Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 15:46:


Ik vind dat geen straffen. Als de hond met vuile poten tegen me op wil springen duw ik die ook weg, dat vind ik evenmin straffen, en ik zou dat "opspringen" absoluut niet willen gaan belonen door dan maar clickersessies met hem te gaan doen iedere keer als hij met modderpoten tegen me aanspringt. Voor een simpelweg herkennen van "Nee!" is ook een plaats.


Dit is dus precies 1 van de valkuilen waar je in terecht kunt komen als je begint met clickeren voordat je onderliggende issues hebt opgelost.
Zo'n paard heeft het heel goed door dat zijn hinderlijke gedrag beloond wordt met een clickersessie (plus daarop volgende beloning). Het moet niet gekker worden vind ik, dat het paard gaat bepalen wanneer jij moet gaan clickeren. Sta je daar met je kruiwagen in de regen wil je snel naar binnen, moet je ineens gaan clickeren omdat hengstlief met een grijns op zijn snuit precies dwars op het pad staat.


Waarom zou je "pas op" moeten roepen? Dacht je dat ze die kruiwagen niet al lang in de gaten hebben?


Noem het zoals je het noemen wilt. De beschreven effecten en gedragingen zijn realistisch en herkenbaar. Ik noem het "rangorde" maar het kan ook wat anders zijn. Feit blijft dat als je de beschreven spelletjes goed kunt spelen dat je er heel wat problemen mee kunt oplossen en/of voorkomen.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 16:32:
Dat lijkt mij in de dagdagelijkse omgang ook niet altijd gemakkelijk nee... dan lijkt het mij prettiger om hem gewoon duidelijk te maken dat jij erdoor wil en hij om moet,zonder poespas.
Maar wat betreft het leiden/volgen + leren achteruitgaan wil ik toch wel mee oefenen. Ik kan me niet goed voorstellen dat beide principes samen toepassen voor problemen zouden zorgen.

geen idee als waarschuwing zeker...
Soms heb ik het gevoel dat ze me niet zien nee.

Frans Veldman schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 16:32:



Héél slecht voorbeeld. Niet tegen mensen opspringen had je je hond allang aan moeten leren vóórdat het regende

Wélke onderliggende issues? Er zijn zoveel dingen die je samen kunt doen dat machtspelletjes die niet gevraagd worden, dus niet beloond worden niet ontstaan, of anders heel snel uitdoven, dus niet aan de orde zijn.


Het zou wel anders kunnen zijn Frans - en dat moet je in het begin een poosje negeren,, gaat n.l. vanzelf over - Het paard gaat ongevraagd de aangeleerde oefeningen, spelletjes, trucjes aanbieden en aan je vragen: bedoel je dit? of dat? doe ik het zo goed? Of misschien gaan we dit doen?
ZEKER niet iets doen waarvan ie weet dat dat de langste weg naar een yes is en de daaropvolgende beloning die nooit komt

Idem als eerste voorbeeld

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 16:21:


Dat is 1 van de dingen die het jou nu ook moeilijker maakt: het feit dat hij bij een (soft) leeftijdsgenootje staat en niet door tantes wordt opgevoed. Dat was hier wel zo, ze stonden in een kudde met twee moeders (die beiden behoorlijk bazig zijn en die ze leren dat ze respectvol moeten zijn, moeder is naar eigen kind wel zeer lief en verdraagzaam), vader en ruin en leeftijdsgenootje om mee te kloten en grenzen te leren kennen.Spelenderwijs leren ze onderling heel erg veel en als mens is het dan gemakkelijker omdat de basis, het principe van beleefd zijn en niet doordrammen, dan al in hun syteem zit en je alleen nog met kleine subtiele handelingen (pasje achteruit als je er langs wilt, enz) hoeft te laten zien dat dit óók bij mensen geldt.
--
Ilona