e m kraak schreef op woensdag 5 oktober 2011, 13:54:


Flauw.


Daar ben ik het toch nooit mee oneens geweest?

Het enige waar ik zo nu en dan bezwaar tegen maak is het idee dat gras enorm varierend is afhankelijk van de ondergrond. Terwijl ik zeg dat dit wel redelijk meevalt, omdat als er een tekort aan iets is je dit niet lineair kan doortrekken naar het gewas, maar dat je gewoon minder gewas krijgt net zoveel als de mineralen toelaten.

Om het maar weer eens over bananen te hebben:
Bananen bevatten veel magnesium.
En wat krijg je als de grond heel weinig magnesium bevat? Bananen met weinig magnesium? Nee dus: je krijgt gewoon weinig bananen (die dan nog steeds per stuk veel magnesium bevatten). Bananen zijn ook altijd geel, en altijd krom, en smaken ook altijd naar banaan, ongeacht de bodemgesteldheid. Is de bodem echt ongeschikt dan krijg je gewoon geen bananen. Kortom: een banaan is alijd een banaan, de ondergrond doet er minder toe dan je zou verwachten.

Voor gras kun je hetzelfde redeneren: Gras is (in grote lijnen) altijd gras, als er tekorten in de bodem zitten krijg je gewoon minder gras.


Dan zijn we het toch gewoon eens met elkaar?
Dus bevatten zinkviooltjes altijd veel zink, ongeacht de ondergrond. Als er te weinig zink in de grond zit dan krijg je gewoon minder (of geen) zinkviooltjes. Een zinkviooltje blijft een zinkviooltje.

En uiteraard is er wel een bepaalde variatie mogelijk binnen een bepaalde bandbreedte, dat heb ik ook nooit ontkend.

Frans

Nu het hier toch voorbijkomt: ik ben ook geinteresseerd in Psyllium. Ik bestel nu bij de paardendrogist Psyllium husk, sinds ik ipv. de houtsnipperbodem gewoon zand heb liggen maak ik me daar wel zorgen om. Ik zie er geen zand uitkomen - is dat omdat het in de paarden blijft zitten, of omdat ze weinig zand opnemen? Geen idee. Dus geef ik af en toe vlozaad. Er is nogal verschil in prijzen, sommige hebben ook weer suikers toegevoegd ed. Dus dat zou in doordachte vorm ook niet misstaan in jullie webshop!

joop schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 10:31:


Yep, ik vind het soms ook onbegrijpelijk. Niet alleen met hooi of voordroog, ook met gras. OK, mestplekken daar eten ze niet , maar daarbuiten is er ook nog een heel verschil met stukjes die tot aan de grond afgekloven worden en andere die echt halflang blijven.

Nu, het is ook maar bij relatieve overvloed dat dit speelt. Als mijn paarden 's winters geen gras meer hebben dan kan ik nog wel zien of een portie voordrrog meer of minder lekker is, maar het wordt uiteindelijk evengoed opgegeten - er is niets anders. Het enige wat ze expliciet laten liggen is beschimmeld spul, als ik een schimmelrand niet zelf gezien heb.

Frans Veldman schreef op woensdag 5 oktober 2011, 14:39:


Wat jij steeds negeert is dat er, alleen al in NL, dik over de 100 soorten gras groeien, floristisch dus, minus exoten en garden-(escapes). Net als de zinkviooltjes en beenbreek kun je aan de soorten gras die ergens groeien afleiden hoe het milieu aldaar ongeveer in elkaar moet zitten. Sommige soorten gras zijn uiteraard meer kieskeurig over waar het wil groeien dan andere.

Je zou helemaal gelijk hebben als je zou zeggen "engels raaigras = engels raaigras" i.p.v "gras = gras"
Het is al de tigste keer dat ik dit op PN tiep.

Het huidige probleem heet biodiversiteit-verarming met als extreem "monocultuur".
Minder extreem dan de monocultuur van het grasland van mijn buurman koeienboer is de toch aanmerkelijke verarming van duurzaam grasland. Dat had enige tijd terug over de 100 plantensoorten, nu nog maar een stuk of 10, 20... de reikwijdte (prima dicteewoord) ervan is duidelijk nog totaal maatschappelijk niet doorgedrongen.
Ik doe niet voor niets ieder jaar weer mijn stinkende best iets fatsoenlijks te vreten te vinden voor mijn ponies! Op een "boerenwei" in NL lukt dat gegarandeerd niet meer


Waarom ga je eigenlijk geen zinkviooltjes verkopen aan de ponyhouders met een zinktekort? En bananen voor magnesium?
Toch meen ik de achtergrond ervan wel serieus. Ik zie veel meer in (toevallig duikt dat net op - vanavond heb ik wat te lezen ) psyllium-research dan in een integraal verstrekken van MgO als het over magnesium en insulinegevoeligheid moet gaan.

Ennuhhhhh....... Zit het lievelingsvoedsel van Els, salamipizza met veel olijven, al in je calculator? En wat doet een kom pinot grigio om het door te spoelen?

e m kraak schreef op vrijdag 30 september 2011, 11:57:

Ik heb inmiddels het e.e.a. gelezen over dat pentobarbituraat. Ik zal ff een stukje plakken:
" Pentobarbital behoort farmacologisch tot de groep van de euthanatica, middelen die een pijnloze dood zonder onnodige angst of stress moeten veroorzaken. Pentobarbital voldoet grotendeels aan deze eisen. Intraveneuze toediening van hoge doses pentobarbital leidt snel en zonder bijverschijnselen tot coma en uitval van centrale ademhalingscentra en vasomotorische centra. Na toediening kan er gedurende enkele minuten nog cardiovasculaire activiteit aanwezig zijn. Perivasculaire toediening kan tot gevolg hebben dat de dood laat of helemaal niet intreedt. Bij geagiteerde dieren en dieren met pijn kan het zinvol zijn het dier te sederen alvorens pentobarbital wordt toegediend."

