Nathalie, ik denk ook dat het het laatste is.
Ik denk dat bij blokkades en pijnklachten juist de laatste fase moeilijk zou zijn, evenals opstappen en wegrijden-.
Maar niets van dit is het geval

Vandaar dat ik mij ook erg kan vinden in een meedenker die het een pavlovreactie noemde (Zadel=pijn=zuur gezicht naar Zadel=zuur gezicht)
Het paard is tenslotte zeer lang met een niet passend, scheef en beroerd opgestopt zadel gereden , wat bovendien bijna op haar nek lag als ze een stukje had gestapt.
Dat kan niet comfortabel zijn geweest
Ze had ook al singeldwang toen ik haar voor het eerst zag, bij de vorige eigenaresse, maar stond kruislings opgebonden, zodat ze geen kant uitkon.

Nu staat ze dus gewoon los en kan ze 'zeggen' wat ze ervan vindt.
Je herkent nu heel goed de 'gewoonte' om bij m.n. het aanpakken van de singel zuur te kijken/oren in de nek/happen in de lucht-touw-mijn kant uit.
Ik maakte de singel op dat moment dusdanig vast dat het haar buik nauwelijks aanraakt (soms nog niet eens) maar de reactie bleef.
Typisch genoeg verdween hij in de laatste fase van strakker aansingelen en alles wat daarna kwam. Verder laat ze ook niets van ongemak zien, maar is gewoon positief.

Momenteel ben ik dus ook met clickeren aan het werk om die eerste reactie te veranderen. Ik verwacht geen wonderen. Iets wat in de loop van vele jaren een gewoonte/reflex is geworden, verandert niet in een dag. Maakt ook niet uit. Hebben we iets om aan te werken. Gewoon stap voor stap. Ben nu bezig met het opleggen van iets en dan haar buik aanraken en dat gaat goed, zolang ik de sessies kort houdt.
Dat is op zich al een goede vooruitgang.

Overigens is ze wel stijf in de schouders, merk ik, en dat verklaart het struikelen. probleem heeft waarschijnlijk te maken met het rijden met een naar voren schuivend zadel en geen aandacht besteden aan haar lijf.
Dus daar werken we ook aan. Voor nu vanaf de grond. Later gaan we daar ook onder het zadel iets mee doen.
Maar alles een voor een.

Ik ben er wel eens bij geweest toen paard van vriendin de kogel kreeg, als laatste eer naar t paard toe, maar heb er wel nachtmerries van gehad....maar voor het paard was het echt rustig en prima, hij liep lekker met me te wandelen, een aardige meneer kriebelde op zn voorhoofd en paf weg was ie.
Altijd gedacht dat ik mn paard wilde laten inslapen via narcose als t zover is, maar ik weet t nog niet....
En waar mn paarden naartoe moeten als IK doodga, weet ik ook nog niet.
Ik hoopte altijd dat ze naar mijn vriendin in Frankrijk konden, maar die is 20 jaar ouder dan ik, dus misschien niet zo praktisch

Ik ben ook erg nuchter over de slacht.

Hier in zweden pleiten veel paardenhouders voor het slachten, als het paard om welke reden dan ook 'ingeslapen' moet worden.
De belangrijkste reden daarvoor is het feit dat jaarlijks duizenden (getallen in het meervoud van 100000 werden zelfs genoemd... ik ken ze niet meer precies) zenden paarden hier op internationaal transport richting salamifabrieken worden gezet, omdat er weinig paarden in zweden worden geslacht en vleesuitvoer van paarden zeer beperkt is.
Mensen willen niet dat paarden worden geslacht, dus dumpen de eigenaars die er toch vanaf willen ze in de handel, vanwaaruit ze dan weer op transport komen.
Bovendien is het tegenwoordig erg winstgevend om je op te stellen als lief/emotioneel/empathisch dierenliefhebber op zoek naar een gezelschapspaard en dan het paard wat je in handen krijgt voor niets of bijna niets op internationaal transport te zetten. Goed verdiend en de eigenaar wast de handjes in onschuld, want hij blijft zichzelf wijsmaken dat hij een goed thuis heeft gevonden voor zijn onbruikbare paard .
Hier en in nl staan de advertentiesites bomvol met paarden die een blessure hebben, oud zijn of waar op andere wijze geen markt voor is en die voor een schijntje te koop zijn.
Een lekker volle markt dus voor de eerder genoemde figuren, die onder valse voorwendsels die paarden op transport gooien. Eigenaars weten dat best, maar beweren het tegendeel en blijven zichzelf en anderen iets wijsmaken.
En ik denk dat iedereen wel weet hoe er op die transporten met paarden wordt omgegaan.

Dus, zo zeggen ze hier... neem je verantwoordelijkheid, breng je paard naar de slacht (je mag erbij blijven tot aan het laatste moment... niets engs aan) zodat uiteindelijk vlees naar het buitenland kan worden vervoerd ipv levende paarden. Goedkoper voor de buitenlandse salamifabrieken en beter voor de paarden.

Daarnaast... het eten van een gestorven prooidier is zo natuurlijk als wat... Heel wat natuurlijker dan wegkijlen.

