Spirithorses schreef op vrijdag 9 september 2011, 9:24:


Wat dat paard allemaal niet heeft meegemaakt....


lang geleden kocht ik een kleine merens merrie van 5, die bleek 3 jaar te zijn. Ik wist toen nog bijna niks van paarden. De merrie was mishandeld en bleek voor mij onhandelbaar, dus zo stond ze toch nog 2 jaar niks te doen in de wei, gelukkig achteraf. Ik heb haar nog steeds, het is een lieverd en een fijn rijpaard.

marjolijn schreef op vrijdag 9 september 2011, 0:06:


Mijn ervaring dus ook en heb het draad zo dicht als mogelijk tegen de stal geplaatst. De hoekpalen staan helemaal vrij en nodigen zeker Jeen uit om eens heerlijk zijn welgevormde billen te schuren, 600 kg die zich dan nog eens heerlijk afzet ... dat wil je niet ... tenminste ik heb de stal niet met zorg gebouwd om hem binnen no-time te zien worden afgebroken, ook al is de constructie super sterk ... hij is om te schuilen tegen de zon en nergens anders voor.
De stal wordt met plezier gebruikt en niet alleen als de zon schijnt ... ze hebben hem inmddels ook uitgekozen als dutplekkie ... ik hoef er nu alleen nog een bordje "paardencafé" boven te timmeren, want ze staan met hun hoofd over de "bar" te hangen en van dat draadje met schrik hebben zij helemaal geen schrik!

Ok. bedankt voor jullie reacties.

Letje, ik moest wel lachen met je verhaal. Ik denk eigenlijk dat vooral koudbloedjes nogal eens een uitgesproken eigen mening hebben.
Ik herken het wel hoor. De ene dag vraag ik om te vertrekken en dan gaan ze --pompidepompidepom- en de andere dag kijken ze alsof ze bij god niet weten waar je het over hebt.

Ach ja, ze houden je van de straat he. (of je komt er de straat niet mee af )

Overigens weten ze hier inmiddels ook heel erg goed dat alleen het paard waar ik mee werk beloning krijgt en dat het weinig zin heeft om zich uit te sloven buiten hun beurt om.

(al wil hälga soms nog wel even proberen of ze de kleine billy niet weg kan jagen om zijn plaats in te nemen )

Traviata, de Konik die twee weken bij mij heeft gestaan was meer mensenhandelingvreemd. Paardenstaal verstond ze maar mensen taal was haar absoluut vreemd. Ik moest de eerste dage al mijn bewegingen naar haar toe in slow motion uitvoeren, anders was ze weg. Ze moest goed kunnen zien wat je deed. Ik kon haar een halster aandoen en zelfs vliegenfrennekes en na twee weken was ik zo ver dat ik haar kon aanraken op rug, flanken en heel vluchtig kont en staart. Aan haar bene mocht ik niet komen. Haar voorbenen liet ze me op den duur toe tot aan haar knie maar niet lager. Als ik haar achterbenen probeerde aan te raken, haalde ze uit.
Als ik haar hoef wilde nemen, was het blinde paniek (Eén keer geprobeerd)
Wel was ze heel lief en als ik met eten en hooi bezig was, stond ze mee in het voerkot als ik even niet oplette. Ze was heel nieuwsgierig en leergierig. ze kon me zo aanzien met een vragende blik in haar ogen wat ik nu wilde en of ze het goed deed. (Heb wat simpel grondwerk met haar gedaan, telkens 5 minuten tot ze aangaf dat het genoeg was)
Grappig dat er zo veel verschillen zijn.

Elk paard heeft recht op een staart

Een slokdarmverstopping is inderdaad wel schrikken, zeker bij een veulen. Mijn paard heeft er ook meerdere gehad in korte tijd. Dat is inmiddels jaren geleden. Hij kreeg het voornamelijk na het eten van biks, maar sindsdien ben ik daar helemaal mee gestopt. Hij heeft het ook 1x gehad toen hij hooi at. Gelukkig bleef hij rustig (hij is er inmiddels ervaren in) en kwam de verstopping vanzelf los. Hij is absoluut geen schrokker, en mijn veearts heeft dan ook meerdere oorzaken bekeken. Sommige paarden maken te weinig speeksel aan, en dan wordt aangeraden om vooral weidegang (gras) te bieden. Maar er zijn ook aandoeningen van de slokdarm waarbij er een soort inkepingen in de slokdarmwand zitten. Ik ben even de naam kwijt hiervan, maar dit is met een endoscopie vast te stellen. Helaas is de oorzaak bij mijn paard nooit gevonden, ondanks uitgebreide onderzoeken in een kliniek. Maar wie weet heb je hier iets aan, het hoeft dus niet altijd aan een schrokkerig paard te liggen.