Ik neem aan dat het euthanaseren altijd intraveneus gedaan wordt toch? En dus niet perivasculair?
Weet je toevallig ook waarom er soms toch wordt aangeraden om geagiteerde dieren en dieren met pijn vooraf te sederen?
Ik zou willen dat ik dierengeneeskunde had gestudeerd .

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op woensdag 5 oktober 2011, 16:15:

Hmmm... geen diergeneeskunde, maar toch wat medisch geschoold hier. Het enige wat ik me zo kan voorstellen is dat het bij een geagiteerd dier niet zomaar lukt om goed een infuus te plaatsen. Als je dan wel nog een tube pasta kan toedienen of een intramusculaire spuit zetten (in de spier, dus niet zo'n nauwkeurigheid nodig als bij een bloedvat aanprikken) dan doe je dat eerst tot het dier rustig genoeg is dat de ader kan aangeprikt worden en een infuus mooi bevestigd. Zoiets?

Nuttig topic trouwens. Ik zeg wel al een tijd dat de paarden naar mijn vriendinnen moeten gaan maar heb daar niks voor geregeld, laat staan een som geld voor opzij gezet. Moet ik misschien eens gaan doen.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 5 oktober 2011, 15:34:


Hier eten ze gras dat onder de bomen groeit niet graag. dat wordt nu mondjesmaat naar binnen gewerkt omdat de rest nu erg kort staat op het stuk waar ze nu staan.
Qua hooi is het erger, en ja, zelfs in de winter wanneer ze echt wel hongeriger zijn. Player vertikt te eten als het niet "lekker" is en wanneer ik van mijn hart een steen maak en het keer op keer terug aanbied - zoverre dat het niet ondergepist is oid
houdt ze stug vol. Ze eet dan zo weinig dat ik ze gewonn zie vermageren. Ze heeft een snelwerkend metabolisme en heeft veel eten (hooi) nodig om mooi op gewicht te blijven.
Ik vind het vreselijk als haar ribben te zien zijn. Ze valt dan achter haar ribben dan zo lelijk in, bah
Dus nu heb ik er blijkbaar twee zo
Nazyra heeft wel meer reserve en komt ook met minder toe , voor haar is die kieskeurigheid niet iets waar ik me druk in hoef te maken
.
Elk paard heeft recht op een staart

Unartica schreef op woensdag 5 oktober 2011, 16:15:


Lijkt mij wel


Ik neem aan dat dit vanwege praktische redenen kan zijn; het valt niet mee het juiste bloedvat goed te prikken als de patient onvoldoende meewerkt.
Ik heb echter ook gelezen dat sedatie afgeraden wordt omdat het sedeermiddel ongewenste invloed heeft op de werking.
Ik ben ook geen DA of farmacoloog en weet niet precies hoe dat in elkaar steekt. Zover mijn ervaring reikt is niet apart vooraf gesedeerd.

Over euthanasie bij het paard: schieten klinkt op zich ook wel goed en snel als ik het zo lees (geen eigen ervaring), maar kan de dierenarts dat ook? Want ik vind het zelf geen optie om met mijn zieke dier naar en slachthuis te rijden, en dan nog, ze zijn alledrie ofiicieel als 'niet voor de slacht' ingeschreven dus ik vermoed dat ze me daar niet eens willen.
Ik hoop het nog in geen jaren in de praktijk te moeten zien, maar twee van de drie zijn natuurlijk wel de twintig gepasseerd intussen.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 5 oktober 2011, 16:31:


Ik denk dat dat inderdaad de reden is.
Carmen had zodanig veel pijn, ze zou waarschijnlijk panikeren. na haar eerste sedatie voelde ik haar helemaal rustig worden in mijn handen. Ze zette haar 4 benen wel wijd om niet te vallen maar we hebben haar zachtjes kunnen omduwen en opvangen zodat ze vrij normaal is komen te liggen, ze is niet hard neergevallen. Daarna is ze aangeprikt in haar ader onder narcose gebracht en pas als ze sliep is via dezelfde weg het euthanasie middel toegediend.
Ik weet niet welke middelen er zijn gebruikt, ik ga dat nu wel eens navragen als ik haar nog eens zie, Katrien.
Wil het eigenlijk graag weten met het oog op onvermijdelijke dingen die ooit gaan komen....

e m kraak schreef op vrijdag 30 september 2011, 11:57:


Juist... Dat doet me denken, waar is jouw avatar eigenlijk gebleven?

Owkeeee ik snap em beter nu.
Zo zie je maar weer hoe perceptie kleurt. Ik ken Rachael namelijk wel, en weet dat ze een hele lieve meid is die heel veel van haar paard houdt. Zij kan er ook niet aan doen dat ze eens een professionele filmploeg op haar dak kreeg.
Zij was zo'n meisje die helemaal in de ban was van de film 'the Black Stallion', waar het jongetje met die prachtige arabische hengst over het strand galoppeert... dus toen ze een arabier gratis kon krijgen was ze meteen verkocht. Alleen bleek toen natuurlijk waarom hij gratis was: geen land mee te bezeilen. Dat ze zoveel jaar later een dusdanige band met hem heeft opgebouwd dat haar meisjesdroom eigenlijk uitkomt vind ik toch wel mooi. Maar kijk, mijn perceptie is natuurlijk ook gekleurd!