuurlijk flikte ze dat net op een moment dat er lessers aanwezig waren, en dan stond ik daar voor schut in de modder met om mij heen en stuiterende knol. ("ja, ja, grondwerk he")
Op zo'n moment heb ik echt niet altijd zin om tot 10 te gaan staan tellen, te smilen en vriendelijk en geduldig haar spelletje mee te spelen.
Want het was een irri spel dat zij met mij speelde.
En weet je hoe ik het doorbroken heb?
Een halfuurtje klickeren, en het was over. Ja, ja, met voerbeloning (3 korreltjes haver). Nu denkt ze dat ze maar beter bij mij in de buurt kan blijven want wie weet gaan we dat leuke spelletje wel weer spelen en valt er iets te snaaien. Ze krijgt nooit zomaar wat, ze moet er altijd iets voor doen, al is het maar hoofd omlaag, whatever.
Voordat iedereen gaat stuiteren over de voerbelonig: Als je je paard in de eerste minuut leert dattie nooit op zoek mag gaan naar eten en aan je lijf mag futselen heb je nooit een bedelend paard. En ik kan het zeggen, want ik was er ooit fel op tegen. Maar nu denk ik dat het O zo simpel kan zijn.
Groet, Pien
Warboel