Groetjes Jolanda

maja! das waar ook zo heb ik ook nog een paard geweten die jonger was dan ze dachten toen ze hem kochten, hij was al bijna 1.80m (stalpaard en veel krachtvoer) en hij was nog geen 2 jaar, ze hebben hem als '4jarige' verkocht, zadelmak...
nog geen jaar later ging dat paard naar een handelaar en waarschijnlijk naar het slachthuis want hij had verschrikkelijk last van zijn heupen en rug
echt zielig vind ik!
enja, tis niet simpel om met een paardje dat echt mens-vreemd is te werken he?!
groetjes

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 9 september 2011, 12:39:


het valt bij de koudbloeden meer op, zij zijn zo groot en sterk, bij de normale posturen kan je nog wel eens met wat dwingen aan de slag.


ze houden je vrolijk bovendien, behalve als je de hoeven wil doen en er is ineens helemaal geen medewerking


dat is toch een opvallend fenomeen


net als Rosa bij mij dus.

Maru schreef op vrijdag 9 september 2011, 9:43:


Een bult met zand is ook ideaal, gemakkelijk uitmesten en ze vinden het heerlijk om in te liggen. Bovendien stof-vrij en prima voor de hoeven. Overigens vinden ze hier sneeuw wel erg lekker liggen. De vacht isoleert heel goed, de sneeuw smelt ook niet onder ze dus last van de kou hebben ze niet. Het is meer als er geen sneeuw ligt en er ook geen andere fijne ligplaats is dat een bult zand leuk en handig is.

--
Ilona

joop schreef :


Misschien ja, misschien nee. Ik denk dat het allemaal reuze meevalt.

Hij was alleen wat kopschuw en kon absoluut geen voeten geven maar heeft geen trauma´s die hem in de weg zitten, juist een grenzenloos vertrouwen en hij is supercool, trouw, en ik vind hem heel gemakkelijk op de grond en met rijden.

Dit is duidelijk een paard dat geleerd heeft zelfstandig te denken, ik kreeg er vandaag een mooi voorbeeldje van tijdens een St Pietersbergrit. Daar zijn allemaal houten doorgangshekken om de schapen ´binnen´ te houden. Je kunt er gewoon tussendoor rijden, erg leuk. Ik parkeerde Rubio voor zo´n hekje om erdoorheen te gaan terwijl ik ertegenaan trapte om het even te openen (tegen het hekje he, niet tegen Rubio) en toen hij zag wat de bedoeling was duwde hij het met zijn borst open.
Dat vind ik nou super!

Hij is nu twee keer in het bos geweest, laat hem los en hij brengt je (via de kortste weg) naar huis.
Hij leert razendsnel en vindt het allemaal reuze interessant en gezellig. Een paard dat trauma´s heeft en met zichzelf in de knoop zit krijgt dat niet voor elkaar hoor.

Groet, Pien
(foto van vandaag staat op Facebook)

Hallo Pn'ers.
Hierbij even een warme groet uit Portugal, dit keer getypt achter de computer van Wil..
We hebben heer prachtig weer, genieten volop van de omgeving en vooral van de prachtige kuststreek hier.
Ik wilde dit gewoon even met jullie delen
Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik weer heel wat berichten terug gaan lezen heb ik al gezien..

Zo, en nu gezellig aan de koffie.....

Ilma Meijer schreef op vrijdag 9 september 2011, 22:41:


Wat leuk! Geniet er lekker van jullie tweetjes en doe ook Wil de groeten van mij.
Tot in Emst! Ik denk dat het me gaat lukken Rubio mee te nemen.

Groet, Pien