e m kraak schreef op vrijdag 23 september 2011, 17:26:
> Ten eerste: iedereen die ponies wil laten slachten moet (terecht nmm)
> voldoen aan de chip/paspoort-plicht. Indien iets niet in orde, kan het
> dier niet voor voedsel bestemd zijn!
> Een direct afgeleide daarvan is dat, vanwege de mogelijke
> slachtbestemming, een significant deel van medicatiemogelijkheden niet
> beschikbaar gesteld wordt. Wie de "beste vriendjes" dat onthouden wil
> denkt er nog maar eens over....
Dit punt is interessant: de slager belt zenuwachtig dat een bepaald paard absoluut ven de slacht moet gered, simpel omdat hij weet dat er medicijnen zijn toegediend. Ik ben er ook eens ingetrapt en Ollie staat dankzij de ventipulmin nog hier. Nu is het de vraag of je dit soort medicatie uberhaupt voor je paard wil gebruiken, best blijft de oorzaak van de kwaal proberen weg te nemen. (Ollie eet nooit hooi en staat altijd buiten)
> Tweedens: er is blijkbaar nogal verschil van aanpak als we het hebben over
> ponies vermoorden. Een, naar mijn ervaring, pijnloze zachte wijze van
> overlijden is het toedienen van een OD barbituraat (neem geen risico met
> een "zuinige" DA, gewoon een jerrycan van dat spul aan een infuus totdat
> je pony duidelijk de geest gegeven heeft). Je kunt, lijkt mij logisch
> tenminste, je DA opdracht geven het op deze manier te doen.
Volgens mij ook doeltreffend, al maakte ik eens mee dat de
DA naast het bloedvat had geprikt
> Derdens, de ethiek. Ethiek vind ik in de regel weinig praktisch... Het
> komt vaak meer neer op "ik vind dat anderen naar mijn normen en waarden
> moeten leven". Ik hou me liever niet met ethiek bezig. Het was evenmin de
> insteek van de TS.
ethiek is toch eigenlijk een sjiek woord voor "wat gij niet wilt dat U geschiet...."
> Zelf vind ik vooral de vraag van TS interessant, wat er gebeuren moet met
> mijn ponies als ik kom te overlijden (of mij onverwacht iets anders
> overkomt waardoor ik niet meer voor ze beschikbaar ben).
> Ik had een goede vrind waar ze heen konden, maar die is zelf helaas een
> paar jaar terug te vroeg overleden... nu weet ik niets beters te bedenken
> dat al mijn dieren die OD barbituraat gaan krijgen. Geslacht worden kunnen
> ze niet vanwege ontbreken van de bestemming; interessant voor de handel
> zijn ze evenmin (Tot zover alles dus goed geregeld; er kan/gaat niet met
> ze gesold worden
).
Ik vind het niet billijk dat mijn paarden het beste kunnen sterven als ik er niet meer ben. Ze zijn bijna allemaal gezond en gelukkig dus dat lijkt me niet het beste moment om dood te gaan. (de niet gezonde en zeer oude dieren zouden misschien voor euthanasie in aanmerking komen?) Helaas heb ik nog 14 stuks dus ik vraag me wel af wat er moet gebeuren mocht ik zelf het loodje leggen. Op de lange termijn heb ik wel een oplossing: 20 hect gras en bos waar ze kunnen leven bij vrienden die een stuk jonger zijn dan ik (misschien kan ik daar zelf ook terecht)