Christel Provaas schreef op dinsdag 6 september 2011, 11:31:
> Ehm...hm hm hm... dat logische dat jij beschrijft (gewicht links als je
> wil dat de achterhand naar rechts gaat) dat wordt door Cadiz niet logisch
> gevonden. Met extra onsubtiel duwwerk krijg ik hem dan wel de gewenste
> kant op, maar niet van harte. Beter werkt: kijken in de bewegingsrichting
> en daardoor automatisch je lichaam al iets die kant op
> draaien/sturen/neigen. En het been op de singel aan de andere kant van
> waar je naartoe wil. Gaat dit been te hard drukken, dan duwt hij terug en
> gaat dus niet meer zijwaarts. Er is in dit geval alleen nog maar sprake
> van langzame zijwaartse beweging in stap, dus de factor balans -die er in
> de draf meer bij komt kijken- is dan minder relevant.
Kan gerust dat ieder paard zijn eigen voorkeur heeft. Ik moet wel zeggen dat de oefening die jij beschrijft (travers in stap) al gevorderd is, dan doe ik het ook zoals jij schrijft denk ik. Ik bedoel het super simpele: je paard staat stil, hoe beweeg je de achterhand één pas naar rechts? Daarbij lijkt mij dus de (grote) meerderheid van de paarden (die
wijken voor druk als concept kennen) goed te reageren op zich laten wegduwen door de gewichtshulp.
> De mate waarin
wijken voor druk door het paard geaccepteerd wordt en erin
> getraind is, zal zeker meespelen, maar de plaats van het ruitergewicht is
> ook een belangrijke hulp.
> Er wordt wel eens gezegd: het paard wil van nature onder het ruitergewicht
> blijven lopen. Ik vraag me af of dat waar is. Een mens wil die rugzak niet
> laten vallen, maar zou een paard zich daarom bekommeren?
Ik denk niet dat een paard zich daarom bekommerd, maar ik denk wel dat als wij meer kans willen hebben om erop te blijven zitten én ons paard niet te hinderen in de meer gevorderde beweging we best zorgen dat we ons gewicht boven het lopende paard houden!
> Aan de andere kant: zou een paard zich laten wegduwen door het gewicht dat
> aan zijn andere kant hangt? (overdreven gesteld). Misschien dat een
>
wijken-voor-druk-geconditioneerd paard dat inderdaad doet. En is het dan
> minder een balans-issue.
Ja, dat is inderdaad het idee, een gewichtshulp is niet niks toch qua hoeveelheid druk, ze voelen een vlieg al landen.
O, en nog vergeten. Wat we bij
Parelli vaak doen is dingen proberen via simulaties. Als je op de rug van een mens gaat zitten (die op handen en knieen steunt, je zit best op de onderrug) en je doet diezelfde 'teugelposities' om achterhand en voorhand te verplaatsen - met uiteraard bijhorende gewichtsverplaatsing (je doet alsof je onzichtbare teugels vasthoud) dan gaat het ook echt vanzelf. Als 'simulatieruiter' leer je dan (van je sprekende paard) of je het goed doet en als 'simulatiepaard' merk je dan hoe overduidelijk je 'achterhand' of 'voorhand' onweerstaanbaar in de juiste richting gaan. Uiteraard gaat het dan ook weer enkel om het simpele 'paard staat stil en je vraagt één pas'!
> En wellicht speelt de buiging ook mee... ga je zijwaarts in buiging of ga
> je dwars over een balk, juist zonder stelling? Maakt Parelli daar ook
> verschil in?
Klopt, dat speelt ook mee. In het begin kijken we voor simpel zijwaarts niet naar buiging, paard doet maar wat hij wil en blijft meestal recht (zoals ik met Lolita in het filmpje, zoals bij over een balk gaan). Buiging naar keuze van de ruiter er bij is alweer verfijning.
Warboel