En even voor de duidelijkheid...

Ik heb het allemaal meegemaakt
Schietmasker thuis en mee met de rendac
Persoonlijk een paard naar het slachthuisgebracht (en erbij gebleven)
Paard thuis laten inslapen en in de wei begraven (tommy)

En eerlijk gezegd... echte nachtmerries heb ik van het laatste. Tommy bleek nl de enige met een doodstrijd. Ik ben daar maanden niet goed van geweest en nog steeds niet, als ik eraan denk.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 september 2011, 9:18:


Ja daar ben ik ook bang voor, mijn levenslustige paard zal nooit dood WILLEN denk ik...nou ja dat weet je natuurlijk nooit tevoren.
Slacht is sowieso geen optie omdat ik hem tot het laatst toe medicijnen wil kunnen geven als dat nodig is en dat mag niet voor de slacht.

Spirithorses schreef op vrijdag 23 september 2011, 8:44:

Nou,kopje hongersnood hahahaha
Ongelofelijk.
maja! de mens is compleet uniek!
Dus t is nu pas liefde als je erbij gaat staan als je dier de kogel krijgt.
PN blijft lachen!!
laat mij dan maar die schoft zijn,die t geen moer interreseerd wat de rest van de wereld aankloot.
Mijn dier krijgen jullie niet te vreten.
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 23 september 2011, 9:13:


En?? hebben jullie m toen in je vriezer gestopt?
T schijnt dat je dan een jaar lang kan barbequen.
Of zoals pien zegt hongersnood??Naar de arme kindertjes in belgie/afrika????
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Nou ja ,de wereld is zoiezo 1 grote rotzooi.
Wat jij verteld hier,zeker,maar t blijft een zootje.
Aan alle kanten.
Ik ga mn paard door niemand op laten vreten.
Klaar!
doe trouwens nergens meer aan mee en zeker na mn laatste vakantie,compleet vegetarier geworden.
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Ik vind het ook heel raar om het "zonde" te vinden om een paard niet naar de slacht te brengen omdat er hongersnood is. En of dat niet erg genoeg is ook nog te vinden dat het liefde is om er bij te blijven.
Ik begrijp dit echt niet.

Ik vind liefde voor je paard tot het eind dat hij dood mag gaan in zijn vertrouwde omgeving tussen de paarden waar hij/zij al die jaren tussen gestaan heeft.

Ik vind het niet te begrijpen dat op PN mensen zo bezig zijn dat ze kuddedieren zijn en buiten moeten leven, geen tikje, enkel maar belonen nooit straffen, niet castreren, geen deken etc. etc.

Maar dan wel op een trailer zetten, naar een vreemde omgeving, vreemde mensen om hem heen en dan een masker op zijn hoofd. Terwijl de kudde thuis ook niet afscheid heeft kunnen nemen en vaak nog dagen op zoek zijn naar hun maatje terwijl als hij/zij ingeslapen was afscheid hadden kunnen nemen.

Daarnaast ook de rendac verwerkt het paard het wordt niet verbrand zoals bij een crematie. Er worden ook geen minder paarden geslacht als jij jouw paard aanbied, enkel de kiloprijs wordt lager door groter aanbod.

Jean Mclean schreef op vrijdag 23 september 2011, 10:19:

Ja en t dan nog specifiek! "Veel Natuurlijker"" vinden.

wat een verschrikkelijke onzin.
je hebt een dier,daar rij je op als je wilt,daar stop je desgewenst allerlei attributen in en op ,als je wenst en als de tyd ryp is laat je t opvreten door een ander.
Zeer Natural!!pffff

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

muriel schreef op vrijdag 23 september 2011, 10:20:


ja maar muriel,je mag er wel bij zijn hoor!!
Dat is "liefde"
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

ik kan het niet verdragen het vertrouwen van een paard zo te beschamen dat ik hem uit de kudde haal, in de truck zet en dan aflever bij het slachthuis voor de kogel. Dus hier wordt een paard, indien nodig, thuis afgemaakt met een spuit (of2)

Degenen die zich zorgen maken over de hongersnood in de wereld kunnen zich volgens mij beter keren tegen het hedendaagse extreme kapitalisme.

muriel schreef op vrijdag 23 september 2011, 10:20:


helemaal eens


wat gebeurt er dan met die paarden? toch niet als vlees gebruikt? ze zitten toch aardig vol met gif na afmaken? voor de lijm of kunstmest?

joop schreef op vrijdag 23 september 2011, 10:26:



ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Als ik morgen onder een bus terecht kom weten mijn ouders + vriend met wie ze contact op moeten nemen om; mijn paard bij hen onder te brengen/samen met hen op zoek te gaan naar een nieuwe eigenaar voor mijn paard. Ze mag NIET verkocht worden, alleen onder toezicht ergens geplaatst worden. Als er geen geschikt persoon gevonden kan worden moet ze ingeslapen/geslacht worden, want het risico is te groot om haar 'gewoon' te verkopen omdat ze dan vrijwel zeker eindigt als dressuur/showpaard in een kooi met ijzer onder haar hoeven en in haar mond. En geloof me, ik zou mij omdraaien in mijn graf .

Groet, Dani