Ben met mn ijslandermerrie anda een paar dagen weggeweest.
Ze staat sinds jaren weer in een kudde ,die geweldig is met elkaar.
2 ruinen,1 daarvan dekt haar ook ,wanneer zij zin heeft en 3 merrieen.
T is een hele hechte kudde.
Anda is de alfhamerrie,dat is overduidelijk,maar geen streken.
T is 1 jaar prima gegegaan met rijden.
T staken was helemaal weg,maar toen anda op vakantie was geweest,kwamen sommige dingen weer terug.
Vooral de eerste dagen,als ik haar van t land weg wilde nemen ,keek ze me aan,maar kwam niet meer enthousiast.
De ritjes met de medekuddegenoten prima,maar de eerste rit alleen?
hahahaha,ja hoor ! stilstaan en no way.
Toch wilde ik mn ritje afmaken en een hele tyd geleden had ik de dame ,achteruit leren gaan en dat heb ik dan maar ter hand genomen.
Ik keerde haar om en anda dacht :heey!! we gaan terug ,maar nee
back-back-back.
Nou ,dat viel tegen ,maar ze deed t keurig!
Weer de neus de goede kant op!
Weer niet?
Oke! weer back-back-back.
Dit heb ik zon 5 min(lijkt kort,maar is dan wel intensief) gedaan en verdomd.
T werkte.
Ze was van die paar min flink bezweet geraakt,want er zit een mooie grote kop op dit meissie.
We hebben nog heerlijk de hele buurt rondgereden,lekker in stap,teugeltjes los,neussie laag .bries bries.
Geen slag of stoot .
Droog terug .
Ik ben dol op deze merrie,want ze laat alles nu zo goed zien,en ik leer heel veel van haar.
Ik heb bij haar ook gezien,wat geduld is.
Dulden is toelaten en als je een weg in wilt slaan,dan is goed ademen,vriendschap en tyd je beste vriend(in).
bit/ijzer/dwang/spoorloos maar niet hopeloos.
Warboel
