Anne Maria schreef op zondag 30 oktober 2011, 23:34:


Heel erg fout voorbeeld.
Mensen veronderstellen een soort van vrije keus bij wormen, inderdaad zoals iemand de keus heeft wel of niet naar een kroeg te gaan, en als de ene kroeg niet bevalt naar een andere te gaan.

Een worm heeft geen keus. Geen enkele.

Hij wordt door een willekeurig paard opgenomen, en dat is zijn enigste en laatste mogelijkheid om te overleven. Buiten wacht slechts de dood.

Om jouw analogie even te corrigeren: Jij loopt over straat en er komt ineens een bende psychopaten aan die iedereen neer knalt die ze zien. Jij vlucht de eerste de beste open deur in die je ziet. Dit blijkt een kroeg te zijn. Jij hebt niet voor die kroeg gekozen, je had niks te willen.

Die psychopaten blijven rondlummelen rond de kroeg. Iedereen die naar buiten komt wordt afgeschoten.
Maakt het jou tegen sluitingstijd nog maar een biet uit of die kroeg "onaangenaam" wordt omdat de TL-buizen aangaan, of dat de kroegbaas een honkbalknuppel pakt? Jij verdedigt jouw positie met hand en tand, want buiten ga je sowieso dood.
Degenen die zich naar buiten laten jagen gaan dood en krijgen in ieder geval geen kinderen meer. Degenen die het langste blijven en uiteindelijk de kroegbaas weten te overmeesteren blijven wel leven, en krijgen kinderen, waarvan er een redelijke kans is dat ze de vechtersmentaliteit van hun ouders vererven.


In het geval van de wormen komt er nooit meer iemand kijken, elke worm is per definitie een eenmalige klant.

Enfin, dit is waardoor ik in alle analogieen geen onderscheid maak tussen middelen die de wormen doden of "verjagen". In beide gevallen is het gewoon "doden". In beide gevallen maak je een selectie tussen wie wel en wie niet zich voort kan planten en zodra je een selectie maakt ben je doelgericht aan het fokken, op weg naar een resistente stam.

Frans

Christel Provaas schreef op maandag 31 oktober 2011, 7:29:


Ten eerste is het niet "Frans zijn theorie". Hij is niet van mij en het is bovendien geen theorie maar een bewezen feit. Van dit principe maken we dankbaar gebruik met fokken, kweken, en hebben we overlast omdat steeds allerlei antibiotica en andere bestrijdingsmiddelen na enige tijd onwerkzaam worden.

Ten tweede heb je gelijk. Door kalk te strooien selecteert je de boterbloemen uit die beter tegen kalk kunnen, een prima manier om boterbloemen te kweken die beter bestand zijn tegen kalk.

Helaas duurt jouw leven te kort om de resultaten van dit kweekbeleid te kunnen aanschouwen. In het geval van wormen, die een zeer korte levenscyclus hebben en zich bovendien massaal voortplanten, kun je de resultaten al na korte tijd waarnemen.

En ten leste is jouw analogie met boterbloemen inderdaad een goed voorbeeld. Noch boterbloemen noch endoparasieten hebben een vrije keus om zich ergens te vestigen of een beter plekje te zoeken. In beide gevallen is "verdrijven", "verjagen", of "minder aantrekkelijk maken" simpelweg een synoniem voor "dood maken".

Frans

Els Kleverlaan schreef op zondag 30 oktober 2011, 15:44:

Hey Els, ik ben altijd stomverbaasd als ik dit hoor zeggen, wanneer het over shetten gaat...
geen enkel draadje (met stroom !!) houdt onze Tony tegen, enkel toen hij nog piepjong was (en ik geloof tot zijn 2 jaar ofzo) konden wij stripbegrazing toepassen bijvoorbeeld, en bleef hij met de andere paarden aan de juiste kant.
nu zegt hij duidelijk "foert" en loop onder, tussen, over of als dat allemaal niet kan: DOOR de draad (of draden) en gaat zelf kiezen waar hij graast. hij denkt vast dat de andere paarden oerdom zijn, dat ze zich laten begrenzen door prikpaaltjes en een draadje.

e m kraak schreef op maandag 31 oktober 2011, 6:00:


Bedankt Egon!

Ik heb inderdaad geen bezwaar als mensen hier openlijk willen discussieren over onze producten, dat zal nooit een reden zijn om iemand te vragen te vertrekken.

Wat wel een reden is zijn herhaaldelijk optredende valse beschuldigingen (zoals de uitspraak dat ze hier niet zou mogen schrijven "omdat ze te kritisch is") en het erop nahouden van een rancuneuze agenda.

Iedere keer zien we weer precies hetzelfd patroon: Er wordt een ogenschijnlijk "nuttig" bericht gepost dat als Trojaans paard wordt gebruikt om zoveel mogelijk steken uit te delen. Het begint al in de aanhef, zowel de voedingscalculator en liksteen krijgen en passant een veeg en in het volgende bericht zou de discussie al weer worden omgebogen naar een discussie over magnesium.

Jammer dat er niet op een constructieve manier kennis kan worden uitgewisseld.

Frans

Katrien Imbrechts schreef op maandag 31 oktober 2011, 11:04:


Dat werd van onze shetten ook verteld.
Lotte, de grootste, ze is, denk ik, ca. 110 cm. schofthoogte, zou "voelen" of er al dan geen schrik op een draad stond en zich er sowieso niet door laten tegen houden. Bij ons heeft ze tot nog toe heilig ontzag voor alles wat maar op een schrikdraadje lijkt, ze durfde zelfs niet onder de hoge poort door, die ik voor de shetten had gemaakt.
Arco is een stuk kleiner, een echte mini, ergens tussen de 80 en 90 cm. Hij is een uitvinder en heel speels (nog maar 4 jaar oud). Hij is één maal in de bak door het draad gekropen, maar toen stond er ook enkel maar schrik op de bovenste en niet op de onderste draad. Verder is hij een keer onder het draad door naar een doodlopend padje gegaan, maar dit was enkel draad en hij durfde niet meer terug. We hebben nu voor hem overal dubbel draad staan en sindsdien is hij niet meer ontsnapt. (Alleen had ik vorige week een keer het hek niet goed afgesloten en toen liepen ze 's avonds alle vier in de tuin, maar da's natuurlijk een ander verhaal )
En ook Boully, onze oude fjord, was volgens zijn vorige eigenaren een uitbreker. Die is bij ons een keer door een stuk draad gelopen waar geen stroom op stond, maar daar hebben we verder ook nooit problemen mee gehad.
Wij hebben wel een goede schrikklok op netstroom, die houdt zelfs schapen tegen en die schijnen ook niet snel geïmponeerd te worden door schrikdraad, door hun dikke vacht.
En we hebben rondom flink brede sloten (polder) en op de bruggen goede hekken, dus ik ben nooit zo heel bang voor uitbraken, ze blijven toch wel op ons eigen terrein.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

joop schreef op maandag 31 oktober 2011, 10:22:


Dat is inderdaad de opzet.

Ik vind die fourage analyse een prachtig idee, maar onnodeloos gecompliceerd.

Er zijn 2 manieren om erachter te komen wat precies de voedingswaarde van je gras of hooi is:

Methode 1)
Je gaat van elk soort weideplante een analyse laten maken. Je hebt het dan al snel over 100-en analyses.
Daarna ga je van elke weide of baal hooi uitpluizen hoeveel er van welk plantje inzit.
Die hele meuk stop je in een groot Excell-bestand, met op de ene as alle analyses van individuele plantjes, en op de andere as jouw telling van hoeveel er van welk plantje in jouw hooi of weide zit.
Uiteindelijk komt er iets uit dat lijkt op een voedingsanalyse van een hooi- of grasmonster.

Methode 2)
Je trekt een paar plukken uit je hooibaal, stuurt die op na BLGG, en ontvangt na een paar dagen een keurig overzicht dat je zo in onze voedingscalculator kunt overtiepen.

Het enige voordeel dat ik zie in methode 1 is dat je op de lange duur geen analyses meer hoeft te laten verrichten. Maar ja, hoeveel analyses volgens methode 2 kun je wel niet laten doen in plaats van al die initiele analyses van methode 1?

Methode 1 zou kunnen werken als we op een of andere manier ergens een kant-en-klare database zouden tegenkomen met alle voedingswaarden per plantensoort. Maar dan nog valt of staat de hele methode met je vaardigheden om al die plantensoorten in je gras of hooi correct te kunnen determineren EN te kunnen kwantificeren. (Hoe doe je dat laatste trouwens? Kijk je naar het volume van de pluk? Los of geplet? Of ga je het wegen? In dat laatste geval ga je dan ook nog het vochtgehalte per gras- of hooisprietje meten om het variabele watergehalte buiten de berekening te kunnen houden?)

Ik maak er geen geheim van dat ik het niet zou kunnen; mijn botanische kennis is hier niet toereikend voor. Misschien dat ik al die plantjes zou kunnen leren herkennen als ik er veel tijd en moeite in zou stoppen, maar dan nog zie ik mezelf niet op mijn knieen door de wei schuifelen om te tellen wat er allemaal precies staat. Ik stuur het wel op naar BLGG.

Wat ik wel zie zitten is dat we allemaal onze hooianalyses in de voedingscalculator invoeren (liefst met verhaaltje erbij over grondsoort, bemesting,oogsttijd, etc.)
Uiteindelijk krijgen we dan ook een beter overzicht van wat je in het hooi kunt verwachten, hoever de resultaten uiteen kunnen lopen, en wat "gemiddeld" hooi nou eigenlijk is.
Uiteraard kun je dan in de voedingscalculator kiezen wat voor soort hooi je wilt voeren. Dus als je om een of andere reden geen eigen analyse kunt laten doen dan kun je wel iets uitkiezen dat enigzins lijkt op het hooi dat je zelf hebt.

Misschien moeten we hier eens over discussieren, of gewoon afspreken dat iedereen die een hooi-analyse heeft laten doen die gegevens (al dan niet anoniem) beschikbaar stelt. Dan kunnen we in een later stadium alsnog wel beslissen of we iets nuttigs met die gegevens kunnen doen.

Frans